π & Έλενα Πουγγία: Μια συνέντευξη με αφορμή τη συνεργασία τους στο Ρομάντζο

Δύο μόλις ημέρες πριν την έκθεση/πάρτυ που πραγματοποιούν στο Ρομάντζο, ο Άλεξ και η Έλενα μπαίνουν σε μια διαδικασία ερωταπαντήσεων, μεταξύ τους και, πάντα, μέσω διαδικτύου.

 

 

Ε: Πώς σου φαίνεται αυτό το πάντρεμα που κάνουμε με την έκθεση και το πάρτυ;

A: Πάντα σκεφτόμουν το πως μπορούμε να μετατρέψουμε ένα μουσικό πάρτυ σε κάτι παραπάνω από μια συνεύρεση ατόμων που περνάει καλά, μεθυσμένοι. Η ιδέα της οπτικοακουστικής έκθεσης σε συνδυασμό με την παρουσίαση της μουσικής συγκεκριμένων guest djs γυρνούσε στο κεφάλι μας για αρκετό καιρό, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, νομίζω στο είχα αναφέρει και πέρσι. Γενικά μου αρέσει πολύ ο συνδυασμός διαφορετικών μορφών έκφρασης, γιατί ωθεί τους επισκέπτες να σκεφτούν τι πραγματικά είναι αυτό που επιλέγουν να παρακολουθήσουν, πέρα από την ταμπέλα ενός ‘cool’ party ή μιας ‘ψαγμένης’ έκθεσης.

E: Πώς προέκυψε η ομάδα π;

A: Η ομάδα π δεν νομίζω πως προκύπτει από την συνυπάρξη κάποιων συγκεκριμένων προσώπων, αφού πρόκειται για ομάδα καλών φίλων που συνεργάζονται σε διάφορα άλλα events, record labels και μουσικού περιεχομένου δραστηριότητες. Η σειρά party με όνομα ‘π’ έρχεται λοιπόν να ονοματίσει με ένα γράμμα μια συγκεκριμένη μουσική αισθητική, κουλτούρα και αντίληψη πάνω στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική σκηνή της Αθήνας. Μέχρι τώρα προσπαθούμε να παρουσιάζουμε τα events μας σε διαφορετικούς χώρούς, ενώ τον τελευταίο καιρό δουλεύουμε και για την πραγματοποίηση ενός event στο Βερολίνο, αλλά ίσως είναι νωρίς για να μιλήσουμε για αυτό. Με αφετηρία τους artists που στηρίζουμε και παρουσιάζουμε στα events μας, στόχος είναι να προσφέρουμε στην εγχώρια σκηνή τα international standards που βλέπουμε στα μεγάλα αστικά κέντρα τις Ευρώπης όπως, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Λονδίνο κλπ. Το ‘π’ έρχεται λοιπόν, σαν ένας διακριτικός προσδιορισμός στο κάθε event που κάνουμε, σαν μια σφραγίδα/σήμα για το ποιός επιμελείται της διοργάνωσης ώστε ο κόσμος να ξέρει τι να περιμένει.

E: Μίλησέ μου για τα προηγούμενα event που έχετε διοργανώσει. 

A: Το εισαγωγικό party έγινε στο Astron Bar, τον χώρο που φιλοξένησε τα πρώτα μου ever dj sets και που  γενικά είναι από τα λίγα μέρη που όπως λέμε ''το κρατάει ζωντανό''. Καλεσμένοι ήταν οι πολύ καλοί μου φίλοι Tapirus (a.k.a Charlton Ravenberg) και "Morah" (Phormix). Το π01 έγινε στο Six Dogs με καλεσμένο τον Γερμανό "Rodhad" και τον δικό μας, ANFS. Αρκετά ενθαρρυντικό ξεκίνημα με έναν νέο και πολύ επιτυχημένο Dj του Βερολίνου, όπως επίσης και με έναν από τους πιο ανερχόμενους Έλληνες παραγωγούς. Το δεύτερο  και τρίτο π πραγματοποιήθηκαν στον καλοκαιρινό stage του MAZE και το τέταρτο π επέστρεψε πάλι στο Six Dogs με καλεσμένο τον Αμερικανό superstar DVS1 σε ένα πολύ ξεχωριστό κυριακάτικο party, ενώ το πέμπτο επεισόδιο της σειράς παρουσιάζεται για πρώτη φορα στον χώρο του Ρομάντσο και συνδυάζεται από οπτικοακουστική έκθεση. 

E: Τι λείπει από τη μουσική σκηνή της Αθήνας;

A: Γενικά, ο προσδιορισμός ότι 'κάτι λείπει’ παραπέμπει σε μια συγκριτική προσέγγιση. Αν με ρωτάς τι λείπει από την αθηναική σκηνή σε σχέση με τις αντίστοιχες βορειοευρωπαϊκές, θα σου απαντούσα ‘πολλά’. Το πιο βασικό όμως και πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι η έλλειψη επαγγελματισμού από όλες τις πλευρές: ξεκινώντας από τους artists, που πολλές φορες δεν σέβονται τους εαυτούς τους, μέχρι και τα μαγαζιά που φιλοξενούν τα event και αντί να επικεντρώνονται στο περιεχόμενο της βραδιάς, δίνουν βάση σε ένα σωρό δευτερεύοντες παράγοντες. Πολλές φορές στην Ελλάδα (και σε άλλες χώρες της περιφέρειας) μου φαίνεται πως όλο αυτό κατατάσσεται κάτω από την ταμπέλα “νύχτα”. Σε πιο ανεπτυγμένες σκηνές οι άνθρωποι της μουσικής βιομηχανίας είναι αυτοί που δραστηριοποιούνται σε συνεργασία με τα clubs, και αυτό ίσως μου φαίνεται πιο υγιές. Αν υποθέσουμε ότι μια σκηνή απαρτίζεται κυρίως από τους performers, τα gigspaces και το κοινό, στον κόσμο τις Αθήνας δεν μπορείς να προσδώσεις κάποια ευθύνη, αφού και αυτοί κινούνται με τα δεδομένα που θέτουν τα clubs και οι promoters.

E: Τι να περιμένει το κοινό από τον Αdam X?

A: Ο Adam είναι γενικά μια πολύ μεγάλη μορφή της ηλεκτρονικής μουσικής και όχι μόνο. Θρυλικός graffitas που παράτησε το βάψιμο για να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσει βαριές ποινές στην Νέα Υόρκη του 1990, μετακόμισε στο Βερολίνο όπου έδωσε όλη του αυτή την ενέργεια στην μουσική. Με πορεία πάνω από 20 χρόνια, ο Adam X είναι τόσο αυθεντικός και πιστεύω πως έρχεται για ένα ποιοτικό performance. Σε συνδυασμό με τους δικούς μας ANFS και SAWF, προβλέπω μια εξαιρετικά δυνατή βραδιά.

 

 

 

Α: Πώς σου φαίνεται αυτό το πάντρεμα που κάνουμε με την έκθεση και το πάρτυ;

Ε: Μ'αρέσει πολύ η ιδέα του γιορτινού, φεστιβαλικού χαρακτήρα χάπενιγκ σε έναν χώρο σαν το Ρομάντσο. Μια έκθεση στον πρώτο όροφο και στο ισόγειο από 27 αξιόλογους νέους, ανερχόμενους και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, να συνεχίζει με περφόρμανς από τον Georges Jacotey, live από τη Γεωργία Καρύδη και dj set από τον Υπάρχει πρόβλημα Αμαλία. Και να καταλήγει σε τρελό techno party με έναν από τους αντιπροσώπους του είδους και γνωστό street artist, τον Adam X. 

Α: Πώς προέκυψε ο τίτλος της έκθεσης;

Ε: Ήθελα να ασχοληθώ με τη διεπαφή ανθρώπου και υπολογιστή και με τους σύγχρονους τρόπους επικοινωνίας και υλοποίησης του εαυτού μας μέσω από τον υπολογιστή. Περνάμε πολύ από τον καθημερινό μας χρόνο επικοινωνώντας με ανθρώπους μέσω e-mails, ή λαμβάνοντας πληροφορίες από το διαδυκτιακό, ή γνωριζόμαστε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Κάπως, η φυσική μας υπόσταση χάνει τη σημασία της και βρισκόμαστε να ενσαρκωνόμαστε "άυλα" σε μια άλλη διάσταση, ηλεκτρονική. Θέλοντας να παίξω με αυτές τις έννοιες του φανταστικού και του πραγματικού, δανείστηκα μια κοινότυπη φράση που λένε συχνά άνθρωποι σε μια σχέση, λίγο πριν απομυθοποιήσουν ο ένας τον άλλον. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακριβής μετάφραση στα ελληνικά γι'αυτό και κράτησα τον αγγλικό τίτλο, αλλά σε ελεύθερη μετάφραση λέει: "νόμιζα πως ήσουν κάτι το πραγματικό/αληθινό".  Αυτό που ήθελα να σχολιάσω είναι αυτήν την ψευδαίσθηση που δημιουργούν τα συναισθήματα όσον αφορά το υπαρκτό και το μη υπαρκτό και αυτό που επιδιώκω είναι να διερωτηθεί ο επισκέπτης τι είναι αυτό που αποκαλούμε πραγματικό και φανταστικό. 

Α: Με τι άλλα πρότζεκτ έχεις ασχοληθεί ή ασχολείσαι τον τελευταίο καιρό;

E: Δουλεύω ως ανεξάρτητη επιμελήτρια με βάση μου την Αθήνα και το Βερολίνο. Αυτό το διάστημα κάνω μια έρευνα γύρω από την τεχνολογία, το σώμα και την διεπαφή σε συνεργασία με τη σχολή HEAD στη Γενεύη. Επίσης, εκδίδω ένα ανεξάρτητο έντυπο που ονομάζεται DIALOGOS, το οποίο διανέμεται σε γνωστά βιβλιοπωλεία σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πρόσφατα έκανα μια παρουσίαση του περιοδικού στο βιβλιοπωλείο Banner Repeater με τους καλλιτέχνες Pil and Galia Kollectiv. Επίσης, επιμελούμαι τα πειραματικά και εικαστικά δρώμενα της μουσικής πλατφόρμας PHORMIX.  Πρόσφατα συνεπιμελήθηκα μια εκπομπή στο προσωρινό ραδιοφωνικό σταθμό του 3 137 στα πλαίσια της οργάνωσης Babylon Revisited και ήμουνα βοηθός επιμελητή στην έκθεση “Elusive Earths” στο Etablissement d’en face που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες.

Α:Πώς βλέπεις την εικαστική σκηνή της Αθήνας;

E: Το τελευταίο διάστημα βλέπω κάποια πράγματα να γίνονται, κυρίως μέσω πρωτοβουλιών νέων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και επιμελητών που ανοίγουν δικούς τους ανεξάρτητους, μη κερδοσκοπικούς χώρους, όπως η Kunsthalle Athena, το State of Concept, η Fokidos, το total project space, το Space UNDER, το 3 137 και από την άλλη ελπίζω να ανοίξουν ξανά χώροι όπως η Frowntails. Ανυπομονώ για την Μπιενάλε της Αθήνας του 2015 και ελπίζω πως η Documenta, ένα από τα πιο σημαντικά εικαστικά δρώμενα που θα λάβει χώρα στην Αθήνα και στο Κάσελ, το 2017, να δώσει ώθηση και άνθηση στην εικαστική και μη κοινότητα της Αθήνας.

Α:Τι θα δούμε στην έκθεση;

Ε: Στην έκθεση μπορείτε να δείτε, εκτός των άλλων, ανθρώπινα μέλη να πετάνε, μια περιπλάνηση μέσα στο σώμα, ένα ταξίδι στα μαλλιά, ρομπότ να μιλάνε μεταξύ τους για game theory, gifs και τεχνικές διαφήμισης, άδεια κάδρα chat roulette, η Nicki Minaj ως φεμινιστικό πρότυπο, ένα ανθρώπινο σώμα με κεφάλι υπολογιστή, ο κύκλος της ζωής ενός αστεριού, θα φας φαλόσουπα για ορεκτικό και μπλε γάλα για επιδόρπιο, sea paintings –για να πεθάνει ο μοντερνισμός και να γεννηθεί ο παράδεισος του πραγματικά φαντασιακού και φανταστικού κόσμου.