Φίλιππος Γεώργιος Τσινταβής - Το Μαύρο Τετράγωνο της Φαντασίας

«Το Μαύρο Τετράγωνο της Φαντασίας είναι τόπος ευημερίας.»

Ο Φίλιππος Γεώργιος Τσινταβής γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στο Μιλάνο, συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία. Πρόκειται να παρουσιάσει την πρώτη του ατομική έκθεση στην Γκαλερί Έρση στις 15 Οκτωβρίου. Τον συνάντησα στο café του Νομισματικού Μουσείου όπου μου μίλησε για τη διαδρομή του, τις εμπνεύσεις του και το επερχόμενο εγχείρημά του.

Τα μαύρα σου τετράγωνα με οδηγούν συνειρμικά στα μαύρα κουτιά των αεροπλάνων. Εκεί όπου εμπερικλείονται όλες οι πληροφορίες του ταξιδιού.

Αυτό δεν μου το έχει ξαναπεί κανείς. Ωραία παρατήρηση, πράγματι. Χρησιμοποιώ το τετράγωνο για την οικειότητα του σχήματος αλλά και την αφαιρετικότητά του. Αν το σκεφτείς, ζούμε σε τετράγωνα όπως σκεφτόμαστε και σε τετράγωνα. Ίσως το συναίσθημα είναι πιο κυκλικό αλλά οι επεξηγήσεις που δίνουμε καθημερινά περιλαμβάνουν μια δική τους μυστήρια γεωμετρία.

Πώς προέκυψε ο τίτλος της έκθεσης και τι θα δούμε σε αυτή;

Το Μαύρο Τετράγωνο της Φαντασίας είναι μια ολοκληρωμένη θεματική ενότητα χαρακτικών έργων μου, γλυπτών και ποίησης. Ο επισκέπτης θα περιπλανηθεί ανάμεσα σε μαύρες μορφές αντικειμένων και ζώων τα οποία διέρχονται από μαύρα τετράγωνα, δηλαδή κενούς χώρους όπου το φαντασιακό στοιχείο συμπληρώνει την εικόνα. Το κάθε αντικείμενο που παρουσιάζεται, αποκτά μια μεταβαλλόμενη ιδιότητα.

Στο έργο σου διακρίνω μινιμαλισμό καθώς και δίπολα άσπρου και μαύρου, σχήματος και αντικειμένου, τεχνητού και φυσικού. Με ποιον τρόπο συνδέεις και διασπάς αυτές τις έννοιες;

Όχι αυτό καθαυτό μινιμαλισμός. Ίσως ο μινιμαλισμός είναι η πρώτη εντύπωση που δημιουργείται λόγω της μονοχρωματικής διάθεσης και της απλότητας των μορφών που χαρακτηρίζουν τη δουλειά μου. Στοιχεία που προέκυψαν με την επαφή μου με τις χαρακτικές τέχνες όπου το τύπωμα και το καλούπι οδηγούν σε δρόμους λιγότερο ζωγραφικούς.
Με τις μαύρες μορφές επιδιώκω το μυστηριώδες, το οποίο ενισχύεται μέσα από τις αντιθέσεις. Το λευκό φόντο εξιδανικεύει το κάθε αντικείμενο. Δεν θεωρώ πως υπάρχει αντίθεση στις έννοιες του φυσικού αντικειμένου και του τεχνητού σχήματος, υπάρχει συμπλήρωση ανάμεσα τους.

Ποια είναι η σχέση σου με τα αντικείμενα;

Τα αντικείμενα του σπιτιού και της καθημερινότητας μου, μου κέντριζαν πάντα το ενδιαφέρον. Με τον καιρό, η παρατήρηση μιας καρέκλας ως ζωγραφικό θέμα, δεν μου αρκούσε και γι' αυτό αναζητούσα κάτι περισσότερο από την ίδια την καρέκλα, συμπλήρωνα έτσι την εικόνα γράφοντας κάθε φορά μια ξεχωριστή ιστορία. Ήταν για μένα αναγκαίο να δώσω στην κάθε φόρμα μια ιδιότητα και έτσι το άψυχο να μετατραπεί σε έμψυχο και διαρκώς μεταβαλλόμενο.

Ποια ήταν λοιπόν η πρώτη σου επαφή με τα εικαστικά;

Θυμάμαι το πρώτο μου καβαλέτο, πρέπει να ήμουν οκτώ χρονών, έπαιρνα μπογιές και ζωγράφιζα όλο το σπίτι. Το πρώτο έργο που ζωγράφισα ήταν ένας πίνακας που ήθελα να διακοσμεί το δωμάτιο μου. Είχα φτιάξει τετράγωνα, το ένα μέσα στο άλλο. Τότε χρησιμοποιούσα πολλά χρώματα.
Λίγο μεγαλύτερος ανέτρεχα στον κινηματογράφο, με την προτροπή των δασκάλων μου, όπου η εικόνα και η φωτογραφία με καθήλωνε.
Όταν τελείωσε το σχολείο, η δασκάλα ζωγραφικής μου που με συμβούλευε να φτιάξω portfolio, στο πρώτο μάθημα, αφού είδε τα σχέδια μου, μου είπε: «Φίλιππε, θέλω να ξεφύγεις από τον ακαδημαϊσμό. Σήμερα θα ζωγραφίσουμε με χλωρίνη.»

Μπορεί να ήθελε να καθαρίσεις το σπίτι...
Ύστερα ακολούθησαν οι σπουδές σου στην Ιταλία, μίλησε μου γι αυτές.

Στα 18 μου βρέθηκα στο Μιλάνο όπου σπούδασα ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Brera. Τα χρόνια που ακολούθησαν με διαμόρφωσαν τόσο προσωπικά όσο και καλλιτεχνικά. Ζούσα μόνος μου για πρώτη φορά σε μια πόλη με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Στη σχολή πέραν της ζωγραφικής διδάχτηκα και άλλες μορφές τέχνης όπως η γλυπτική, το video art, το design, το fashion design, το θεατρικό κουστούμι και οι χαρακτικές τέχνες.
Πριν από τρία χρόνια εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο, μια εικονογραφημένη ποιητική συλλογή (artist book), με τίτλο «Οικείες Ιστορίες», από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Δεν είσαι αμιγώς ζωγράφος. Πώς τοποθετείσαι σε όλες αυτές τις τέχνες;

Η συγγραφή παίζει σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική μου πορεία και όπως κάθε είδος τέχνης με το οποίο καταπιάστηκα, διευρύνει το χώρο έκφρασής μου. Η σύνδεση αυτών των τεχνών είναι που ολοκληρώνει την κάθε δουλειά μου καθώς ο λόγος και η εικόνα πορεύονται αλληλένδετα.

Οπότε η λέξη καλλιτέχνης σε ορίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια.

Στην Ελλάδα η λέξη καλλιτέχνης δεν έχει πολύ σταθερή βάση και έχει τάσεις περιορισμού και αμφισβήτησης.

Τέλος, τι θέλεις να αποκομίσει το κοινό σου από αυτή την έκθεση;

Ελπίζω το κοινό να βασιστεί στις αισθήσεις του. Μέσα από την έκθεση αυτή ευελπιστώ να καταστήσω τον καθένα και την καθεμία, συνειδητό ή μη δημιουργό, ούτως ώστε οι ιστορίες των αντικειμένων μου να πολλαπλασιαστούν.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στην Γκαλερί Έρση στο Κολωνάκι από τις 15 Οκτωβρίου έως και τις 5 Νοεμβρίου. Την έκθεση επιμελούνται ο Φίλιππος Γεώργιος Τσινταβής και η ιστορικός τέχνης Άνθεια Κώτση. Τα γραφιστικά και τη φωτογραφία επιμελήθηκε η Βερόνικα Παπαδοπούλου. 

(Για παραπάνω πληροφορίες πατήστε εδώ και βρείτε το event εδώ.)