Συνέντευξη με την εικονογράφο και συγγραφέα, Σάντρα Ελευθερίου

Η Σάντρα Ελευθερίου έχει εικονογραφήσει μερικά από τα πιο αγαπημένα παιδικά βιβλία (περισσότερα εδώ), έχουμε λατρέψει τους ήρωες που έχει δημιουργήσει και κάθε τόσο, οι δρόμοι μας την συναντούν. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το 3ο της βιβλίο με τίτλο «Ο φύλακας των 8». Την γνωρίσαμε λίγο περισσότερο και είναι η καλύτερη ευκαιρία να το κάνετε και εσείς!

Στο deBόp σε έχουμε γνωρίσει κυρίως με την ιδιότητα της εικονογράφου. Πώς ξεκίνησε το μαγικό αυτό ταξίδι στον κόσμο των χρωμάτων και των εικόνων; Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που κλήθηκες να εικονογραφήσεις;

Δε ξεχνάς το πρώτο σου βιβλίο :)  Ήταν οι «Παιδικές ιστορίες» της κυρίας Παιονίδου, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Κ. Επιφανίου. Η εικονογράφηση ήρθε με μια συμμετοχή της τελευταίας στιγμής σε έκθεση ζωγραφικής, που οδήγησε στη γνωριμία μου με την πολυβραβευμένη συγγραφέα κυρία Κακουλλή. Αυτή ήταν που με σύστησε στον κ. Κώστα Επιφανίου και έτσι ξεκίνησα να εικονογραφώ.

Στις μικρές ηλικίες η εικονογράφηση ενός βιβλίου είναι, ίσως, το πιο δυνατό μέσο που θα κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν την ανάγνωση και τα ίδια τα βιβλία. Έχεις νιώσει ως εικονογράφος την ευθύνη να δημιουργήσεις εικόνες και ήρωες που «πρέπει» τα παιδιά να αγαπήσουν ώστε να γυρίσουν ξανά και ξανά τις σελίδες ενός βιβλίου;

Και ναι και όχι… Τι εννοώ: εικονογραφώντας δε νιώθω πως δουλεύω, περισσότερο διασκεδάζω. Διαβάζω το κείμενο κι αυτό μου φέρνει στο μυαλό εικόνες που τις βάζω στο χαρτί. Τόσο απλά. Και νομίζω πως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις τόσο όσο εγώ, τα άλλα έρχονται από μόνα τους. Πιστεύω πως όλοι οι εικονογράφοι παραμένουμε κατά βάθος παιδιά, γι’ αυτό και το να δημιουργούμε για παιδιά μας είναι σχετικά εύκολο.  

Από όλους αυτούς τους ήρωες στους οποίους έχεις δώσει σάρκα και οστά μέσα από τα σχέδιά σου, υπάρχει κάποιος που ξεχωρίζεις και ο οποίος κέρδισε την συμπάθειά σου όσο τον δημιουργούσες;

Με το χέρι στην καρδιά θα πω πως κάθε ήρωας που έχω εικονογραφήσει είναι ο αγαπημένος μου. Ακόμη και η κάθε εικόνα, είναι η αγαπημένη μου μέχρι την επόμενη :)

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική το βιβλίο σου με τίτλο «Ο φύλακας του 8». Πώς δημιουργήθηκε η ανάγκη να γράψεις το δικό σου κείμενο και πώς γεννήθηκε η συγκεκριμένη ιστορία;

Έχω εκδώσει ακόμη δύο βιβλία, ένα θεατρικό, βραβευμένο από τον Θ.Ο.Κ. (Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου) με τίτλο «Η επιστροφή του χαμένου πρίγκιπα» και ένα δεύτερο, που πήρε το 1ο βραβείο σε διαγωνισμό συγγραφής του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου και συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Είναι ένα βιβλίο που έγραψα μαζί με την αγαπημένη φίλη και συγγραφέα Φυτούλα Βακανά, με τίτλο «Από την πόλη έρχομαι…».  

Το πρόσφατο βιβλίο μου «Ο φύλακας του 8κτώ - η αρχή…» είναι η πρώτη προσπάθειά μου να γράψω κάτι διαφορετικό, πιο προσωπικό.  Δεν το έγραψα με σκοπό, ούτε και είχα στο μυαλό μου τότε την έκδοσή του, απλά έγραφα γιατί είχα την ανάγκη και συνέχισα να γράφω γιατί με διασκέδαζε τόσο. Είναι πολύ σημαντικό για μένα το ότι ο φύλακάς μου βρήκε σπίτι στην Ελληνοεκδοτική και γνωρίζω πως τον αγαπούν όσο εγώ.  

Πρόκειται για μια ιστορία μυστηρίου, γραμμένη με φιλοσοφική διάθεση αλλά και χιούμορ, που ένα παιδί κι ένας ενήλικας μπορούν να απολαύσουν εξίσου. Χαίρομαι που θα υπάρξει συνέχεια, μια και πρόκειται για τριλογία κι ανυπομονώ να ξαναβρεθώ με τους ήρωες μου, να μάθω τα νέα τους :)  

Ακολουθεί μια -ίσως- κοινότυπη ερώτηση ωστόσο μου αρέσει πάντοτε να την κάνω σε ανθρώπους που έχουν εμπλακεί τόσο με την εικονογράφηση όσο και με την συγγραφή: Ξεχωρίζεις κάποια από τις δύο αυτές διαδικασίες; Είναι εξίσου εύκολο να εκφραστείς μέσω της εικόνας αλλά και μέσω του λόγου; Τελικά, πόσο εύκολο είναι να γράψεις μια ιστορία και μάλιστα να γεμίσεις 180 σελίδες με συναισθήματα και μυστήριο που, μάλιστα, ξεφεύγει και δεν απευθύνεται πια στις μικρές ηλικίες;

Θα έλεγα πως αν η εικονογράφηση είναι η ζωή μου, η συγγραφή είναι το οξυγόνο μου. Την χρειάζομαι για να νιώθω ισορροπημένη. Εικονογραφώ τις ιδέες άλλων, γράφω όμως για μένα. Όποτε νιώθω μπερδεμένη (κι αυτό συμβαίνει ίσως ανησυχητικά συχνά) καταφεύγω στο να γράφω. Οτιδήποτε. Μια πρόταση ή εκατό σελίδες. Και κάτι που κάνεις κατ’ επανάληψη, τελικά γίνεται εύκολο. Το αν είναι επιτυχημένο με την έννοια του να αρέσει σε κάποιον τρίτο, αυτό είναι διαφορετική υπόθεση. Μέχρι στιγμής, οι κριτικές είναι εξαιρετικές.  

Ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα βιβλία, είτε ως παιδί είτε ως ενήλικη αναγνώστρια, οι ιστορίες που σε σημάδεψαν, οι ήρωες που ταυτίστηκες μαζί τους;

Σαν παιδί με συγκινούσαν ιδιαίτερα οι ιστορίες του Όσκαρ Ουάιλντ. Τόσο επηρεασμένη ήμουν, που στις εκθέσεις στο σχολείο όλοι οι πρωταγωνιστές μου πέθαιναν. Θυμάμαι πως η δασκάλα μου είχε γράψει στο τετράδιο εκθέσεων την παρατήρηση «γιατί δεν γράφεις για κάτι πραγματικό;». Αυτό το τετράδιο το έχω κρατήσει. Σαν ενήλικη αναγνώστρια, θα πω πως έχω επηρεαστεί από τον Τομ Ρόμπινς και τα βιβλία του «Το άρωμα του ονείρου» και «Ο χορός των εφτά πέπλων».