Συνέντευξη με την Μαριαλένα Σεμιτέκολου

Το φετινό καλοκαίρι διέθετε τις αναμενόμενες Κυριακές. Είναι γνωστός άλλωστε ο αριθμός τους. Μία από αυτές, διαβάστηκε μονομιάς το βιβλίο της Μαριαλένας Σεμιτέκολου (περισσότερα εδώ). Μερικές ερωτήσεις ήταν αναγκαίες για να την γνωρίσουμε καλύτερα!

 

Στο βιβλίο σου «Οι Κυριακές, το καλοκαίρι» περιγράφεται μία Κυριακή ιδιαίτερη, κάπως μελαγχολική αλλά και ήρεμη, ίσως και αρκετά μοναχική. Πώς μοιάζουν οι δικές σου Κυριακές, είτε καλοκαιρινές είτε όχι;

Έχω φυσικά περάσει -και περνάω- πολλών ειδών Κυριακές, με γέλια και με κλάματα, με ευφορίες και με δυσφορίες. Κυριακές με παρέες γύρω από τραπέζια, Κυριακές με ταινίες και παιχνίδια, Κυριακές με την αγωνία και τον φόβο της Δευτέρας, Κυριακές που έφτιαξαν ή που γκρέμισαν τον μύθο μιας ολόκληρης εβδομάδας και Κυριακές με παντός είδους hung-overs... Αν μοιάζουν σε κάτι όλες οι Κυριακές (μου) είναι στην αμφισημία και την αμφιθυμία που κουβαλούν και που κάνουν τη ζωή μας να βιώνεται ταυτόχρονα ως μια διαδρομή γεμάτη δυνατότητες και πιθανότητες αλλά και ως μια μη αναστρέψιμη αμετάκλητη πορεία προς κάτι που μας ξεπερνά.

 

Τι ιδιαίτερο συμβαίνει με όλες αυτές τις Κυριακές που ζούμε στη διάρκεια της ζωής μας; Κουβαλούν πράγματι κάτι ιδιαίτερο;

Φαντάζομαι ότι όλες οι Κυριακές, είτε έχουν την πολυτέλεια να συμβεί στη διάρκειά τους ένα ιδιαίτερο γεγονός, είτε όχι, κουβαλούν πάντα, ακόμα κι αν δεν το ξέρουν, κάτι από την προσδοκία του Σαββάτου και κάτι από το σχέδιο της Δευτέρας. Με αυτήν την έννοια, οι Κυριακές επιτελούν μια μεταβολική λειτουργία και διακρίνονται από έναν βασικό μεταβολικό ρυθμό, ξεχωριστό για τον καθένα μας.

 

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρεται μεταξύ άλλων: Το βιβλίο φωτίζει όλα εκείνα μέσα από τα οποία η συγγραφέας βλέπει τον κόσμο...». Ποια είναι όλα «αυτά» που σε κατευθύνουν να δεις και να συναισθανθείς τον κόσμο;

"Αυτά" που με κατευθύνουν, νομίζω, είναι οι εικόνες και οι ιστορίες όπως γεννιούνται ξανά και ξανά, με όλες τους τις πιθανές παραλλαγές, εκδοχές και μεταμορφώσεις από τις αναμνήσεις.

 

Υπάρχει ιδανικός αναγνώστης για το βιβλίο σου; Υπάρχουν κάποια στοιχεία που θα έκαναν έναν αναγνώστη να εμβαθύνει περισσότερο στο κείμενό σου και να καταλάβει την ηρωίδα σου;

Ιδανικός αναγνώστης για όλα τα βιβλία, και όχι μόνο για το δικό μου, είναι εκείνος που θα επιτρέψει στον ήρωα και στην ηρωίδα του βιβλίου ένα "κάθισμα" ανάμεσα στα οικεία του πρόσωπα, μια θέση στη συλλογή των μνημονικών του ιχνών. Έχω την αίσθηση ότι για να γίνει αυτό, η καταδεκτικότητα και η συμπόνια προηγούνται της κατανόησης.

 

Τι συμβαίνει με όλες αυτές τις ιστορίες που ακούς ασκώντας το επάγγελμα της ψυχολόγου; Έχουν επηρεάσει το βιβλίο και την ιστορία του;

Το βιβλίο και την ιστορία του έχουν επηρεάσει όλες οι ιστορίες που έχω ζήσει, που έχω μοιραστεί και που έχω ακούσει, διαβάσει ή δει να εκτυλίσσονται μπροστά μου. Η επίδραση τους, ωστόσο, δε σχετίζεται, ελπίζω, με την επαγγελματική μου ιδιότητα. Αν σχετιζόταν με αυτήν, φαντάζομαι ότι θα ήμουν "κακή" επαγγελματίας ή/και "κακή" αφηγήτρια.

 

Διαβάζοντάς το, δεν είμαι τελικά σίγουρη αν όλα όσα περιγράφονται μου άφησαν την επίγευση ενός όμορφου ή όχι και τόσο όμορφου συναισθήματος. Δεν είμαι σίγουρη αν η ηρωίδα σου νιώθει να υποφέρει ή όχι. Τελικά, χρειάζεται ο αναγνώστης να καταλήξει σε κάποιο συγκεκριμένο συμπέρασμα;

Δεν είχα την πρόθεση να δημιουργήσω κάποια επίγευση, όμορφη ή δυσάρεστη, στον αναγνώστη. Όποτε χαίρομαι με αυτό που μου λέτε. Η ηρωίδα, κι ελπίζω και ο αναγνώστης, καλείται στο βιβλίο να ακολουθήσει μια διαδρομή σε μια καλοκαιρινή Κυριακή πολλαπλών "εισόδων". Φαντάζομαι ότι κάποιες "είσοδοι" οδηγούν σε λιγότερο φωτεινά και ευάερα δωμάτια απ' ό,τι άλλες. Άρα είναι φυσικό για όποιον αποφασίσει να εισέλθει σε αυτά να νιώσει ότι υποφέρει. Είναι, ας πούμε, μέρος του ταξιδιού. Κάτι σαν προαπαιτούμενο για να "εξέλθει" από αυτά, ολοκληρωμένος και γεμάτος, προτού τον βρουν οι προσεχώς Κυριακές.

 

Πώς θα φανταζόσουν μία ιδανική λέσχη ανάγνωσης;

Για να πω την αλήθεια, δεν έχω υπάρξει φίλη των λεσχών ανάγνωσης, ίσως επειδή δεν έτυχα ποτέ ως τώρα μέλος σε κάποια ή ίσως επειδή θεωρώ την ανάγνωση μια αυστηρά μοναχική υπόθεση. Τώρα που το σκέφτομαι όμως, μια ιδανική λέσχη ανάγνωσης θα ήταν εκείνη στην οποία τα μέλη θα διάβαζαν ξεχωριστό βιβλίο το καθένα. Σε δεύτερο χρόνο, στις συναντήσεις τους, θα έφτιαχναν φανταστικούς διαλόγους ανάμεσα στους ήρωες των βιβλίων που μόλις διάβασαν. Κάτι, ας πούμε, σαν κολάζ ετερόκλητων εικόνων και προσώπων, που θα λειτουργούσε, εκτός των άλλων, και ως "οδηγός" για την επιλογή του επόμενου βιβλίου από τους -μοναχικούς- αναγνώστες της λέσχης.

 

Έχεις διαλέξει τα βιβλία που θα σε συνοδεύουν στις φετινές διακοπές;

Διανύω την τελευταία εβδομάδα πριν την αναχώρηση για τις καλοκαιρινές μου διακοπές και προς το παρόν διαβάζω τις τελευταίες σελίδες ενός πολυσέλιδου μυθιστορήματος που ξεκίνησα πριν περίπου δυο μήνες (είμαι μια μάλλον αργή αναγνώστρια). Ταυτόχρονα στο μυαλό μου έχω μια βραχεία λίστα βιβλίων, ένα ή δυο εκ των οποίων θα είναι τα εκλεκτά των φετινών διακοπών. Δεν έχω καταλήξει. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να μην αποκτήσω τελικά κανένα από τη λίστα αυτή. Συχνά, στο βιβλιοπωλείο, επιλέγομαι ως αναγνώστρια, από βιβλία που δεν είχα φανταστεί να διαβάζω ή που δεν τα ήξερα από πριν...

 

Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ: https://ikarosbooks.gr/authors/semitekoloy-marialena