Συνέντευξη με το νεωκόρο Αγάπιο με αφορμή ένα βιβλίο!

Πριν μερικές μέρες πήρα στα χέρια μου το καινούργιο βιβλίο της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου με τίτλο «Ιστορίες Γάμου». Όχι, δεν με έπεισε ο τίτλος να το διαβάσω! Η γνωστή και οικεία γραφή της Κωνσταντίνας με έπεισε και για ακόμη μία φορά σιγουρεύτηκα ότι με κάθε της βιβλίο θα διασκεδάζω! Ιστορίες γάμων όπως τις της αφηγήθηκε ο νεωκόρος Αγάπιος. Από αυτόν αποφασίσαμε να πάρουμε, λοιπόν, μια συνέντευξη και μπορείς να την απολαύσεις παρακάτω!

 

Πώς γνωρίσατε τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Τασσοπούλου;

Την Κωνσταντίνα τη γνώρισα τυχαία. Σαν να λέμε μου την έστειλε ο καλός Θεός. Ένα πρωί μπήκε στο εκκλησάκι για ν’ ανάψει κερί και τελικά μου άναψε φωτιά. Με είδε που είχα πιάσει ένα σκουπόξυλο και κυνηγούσα έναν γάτο να βγει από το ναό, διότι είχε μπει χωρίς να νιαουρίσει, οπότε άρχισε να μου κουβεντιάζει. Εκείνη άρχισε να μου κουβεντιάζει, από μόνη της. Στο λόγο μου. Εγώ δεν μίλησα πρώτος, εκείνη:

- Αχ… πόσα και πόσα δεν ζείτε εδώ μέσα, μου είπε.

- Και άλλα τόσα που δεν ξέρετε εσείς, της είπα.

- Θα ενδιαφερόμουν να μάθω, μου είπε.

- Αλήθεια; της είπα.

- Αλήθεια, μου είπε.

Τώρα, αλήθεια μου είπε, ψέματα μου είπε, καθίσαμε κάτω. Όχι κάτω, στα στασίδια. Εντωμεταξύ είχε ξεκουμπιστεί κι ο γάτος.  

- Εμείς εδώ κοπέλα μου ζούμε μεγάλες καταστάσεις. Συμβάντα ασύμβατα! Απερίγραπτα. Αφάνταστα. Αδιανόητα. α.α.α.α άστα…

- Όχι, δεν τα’ αφήνω, είπε εκείνη.

- Μωρέ, ας είχα μπροστά μου έναν συγγραφέα να του τα έλεγα να τα γράψει και να τον διαβάζει μετά ο κόσμος να γελά μέχρι δακρύων, να μου συγχωρεί κι εμένα τα πεθαμένα μου.  

- Μα έχετε, μου είπε.

- Τι έχω;

- Τι είπατε πως θέλετε;

- Έναν συγγραφέα.

- Ε, έχετε.

- Πού τον έχω;

- Εδώ, μπροστά σας.

- Συγγραφέας είσαι κοπέλα μου;

- Νομίζω…

- Ε, τότε να τα πω σε σένα. Χαρτί και καλαμάρι να στα πω.

- Σας πειράζει αν είναι πληκτρολόγιο υπολογιστού;

- Ποιό;

- Το καλαμάρι;

- Όχι δεν με πειράζει, τι να με πειράζει! Γράψε τα εσύ και σε χαρτοπετσέτα άμα σε εξυπηρετεί. Εμένα μου αρκεί να τα γράψεις τσαχπίνικα και με τέχνη, ώστε να φχαριστηθεί ο αναγνώστης.

 

Και έτσι το αποφασίσατε;

Έτσι. Μαζευόμασταν κάθε απόγευμα στο προαύλιο, εκείνη ρωτούσε, εγώ απαντούσα, εκείνη άκουγε, εγώ συνέχιζα, εκείνη χλαπάκιαζε τα λουκούμια πέντε-πέντε και κατάπινε τους καφέδες σαν νεράκι της βρύσης κι εγώ έπλενα με τις ώρες μετά τα φλυτζάνια. Χαλάλι της όμως. Καλό κορίτσι...

 

Τι σας έκανε να της εκμυστηρευτείτε όλες αυτές τις ιστορίες που σήμερα απολαμβάνουμε στο βιβλίο «Ιστορίες Γάμου»;

Εμπιστεύτηκα την ίδια. Αυτό που έβλεπα μπροστά μου. Ένα κορίτσι αστείο, με βλέμμα πολύ σοβαρό. Μετά έπιασα και ρώτησα για εκείνην. Την Googlαρα κιόλας. Λέγανε για εκείνην πολλά. Διάβαζα πως έχει χιούμορ, εξυπνάδα, πως ξέρει να αποτυπώνει με τρόπο μοναδικό τα συναισθήματα. Όλα αυτά με έκαναν να την εμπιστευτώ. Είπα μέσα μου, στην Κωνσταντίνα θα εκμυστηρευτώ τις «Ιστορίες Γάμου», διότι εκτός από αστείες είναι και πολύ τραγικές, οπότε απαιτούν μια βαθιά και ανθρώπινη ματιά, αν θες πραγματικά να τις κοιτάξεις.  

 

Η πολυετής σας εργασία στο γραφικό παραθαλάσσιο εκκλησάκι σας έχει φέρει κοντά με πολλούς ανθρώπους και μάλιστα έχετε ζήσει μαζί τους μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους. Θέλετε να μας μιλήσετε γι' αυτό;

Πρώτα από όλα, με έφερε κοντά στον πατέρα Ονούφριο, τον παπά που λειτουργεί αυτό το εκκλησάκι. Κατά κάποιον τρόπο έγινα το δεξί του χέρι. Μαζί ζούμε όσα ζούμε! Αχ, τί ζούμε! Μαζί του έμαθα να αντιμετωπίζω με ψυχραιμία κάθε περίεργη κατάσταση, ακόμα και μια νύφη που πέφτει από τη βάρκα στο νερό και μας έρχεται μετά σαν πάπια με τούλι. Μαζί του έμαθα να τα βγάζω πέρα με κάθε στρίγγλα πεθερά που καταφθάνει ορεξάτη για να χαλάσει το γάμο ή με κάθε τρελή επιθυμία κάθε τρελού ζευγαριού, διότι συνήθως τέτοια έχουμε. Τρελά. Σε τούτη τη δουλειά, έρχεσαι πραγματικά κοντά σε πολλούς ανθρώπους, διαφορετικούς. Έρχεσαι κοντά σε κάθε διαφορετικό που κουβαλά ο καθένας και πρέπει να κρατάς το ίσο. Μωρέ, τα λέω εγώ και κανείς δεν με ακούει: εμείς οι νεωκόροι δεν είμαστε μοναχά για το κερί και το καντήλι. Για όλα είμαστε!

 

Ξεχωρίζετε μια χαρακτηριστική από αυτές τις στιγμές; Κάποια που να σας έμεινε χαραγμένη στο μυαλό και να γελάτε ακόμη μαζί της ή και να κλαίτε;

Ξεχωρίζω έναν γάμο που αφήσαμε στη μέση, διότι η νύφη έφυγε με τον παλιό της αγαπημένο. Ξεχωρίζω έναν γάμο που κοντέψαμε να τον κάνουμε δυο φορές, διότι στη μέση της τελετής έπαθε διάσειση ο πατήρ Ονούφριος και δεν θυμόταν τι είχε κάνει. Ξεχωρίζω έναν γάμο που κάναμε σε γηροκομείο, όχι στο εκκλησάκι μας και με έμαθε πως η ζωή σταματά όταν τελειώσει και πως η στοργή που σου προσφέρει ο έρωτας είναι ανάγκη κάθε ηλικίας.

Πως νιώσατε όταν πήρατε το βιβλίο στα χέρια σας;

Ένιωσα χαρά. Μεγάλη χαρά. Εγώ δεν έχω παντρευτεί, δεν έχω οικογένεια, δεν έχω κάνει παιδιά, αλλά κρατώντας το βιβλίο αυτό στα χέρια μου ένιωσα πως μόλις είχα τεκνοποιήσει. Πήγαμε παρέα με την Κωνσταντίνα να τα πάρουμε από τον Εκδότη, τον κύριο Εντύποις που μας τα έφερε ζεστά – ζεστά από το τυπογραφείο. Ήταν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Μόλις είχε γεννηθεί κάτι που θα έδινε στους άλλους χαρά. Ίσως και συγκίνηση. Ίσως και προβληματισμό. Είχε μόλις γεννηθεί κάτι όμορφο.

 

Υπάρχουν και άλλες ιστορίες που θα θέλατε κάποια στιγμή να σας δoθεί η ευκαιρία να τις αφηγηθείτε και να γίνουν και αυτές βιβλίο;

Υπάρχουν και άλλες ιστορίες, ναι, που θέλω να τις διηγηθώ, ναι. Το έχουμε πει και με την Κωνσταντίνα αυτό. Δεν τελειώσανε εδώ οι ιστορίες μας. Αφού συνεχίζει να έχει τόσο μεγάλη όρεξη να γράφει, όση έχει και να τρώει, θα ακολουθήσουν κι άλλα βιβλία. Τέλος πάντων, καθημερινώς με τον πατέρα Ονούφριο ζούμε μυστήρια Μυστήρια. Μα βαφτίσεις, μα γάμους, μα ό,τι μυστήριο Μυστήριο θες. Το υλικό το έχω μέσα στο κεφάλι μου. Αν θελήσει και η Κωνσταντίνα, ας πιάσει να το βάλει στο χαρτί.

 

Το βιβλίο της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΑΜΟΥ», κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εντύποις.

Η φωτογράφιση για τις «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΑΜΟΥ» έγινε από τη φωτογράφο DANAE KOTSIRAS με νυφικά αξεσουάρ www.pronovias.com.