Συνομιλία με τους εκδότες του Vakxikon.gr

Μιλήσαμε με τους ανθρώπους πίσω από το Vakxikon.gr για το εκδοτικό τοπίο και τη φιλοσοφία των εκδόσεών τους. Ανάμεσα στους πρωτοπόρους της χρήσης διαδικτυακών μέσων,  από τις εκδόσεις Vakxikon.gr έχει περάσει μια ολόκληρη γενιά συγγραφέων που σιγά σιγά έχει αρχίσει να αφήνει το αποτύπωμά της στον χώρο του βιβλίου.

Πώς και πότε αποφασίσατε να δημιουργήσετε τον εκδοτικό σας οίκο;

Το 2011 δημιουργήσαμε τις εκδόσεις Vakxikon.gr για την κυκλοφορία αποκλειστικά e-books (ένα χρόνο μετά μπήκαμε και στις έντυπες εκδόσεις). Αυτή η απόφαση ήταν απόρροια μιας έντονα διαδικτυακής παρουσίας του e-magazine και του e-radio μας, ήδη από το 2008, σε ένα λογοτεχνικό τοπίο παρθένο από τέτοιες πρωτοβουλίες. Μην κοιτάτε τώρα που έχει επικρατήσει, ως φυσικό επακόλουθο του νέου τρόπου επικοινωνίας, αυτός ο καταιγισμός πληροφοριών.

Βιβλιοπωλείο, ραδιόφωνο, περιοδικό, εκδόσεις βιβλίων. Το «άνοιγμα» είναι μεγάλο, πόσο δε αν λάβουμε υπόψη μας τη δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Όπως ακριβώς το λέτε, το «άνοιγμα» είναι μεγάλο και αυτοί που το διαχειρίζονται μόλις 2! Δεν μας τρομάζει η οικονομική συγκυρία, όχι γιατί έχουμε οικονομικό background, αλλά γιατί σε αυτή την εποχή πρέπει να επιμείνουμε με νέες επιχειρηματικές ιδέες σε ένα άνυδρο υπαλληλικό τοπίο. Επίσης, δεν μας τρομάζει αυτή η συγκυρία γιατί ότι κάνουμε είναι μελετημένο με οικονομικό και στρατηγικό πλάνο. Ευτυχώς ή δυστυχώς, όπως το βλέπει κανείς, προερχόμαστε από μικρομεσαίες λαϊκές οικογένειες που δεν μπορούσαν να μας προσφέρουν ούτε ένα σεντίμι. Η έννοια του αυτοδημιούργητου corpus βρίσκει την πλήρη εφαρμογή της στο Vakxikon.gr.

Σε τι συνίσταται η εκδοτική σας πρόταση και τι σας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους οίκους;

Σε αυτή την ερώτηση απαντούν μόνο όσοι θέλουν να λένε μεγάλα λόγια. Σαν την περιβόητη φράση: όταν είμασταν νέοι θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο… αλλά δεν τα καταφέραμε. Έτσι και στο εκδοτικό τοπίο, όποιος νομίζει ότι κάνει ή έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό από τον μέσο όρο, ας αλλάξει γρήγορα επάγγελμα. Όπως στην τέχνη έτσι και σε αυτούς που τη διαχειρίζονται (εν προκειμένω, οι εκδότες) δεν υπάρχει παρθενογένεση.

Όσον αφορά την επιλογή των κειμένων που θα εκδώσετε: Σταθμίζετε το ενδεχόμενο οικονομικό όφελος; Θα τυπώνατε ένα βιβλίο που ενώ θα σας ικανοποιούσε η ποιότητά του, θα  γνωρίζατε ότι –για οποιοδήποτε λόγο- δεν θα ήταν οικονομική επιτυχία;  

Συμβαίνουν και τα δύο που αναφέρετε. Υπάρχουν, τουλάχιστον, δύο είδη επιλογής εκδόσεων: εκείνος που είναι ο επικρατέστερος, ότι δηλαδή σταθμίζεται πρωτίστως το οικονομικό αποτέλεσμα, γιατί διαφορετικά δεν θα διαχειριζόμασταν εταιρεία αλλά κάτι άλλο, πολύ ουτοπικό. Καθώς και η έκδοση βιβλίων που πρωτίστως ικανοποιούν εμάς, σαν να λέμε βιβλία που θα βάζαμε εμείς οι ίδιοι στη βιβλιοθήκη μας με μεγάλη χαρά. Στη δεύτερη κατηγορία, κατά βάση, μπαίνουμε «μέσα» και κάνουμε το κέφι μας.

Η κριτική πώς σας αντιμετωπίζει ως σήμερα;

Όπως με καθετί μικρομεσαίο, που δεν έχει τόσες «άκρες» στο σύστημα, η κριτική απλώς… αδιαφορεί. Ευτυχώς, που υπάρχει και η… μικρομεσαία κριτική που μας έχει σε μεγάλη υπόληψη. Είναι ταξικό το θέμα, καθαρά.

Ποιοι είναι οι συγγραφείς, Έλληνες και μη, τους οποίους θαυμάζετε και ενδεχομένως να θέλετε να εντάξετε στο εκδοτικό σας πρόγραμμα;

Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να αγοράζαμε τα δικαιώματα του Μπουκόφσκι, του Μπάροουζ, του Λόουρι, του Κέρουακ για την Ελλάδα. Και μακάρι, στο εγγύς μάλλον, να βρούμε κι εμείς τον Μάρκαρή μας, όπως τον βρήκε κάποτε ο Σάμης ο Γαβριηλίδης, ώστε να μας γεμίσει με καλά βιβλία, επιτυχία και πωλήσεις.

Υπάρχει ένας τίτλος των εκδόσεών σας για τον οποίο να αισθάνεστε ιδιαίτερα περήφανοι;

Θα μου επιτρέψετε να αναφέρω δύο (και κλασικά, χωρίς να θέλω να αδικήσω τα άλλα «παιδιά» μας): η έκδοση με τις δύο σπάνιες νουβέλες του Μιγέλ ντε Ουναμούνο «Άγιος Μανουήλ ο Μάρτυρας/Η θεία Τούλα» σε μετάφραση Τάσου Ψάρρη. Καθώς και η παρουσία της «παρεξηγημένης» stoner λογοτεχνίας στον οίκο μας, μέσω του χαρακτηριστικότερου εκπροσώπου της στην ελληνική λογοτεχνία, Λιάκου Μπουρνόβα. Η σειρά βιβλίων «Άλλη μια επιστροφή» είναι ότι πιο έντονο έχουμε κυκλοφορήσει στην Ασκληπιού 17.

Τι βιβλία να αναμένουμε από εσάς το επόμενο διάστημα;

Το μυθιστόρημα «Νιάου» του Μπενίτο Πέρεθ Γκαλντός, σε μετάφραση Τάσου Ψάρρη, οι «Ιστορίες για παλιοχαρακτήρες» του Λεόν Μπλουά, σε μετάφραση Αλέξανδρου Τσαντίλα, «Τα αισθηματικά» του Σωτήρη Κακίση, και τέλος ένα ανθολόγιο ποιημάτων του σπουδαίου Γάλλου φιλοσόφου και ποιητή Μισέλ Ντεγκύ, σε μετάφραση Ανδρονίκης Δημητριάδου και εισαγωγή του Δημοσθένη Αγραφιώτη, είναι ελάχιστοι από τους υπό έκδοση τίτλους μας για το πρώτο εξάμηνο του 2016. Και, φυσικά, θα επιμένουμε να στηρίζουμε το θέατρο, με εκδόσεις κλασικών αλλά και σύγχρονων έργων που παίζονται αυτή την περίοδο στις σκηνές της χώρας.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Πού θα θέλατε να κατευθυνθεί ο οίκος σας από εδώ και πέρα;

Το μελλοντικό μας σχέδιο είναι ένα: να αντέξουμε σε αυτή τη σκληρή περίοδο, να μη σηκώνουμε κεφάλι από τη δουλειά, να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα, και να είμαστε ταπεινοί γιατί ο ανταγωνισμός είναι σκληρός κι ο εκδοτικός πληθωρισμός αναπόφευκτoς.

Το Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο του 2014, στην Ασκληπιού 17 στην Αθήνα. Στον ιστότοπο http://www.vakxikon.gr/, μπορείτε να ενημερωθείτε για τις εκδόσεις, για το περιοδικό και για τις ραδιοφωνικές εκπομπές του Vakxikon.gr