Συζητώντας με τον Πάνο Μπίρμπα με αφορμή το νέο του album, Dandelion

Ο Πάνος Μπίρμπας είναι, ένας αν μη τι άλλο, πολυπράγμων άνθρωπος: τραγουδοποιός, μουσικός, ενορχηστρωτής και μουσικός παραγωγός. Η σόλο πορεία του ξεκινά με την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού album “Mournful” (2013) και του single "Lullaby" (2015). Το 2017 κυκλοφορεί από την Violins Productions το δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Finchley Road" όπου πρωταγωνιστούν οι ασυμβίβαστες ενορχηστρώσεις, καθώς και η εσωτερικότητα και η λυρικότητα. Από το 2015, ο Πάνος είναι frontman των Dustbowl και μαζί έχουν εμφανιστεί ζωντανά ως opening act για σημαντικά ονόματα όπως οι Dream Syndicate, ο Mark Lanegan κτλ

Σήμερα επιστρέφει με την τρίτη του δισκογραφική δουλειά, το Dandelion που κυκλοφορεί από  την μουσική εταιρεία United We Fly. Mε περισσότερη αυτοπεποίθηση από ποτέ ξεδιπλώνει το μουσικό του ταλέντο, βαζίδοντας στα γνώριμα του ηχοχρώματα και στις προσεγμένες ενορχηστρώσεις. Με πολλές επιρροές από Walkabouts, 16 Horsepower, Leonard Cohen μεταξύ άλλων, εναλλαγές ηλεκτρικού και ακκουστικού ήχου, και την φωνή του να πλασιώνεται σε κάποια τραγούδια από όμορφες γυναικείες φωνές. 

Ενόψει της παρουσίασης της καινούριας του δουλειάς στο Gazarte την Τρίτη 12 Δεκεμβρίου ο Πάνος Μπίρμπας μίλησε στο debop.gr.

Πάνο συμπληρώνεις αισίως μια δεκαετία ως σόλο μουσικός - τραγουδοποιός. Μπορείς να κάνεις μια σύντομη αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας σου; τι έχει αλλάξει από το “Mournful” του 2013 στο “Dandelion” του 2023;

Αν έβλεπα τη μουσική μου πορεία αυτά τα 10 χρόνια ως εξωτερικός παρατηρητής, θα έβλεπα έναν καλλιτέχνη που διατήρησε πιστά την αγάπη του σε συγκεκριμένα μουσικά ιδιώματα, αλλά παράλληλα εξέλιξε τον τρόπο έκφρασής του μουσικά και στιχουργικά. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι αισθάνομαι πως κατάφερα βήμα βήμα να απελευθερώνομαι ως προς την δημιουργία αλλά και ως προς την τελική έκφραση των τραγουδιών μου. Περιόρισα έτσι και την προσωπική συστολή μου. Ακούγοντας για παράδειγμα το τελευταίο μου άλμπουμ ‘’Dandelion’’ αισθάνομαι τη χαρά της ελεύθερης αποτύπωσης των μουσικών ιδεών αλλά και ολόκληρου του συναισθήματος που είχα εξ αρχής για τα τραγούδια στο τελικό αποτέλεσμα που αποτυπώθηκε στο δίσκο.

 Πώς ήταν για σένα η διαδικασία δημιουργίας και ηχογράφησης του δίσκου, από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωσή του; 

Νιώθω πολύ χαρούμενος με την όλη διαδικασία δημιουργίας και ηχογράφησης του δίσκου. Η ζεστασιά αυτή που αποτυπώνεται στο δίσκο, είναι αποτέλεσμα που προέκυψε μέσα από δυνατές φιλίες. Οι εξαιρετικές παραγωγικές ιδέες του Γιάννη Χριστοδουλάτου (sweetspot productions), ο οποίος επιμελήθηκε και το mixing & mastering του δίσκου, η σημαντική υποστήριξη στην όλη παραγωγή του Θανάση Αλεξανδρή, καθώς και οι σπουδαίοι μουσικοί – συνεργάτες – φίλοι Βαγγέλης Τσιμπλάκης στα τύμπανα, Σωτήρης Πέπελας στις χαρακτηριστικές τρομπέτες, Αλέξης Στενάκης σε όλα τα πληκτροφόρα και Σταύρος Παργινός στο τσέλο. Επίσης μεγάλη ήταν η συμβολή μουσικών σε μεμονωμένα κομμάτια, όπως ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο μπάσο, η Βάσω Μιχαηλίδου στο ακορντεόν, ο Νίκος Φυσάκης, ο Ισίδωρος Πάτερος και ο Νίκος Φλέγκας στις κιθάρες.

Στον δίσκο αυτό συμμετέχουν στα φωνητικά σημαντικές γυναικείες φωνές της ελληνικής σκηνής (Etten, Rosey Blue, Λόλα Γιαννοπούλου), ενώ πρόσφατα συνεργάστηκες με τη Νάντια Πιθαρά στο εξαιρετικό “Drunken walls”. Πες μας λίγα λόγια για αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές του album.

Κατ’ αρχάς πάντοτε μου άρεσε γυναικείες φωνές να συνδυάζονται με τη δική μου. Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου τραγουδιστή με την κλασσική έννοια της λέξης. Θεωρώ ότι οι τέσσερις αυτές κυρίες που προανέφερες, συνέβαλαν καθοριστικά, η κάθε μια με το δικό της προσωπικό ύφος, στην ολοκλήρωση των συγκεκριμένων ντουέτων. Τις ευχαριστώ θερμά για τη σύμπραξη αυτή. Πιστεύω ότι η γυναικεία αυτή παρουσία στο άλμπουμ είναι σπουδαία.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η μουσική σου μπορεί να χαρακτηριστεί σκοτεινή και ρομαντική ταυτόχρονα. Η καθημερινότητά μας, ως ακροατές, κατακλύζεται πλέον από πλατφόρμες όπου υπάρχει άφθονο υλικό. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει κάποιος κόσμος που επιμένει στους παραδοσιακούς τρόπους απόλαυσης της μουσικής και ειδικά στο βινύλιο. Πιστεύεις ότι όλα αυτά μπορούν να συγκεραστούν, ή έχει χαθεί κάπως η μαγεία;

Ο κόσμος και η τεχνολογία προφανώς και καλώς προχωράει με τα χρόνια. Υπάρχουν πλέον πολλοί και διαφορετικοί τρόποι μετάδοσης και απόλαυσης της μουσικής. Παρόλα αυτά σε διαβεβαιώνω ότι και εγώ ο ίδιος εντυπωσιάστηκα με τη διαφορά που αντιλήφθηκα ότι υπάρχει στα τραγούδια μου, κατά την πρώτη ακρόαση του βινυλίου. Σίγουρα όλα αυτά μπορούν και πρέπει να συγκεραστούν, απλά επιλέγοντας την ευκολία της ψηφιακής ακρόασης, θα χάσεις σίγουρα τη μαγεία της αναλογικής. Όσον αφορά στο σκοτάδι και τον ρομαντισμό που προανέφερες, μάλλον επιβεβαιώνουν την ύπαρξη της καρδιάς.

Υπάρχει μια τάση στην ελληνική alternative σκηνή να επιστρέφει στον ελληνικό στίχο τα τελευταία χρόνια. Εσένα θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο; 

Όπως έχω ξαναπεί, θαυμάζω απεριόριστα την ελληνική γλώσσα, τους Έλληνες ποιητές και τους δημιουργούς που εκφράζονται αξιοθαύμαστα στα ελληνικά. Ποτέ δε θα έλεγα όχι στο να κάνω τραγούδια στα ελληνικά, όμως η ίδια η ελληνική γλώσσα θέτει πολύ ψηλά τον πήχη. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να γράψεις στα ελληνικά με πολύ αξιόλογο τρόπο. Θα ήταν μια σπουδαία πρόκληση για μένα να καταφέρω να εκφραστώ κάποια στιγμή με αυτόν τον τρόπο.

Ποιοι είναι οι δικοί σου μουσικοί ήρωες, αυτοί που σου έδωσαν την ώθηση να ασχοληθείς και ο ίδιος με την τραγουδοποιεία;

Οι κυριότεροι μουσικοί μου ήρωες είναι αυτοί που μου έμαθαν την σπουδαιότητα του storytelling στην τραγουδοποιία. Εκείνοι που στην πραγματικότητα δηλαδή, χρησιμοποίησαν τη μουσική ως όχημα για τους στίχους τους. Σίγουρα έχω τεράστια αγάπη στους: Leonard Cohen, Tom Waits, Serge Gainsbourg, The Velvet Underground, Townes Van Zandt, Tim Buckley, Bob Dylan και πολλούς πολλούς ακόμα που με επηρέασαν σημαντικά στη ζωή μου.

Last but not least, θέλω να σε ρωτήσω τι έχουμε να περιμένουμε στην παρουσίαση του νέου σου δίσκου στο Gazarte στις 12 Δεκεμβρίου, όσο και τα πλάνα σου για τη νέα χρονιά.

Στην παρουσίαση του δίσκου, πέραν του ίδιου του δίσκου που φυσικά θα πρωταγωνιστεί εκείνη την βραδιά, θα παρουσιάσουμε κάποια παλαιότερα μου τραγούδια με την σημερινή φρέσκια ματιά αλλά και λίγες διασκευές πολύ αγαπημένων μου καλλιτεχνών όπως των Leonard Cohen, Velvet Underground, Tom Waits, Walkabouts. Σίγουρα θα είναι μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση και μελωδίες μέσα από το άλμπουμ, παιγμένες από την υπέροχη δεκαμελή μπάντα που θα με συντροφεύει. Καλεσμένες θα είναι: η Rosey Blue, που θα έχω τη χαρά να με συνοδεύει σε όλα τα φωνητικά,  η Etten και η Νάντια Πιθαρά με τις οποίες θα τραγουδήσουμε τα ντουέτα μας, καθώς και η Nayla Jauffur σε ένα τραγούδι έκπληξη!
Στα επόμενα μας σχέδια είναι και θα είναι φυσικά το “Dandelion” να ταξιδέψει όσο περισσότερο γίνεται και να ακουστεί ζωντανά και σε άλλες πόλεις της χώρας και γιατί όχι και στο εξωτερικό. Ελπίζω οι συνθήκες να μας το επιτρέψουν!

 

 

Eισιτήρια για την παρουσίαση του δίσκου μπορείτε να βρείτε εδώ.