Συζητώντας με τον Rami Winston λίγο μετά την κυκλοφορία του "Polaroids"

Πριν από μερικές εβδομάδες κυκλοφόρησε το "Polaroids", σαν ένα storybook κατά τα λεγόμενα του ίδιου του Rami Winston το οποίο καταγράφει τα τελευταία τέσσερα χρόνια από την ζωή του. Καθένα από τα κομμάτια αποτελεί μία δήλωση, συνδυάζοντας χαρακτηριστικά Blues με Lo Fi beats και με μία βαθιά σκοτεινή φωνή, πραγματικό δώρο για την εγχώρια σκηνή.

Το deBόp είχε τη χαρά να γνωρίσει λίγο καλύτερα τον καλλιτέχνη, που μοιράζει την ανάγκη του να δημιουργεί μουσική ανάμεσα σε solo projects και το αθηναϊκό rock 'n' roll trio, Supersoul, ως κύριος τραγουδιστής και κιθαρίστας του. 

Αναφέρετε πως "το Polaroids είναι ένα storybook, με 7 διαφορετικές ιστορίες, γραμμένο τα τελευταία 4 χρόνια". Τί είναι αυτό που δηλώνει κάθε μία από αυτές τις ιστορίες και πώς συνδέονται; Αλλά και διαχρονικά, τί είναι συνήθως εκείνο που σας εμπνεύει ωστέ να φτιάξετε μουσική;

Βιώνω την διαδικασία σύνθεσης, ηχογράφησης και release ως ένα ιδιαίτερα ζωντανό λεύκωμα εμπειριών. Όσο καιρό φτιάχνω ένα κομμάτι, βυθίζομαι στον μικρόκοσμο του και έτσι καταλήγει εκ των υστέρων να αποτελεί το soundtrack μιας περιόδου είτε μέσα από τους στίχους, είτε απλά με την φάση που περνούσα όσο ηχογραφούνταν. Στο Garden, βιωνα μια νοσταλγία για τις αναμνήσεις από τον τόπο μου, την Συρία, και εκεί υπόσχομαι στον άνθρωπο που γράφω πως αν τα κατάφερνα να πήγαινα πίσω, θα έδινα ένα τριαντάφυλλο απο τον κήπο της γιαγιάς μου, που έχει αποτυπωθεί έντονα ως ανάμνηση. Λένε η οσμή έχει την πιο άμεση και άρρικτη σύνδεση με τις αναμνήσεις των ανθρώπων. Ε, μάλλον αμέσως μετά είναι και οι ήχοι των αναμνήσεων πιστεύω.

Έχει μέρος αυτής της νέας κυκλοφορίας ηχογραφηθεί εν μέσω καραντίνας ή επηρέασε αυτή η νέα συνθήκη τη δημιουργική διαδικασία σας και με ποιό τρόπο; Θα με ενδιέφερε να μάθω πώς εσείς, σαν καλλιτέχνης, βιώσατε εκείνη την περίοδο.

Αφοτου περάσει η πρώτη φάση στέρησης εξόδου, όλοι λίγο πολύ βρεθήκαμε να περνάμε τον χρόνο μέσα δημιουργικά, ήταν μονόδρομος. Στην καραντίνα γράφτηκε πολλή μουσική γενικά, αλλά ειδικότερα με την μπάντα μου τους Supersoul τελειώσαμε συνθετικά τον δεύτερο μας δίσκο.

Πέραν της κυκλοφορίας του περασμένου μήνα (Polaroids) παρατήρησα πως έχετε ανεβάσει στο YouTube μερικά επιπλέον κομμάτια.  Πού βρίσκεστε δημιουργικά;  

Υπάρχει και το ep μου, το Unreal Session που είχε γραφτεί αναλογικά σε μπομπίνα και τελείωσε εξ ολοκλήρου σε μια μέρα. Είναι ενα πιο Folk project, που είχα την ανάγκη να ηχογραφήσω και είχα ως ηχητικό reference ενα live take του Carolina on my Mind του James Taylor.

Διάβασα πως αρχίσατε να συνθέτετε μέσω ενός μουσικού βιντεοπαιχνιδιού στο PS1. Εντυπωσιακό το πως εκδηλώνει ο καθένας την κλίση και το πάθος του από πολύ νωρίς. Η ερώτησή μου είναι σχετικά με την αφετηρία: για ποιά ηλικία μιλάμε εκεί, εάν υπήρχε κάποιο μουσικό υπόβαθρο στην οικογένεια αλλά και ποιές ήταν εκείνες οι πρώτες επηρροές και τα ερεθίσματα σας; 

Η τάση υπήρχε από νωρίς αλλά υπήρχε ιδιαίτερη αποθάρρυνση απο τους γονείς μου. Έφτασε σε σημείο ανάγκης για να κάνω αυτό που ήθελα, και πίστεψε με, η αποθάρρυνση δεν σταμάτησε ποτέ! Ήμουν 12 όταν έφτιαχνα κομμάτια στο PlayStation και στα 14 δούλεψα τόσο όσο χρειάστηκε ώστε να αγοράσω την πρώτη μου κιθάρα. Ειλικρινά, τις πρώτες δύο εβδομάδες έπρεπε να υπάρχει σοβαρός λόγος για να αφήσω την κιθάρα από τα χέρια μου.

Αναφέρετε κάπου πως «οι ήχοι έχουν συγκεκριμένες υφές και χρώματα» και φαίνεται, τόσο μέσα από τις δραστηριότητες σας  στη σύνθεση μουσικής για ταινίες, ντοκιμαντέρ και διαφημίσεις όσο και από το κράμα του ήχου σας (Trip Hop, Americana και Pop, μπλεγμένα με Lo Fi beats ) και την συνεργασία σας με την Mi55t π.χ., πως η δική σας παλέτα είναι αρκετά διευρυμένη. Τί είναι μουσική για εσάς, τί σημαίνουν τα μουσικά genres;

Από πάντα ήθελα να στέκομαι, αν όχι και με τα δυο πόδια στην Blues, με το ένα σίγουρα. Τα genres είναι σαν την παλέτα χρωμάτων σε έναν πίνακα, κάποιες φορές εξίσου σημαντική με το σχέδιο και κάποιες όχι τόσο. Ακούς renditions καλλιτεχνών σε acoustic και σκέφτεσαι ότι είναι καλύτερο και απο το αρχικό. Εκεί για παράδειγμα το σχέδιο είναι τόσο καλό που με ό,τι παλέτα και αν το ξαναζωγραφίσεις, θα είναι ένας ωραίος πίνακας.

Με ποιόν σκηνοθέτη θα θέλατε να συνεργαστείτε αναλαμβάνοντας τα μουσικά θέματα ταινιών του;

Quentin Tarantino, οπωσδήποτε. Έχω τόσο πολύ έτοιμο υλικό στον υπολογιστή μου για τις ταινίες του!

Γεννηθήκατε, μεγαλώσατε και εξακολουθείτε να ζείτε στην Αθήνα αν δε κάνω λάθος; Πώς νιώθετε για αυτή την πόλη;

Την αγαπώ γιατί πάντα θα ναι το μέρος που μεγάλωσα, αλλά λόγω εργασίας κάθε τόσο ζω σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και τελευταία έχω αρχίσει και προτιμώ να είμαι εκτός.

Θα ήθελα ως “επίγευση” να μοιραστείτε μαζί μας εκείνα τα album ή τραγούδια που θα λέγατε πως αποτελούν το soundtrack αυτής της περιόδου της ζωής σας.

Τα repeat headphone songs αυτή τη περίοδο είναι SAULT – Wildfires και French 79 – Code Zero.