Συζητώντας με τον Βαγγέλη Καζαντζή για το «Μεταξύ μας Διάστημα»

Ο Βαγγέλης Καζαντζής, μετράει 9 χρόνια πλέον, στον χώρο της ελληνικής μουσικής. Με αφορμή τη νέα του δισκογραφική δουλειά "Το Μεταξύ μας Διάστημα", θα εμφανιστεί τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου στο Six D.o.g.s., σε μία ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα με πειραματικούς ήχους, μιξάροντας τζαζ, ροκ και παραδοσιακά στοιχεία.

- Βαγγέλη, τι είναι αυτό που κάνει τη νέα σου δουλειά ξεχωριστή;

Η νέα μου δουλειά, ξεχωρίζει από τις προηγούμενες, γιατί στήθηκε live επάνω στο τρίπτυχο κιθάρα - μπάσο - τύμπανα, οπότε κινείται σε πιο «ροκ και ατμοσφαιρικά μονοπάτια», με καινούριο στοιχείο την έντονη παρουσία της ηλεκτρικής κιθάρας και των jazz στοιχείων και αυτοσχεδιασμών σε κάποια κομμάτια. Παράλληλα, συνυπάρχουν και τα παραδοσιακά χρώματα, με την απουσία όμως των παραδοσιακών-ανατολίτικων ρυθμών, που χαρακτήριζαν αρκετά τις προηγούμενες μου δουλειές.

- Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο λόγος που οι άνθρωποι καταφεύγουν στη μουσική;

Η μουσική πιστεύω έχει μια μαγική θεραπευτική ιδιότητα (πλέον και επιστημονικά αποδεδειγμένη), για όσους φυσικά είναι ανοιχτοί σ’ αυτήν. Δεν είναι τυχαίο που η number one διασκέδαση του κόσμου στην ουσία είναι η μουσική! Η μουσική έχει μέσα της κάτι «απόκοσμο», που σε κλέβει από την πραγματικότητα της καθημερινότητας, σε κάνει να χάνεσαι, να ξεχνάς, αλλά και να θυμάσαι, να νοσταλγείς, να μαθαίνεις, να νιώθεις…Tι άλλο να πω, είναι απλά μαγεία! Κάτι ανώτερο και από ναρκωτικό δηλαδή, γιατί σίγουρα δεν προκαλεί σωματικές και ψυχικές βλάβες! Ναι στη μουσική, όχι στα ναρκωτικά λοιπόν!

- Πιστεύεις ότι η Ελλάδα προσφέρει εύφορο έδαφος για να ανθίσουν νέα καλλιτεχνικά πράγματα;

Θα έλεγα πως παρόλο που δειλά - δειλά υπάρχει μια τάση ανοίγματος για νέες μουσικές, ακόμη είναι πολύ δύσκολα τα πράματα. Αυτό, εκτός από την ελληνική μουσική βιομηχανία, έχει να κάνει και με την ανύπαρκτη μουσική παιδεία του λαού. Αυτό βέβαια που κάνω εγώ, σκεφτείτε το θεωρώ σχεδόν mainstream. Υπάρχουν πραγματικά φοβερά σχήματα της underground σκηνής στην Ελλάδα, που δεν έχουν καμία τύχη στο ελληνικό κοινό.

- Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να ασχοληθείς με τη μουσική και την τέχνη;

Με την τέχνη, χωρίς να το καταλαβαίνω φυσικά, είχα σχέση από τη νηπιακή μου ηλικία, αφού – όπως λένε και οι γονείς μου - είχα έντονη τάση και κλίση προς τη ζωγραφική. Όντως, από τις πρώτες εικόνες που θυμάμαι και γω, είναι να ζωγραφίζω πάνω σε τεράστια χαρτόνια, ατέλειωτες ώρες ξαπλωμένος στο πάτωμα... Aργότερα, ανέβηκα και στα τραπέζια! Την αγάπη μου για τη μουσική την κατάλαβα, από την ηλικία των 11 ετών περίπου, που άρχισα να ακούω και παράλληλα να παίζω. Ακαριαία, σταμάτησε να με απασχολεί ο αθλητισμός που όλα τα παιδιά ασχολούνταν σ’ αυτές τις ηλικίες και σιγά σιγά και η ζωγραφική, αφού τελικά είχα βρει ακούσια άλλον τρόπο έκφρασης, που μου ταίριαζε καλύτερα.

- Ποιες ήταν οι μουσικές σου επιρροές ως παιδί;

Από τα πρώτα ακούσματα που είχα από πολύ μικρή ηλικία -που έχω εικόνα να παίζουν στο σαλόνι των γονιών μου ή και στο πατάρι του θείου μου, σε βινύλια και κασέτες- ήταν οι Pink Floyd, οι Beatles, οι Enigma, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Χατζής κ.ά. Εικόνες που έχουν χαραχτεί έντονα στη μνήμη και στ’ αυτιά μου. Κάποια από αυτά σίγουρα έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητο μου. Αργότερα, στα έντεκά μου, άκουσα εν συντομία τον θρυλικό Michael Jackson με το επίκαιρο τότε “Dangerous” (και ποιος δεν το άκουσε τότε!!..Ακόμη θαυμάζω αυτόν τον δίσκο και μουσικά και σαν παραγωγή). Όταν όμως ανακάλυψα τους Guns n’ Roses, εκεί ήταν που βρήκα τη μουσική μου ταυτότητα, λειτούργησαν ως σταθμός. Αφού πέρασα από όλα τα στάδια, από το Hard rock, έως το πιο ακραίο Black metal, έκτοτε δηλώνω «ροκάς»!

- Πες μας πέντε άλμπουμ που σε στιγμάτισαν.

Λοιπόν, δύσκολο να βγάλω πεντάδα…Σκέφτηκα με τη λογική των πρώτων δίσκων που άκουσα, ας πούμε στο κάθε κεφάλαιο που ανήκει ο καθένας…Έτσι, μυήθηκα στο hard rock, το ψυχεδελικό, το φωτεινό και επαναστατικό, το πιο σκοτεινό και στο σύγχρονο ελληνικό «παραδοσιακολαϊκό ροκ».

Guns n’ Roses: Use your illusion i

Pink Floyd: The wall

Νeil Young: Live Rust

Νick Cave: Murder Ballads

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Αγρύπνια

- Προτιμάς την Αθήνα ή την επαρχία;

Παρόλο που έχω «στήσει» ωραία τη ζωή μου εδώ στην Αθήνα και στην ουσία δεν έχω παράπονο, θεωρώ πως είμαι «δέσμιος» αυτής της πόλης. Είναι το «αναγκαίο κακό» και ο μοναδικός προορισμός για τη φάση που βρίσκομαι τώρα μουσικά. Εδώ είναι το μέρος όπου θα γίνουν οι συνεργασίες, οι επαφές, τα live. Εννοείται πως έχει πολλά θετικά σαν πόλη. Συμβαίνουν πράματα γύρω από τις τέχνες, έχεις πολλές επιλογές, αλλά υπάρχει και πολλή «τσίτα, μαυρίλα» φασαρία και άσχημες εικόνες στην καθημερινότητα που σου δημιουργούνε χωρίς να το καταλάβεις άγχος. Αυτό είναι που μου λείπει από την επαρχία, η ηρεμία, η «επιμήκυνση» του χρόνου, η χαλαρότητα, η καθαρότητα και η φύση. Αλλά από την άλλη, δε συμβαίνει τίποτα στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις. Αν και τα τελευταία χρόνια βλέπω πως αρχίζουν και ακμάζουν οι πολιτιστικές δράσεις.

- Ποια συνεργασία από όσες έχεις κάνει ξεχωρίζεις;

Δύσκολο να επιλέξω…Η κάθε συνεργασία που έχει γίνει είναι ξεχωριστή και μοναδική για το κάθε τραγούδι. Θα μπορούσα να πω, χωρίς να υποβαθμίζω κανέναν από τους άλλους, ότι τιμητικά ξεχωρίζω τον Ψαραντώνη, που παρόλες τις δύσκολες συνθήκες (απόστασης, ηλικίας…), ήρθε με μία απλότητα και τραγούδησε (σε δύο κομμάτια κιόλας), στον πρώτο δίσκο ενός άγνωστου παιδιού. Όλοι με τίμησαν και τους ευχαριστώ, αλλά στον «σκέτο Αντώνης», όπως μου ‘λεγε κι αυτός, έχω μία παραπάνω αδυναμία.

- Τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Η μουσική ή οι στίχοι;

Και τα δύο φυσικά!... Ειδικά όταν πρόκειται για τραγούδια με ελληνικό στίχο. Σε πρώτη φάση βέβαια, όταν ακούω ένα καινούριο τραγούδι, συνήθως προσέχω τη μουσική και έπειτα τον στίχο. Θεωρώ όμως, ότι ο στίχος είναι που προσδίδει τη διαχρονικότητα σ΄ ένα τραγούδι.

 

- Τι θα παρουσιάσεις στο Six D.o.g.s.;

Τη Δευτέρα, θα παρουσιάσουμε κατά βάση τον καινούριο δίσκο και στη συνέχεια θα παίξουμε και κάποια από τα παλιότερα μου τραγούδια συν 2-3 διασκευές. Επίσης θα είναι μαζί μας και Ο Γιάγκος Χαιρέτης που συμμετείχε στον δίσκο να ερμηνεύσουμε παρέα το τραγούδι και ό,τι άλλο προκύψει…

- Ποια είναι τα επόμενα πλάνα σου;

Υπάρχουνε διάφορα «πρότζεκτ» και τραγούδια που είναι στα σκαριά. Όταν έρθει ο καιρός θα βγούνε προς τα έξω, προς το παρόν σκέφτομαι τις ζωντανές εμφανίσεις που πρέπει να γίνουν για την «επικοινωνία» του νέου δίσκου.