Συζητώντας με τους «αισθησιακά αισθαντικούς» Omniah!

Υποδεχόμαστε τον Ιούλη παρέα με ένα συγκρότημα που αγαπάμε.
Οι OMNIAH είναι μια από τις πολλές μπάντες που συνεχίζουν ακάθεκτοι στο μουσικό στερέωμα με στόχο να αφήσουν τα δικά τους απομεινάρια στον δρόμο της τέχνης. Με ποικίλιες επιρροές και alternative pop ηχόχρωμα, υπάρχουν ενεργά εδώ και 10 χρόνια. 
Εδώ, τα λέμε για τη μουσική τους πορεία, τον ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή μας, τις επιρροές τους, τα «ποιοτικά» και τα «εμπορικά», αυτά που έρχονται... ενώ κάπου μας αποκαλύπτουν κι αυτό που θεωρούν «μυστικό της επιτυχίας».

Πατήστε play και απολαύστε τους!

- Πότε και πώς ξεκίνησαν της πορείας τους οι Omniah;

Τον Ιούλιο κλείνουμε 10 χρόνια ως μπάντα και 20 χρόνια ως φίλοι.

- Τι σας οδήγησε στη δημιουργία του γκρουπ;

Το θέλαμε. Μας άρεσε. Το είχαμε ψώνιο και εσωτερικό διακαή πόθο και καημό. Τόσο πολύ που βαφτίσαμε τον Γιώργο Β. «πληκτρά» και τον Λεωνίδα, «μπασίστα», ούτως ώστε να καλύψουμε τα κενά σε μια μπάντα που είχαμε οραματιστεί. Επίσης, εξυπακούεται ότι ανέκαθεν λατρεύαμε πραγματικά τη μουσική και την έκφραση μέσω στίχων και μελωδίας. Αν συνυπολογίσει κάποιος και το ότι μερικοί από εμάς δεν είχαμε ξαναπιάσει όργανο στη ζωή μας μέχρι εκείνη τη στιγμή, καταλαβαίνει ότι υπήρχε ζωηρό και ειλικρινές κίνητρο. Θα ήθελα να σημειώσω πως από τότε έχουν γίνει διάφορες αναδιαμορφώσεις στην μπάντα, η οποία διατηρεί ίδιο μόνο τον πυρήνα της (Λεωνίδα και Γιώργο Δ.).

- Ποιος είναι ο λόγος που οι άνθρωποι στρέφονται στη μουσική είτε ως ακροατές είτε ως δημιουργοί / οργανοπαίχτες;

Νομίζω ότι λίγο ή πολύ δεν έχουμε την επιλογή να ξεφύγουμε από τη μουσική ως ακροατές. Είναι πάντα εκεί ακόμα και ως background. Όταν ακούς ένα κομμάτι που σου αρέσει, σου προσφέρεται μια ικανοποίηση, ένα αίσθημα χαράς, σεροτονίνη. Ακούγοντάς το, ξανά και ξανά, όμως, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορεί να συμβαίνει για πάντα αυτό. Υπάρχει ένα ταβάνι, ένα σημείο κορεσμού. Το παθητικά ακουστικό ερέθισμα δεν είναι πλέον αρκετό. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι ένας τρόπος να ξεφύγεις από αυτό το ανώτατο όριο ικανοποίησης και να μπορέσεις να καταναλώσεις τη μουσική σε συνεχή χρόνο και χωρίς περιόδους αποθεραπείας, είναι όταν την αναπαράγεις εσύ ο ίδιος! Όσον αφορά τη δημιουργία -την πηγαία και όχι την εξαναγκασμένη- είναι καθαρά το παράγωγο της χρήσης της μουσικής ως γλώσσα. Όταν νιώθεις ότι έχεις την ανάγκη να επικοινωνήσεις κάτι, μιλάς. Εκφράζεσαι. Και ελπίζεις πως κάποιοι θα σε θεωρήσουν καλό συνομιλητή.

- Πώς βλέπετε την κατάσταση της ελληνικής σκηνής σήμερα;

Σίγουρα υπάρχουν τομείς που παρατηρείται τρομερή εξέλιξη, όπως το πλήθος των διαφορετικών ειδών μουσικής που ακούγονται πλέον από καλλιτέχνες στην Ελλάδα ή οι νέοι παραγωγοί που εμφανίζονται με ενδιαφέρουσες μουσικές προσεγγίσεις. Σαφώς σε αυτήν τη μουσική αναγέννηση έχει συμβάλει σημαντικά το ίντερνετ και η τεχνολογία εν γένει, καθιστώντας τη διαδικασία της παραγωγής και της διανομής, πιο εύκολη και άμεση.

- Γιατί επιλέξατε τον ελληνικό στίχο;

Αυτή η ερώτηση έχει καταντήσει να μοιάζει με ταμπού. Όπως προανέφερα, τη μουσική τη χρησιμοποιούμε ως γλώσσα έκφρασης. Οι στίχοι είναι και αυτοί ένα μέσο έκφρασης. Έχοντας περάσει, λοιπόν, το κυριότερο μέρος της ζωής μας στην Ελλάδα και έχοντας τα ελληνικά ως μητρική γλώσσα, μοιραίως εκφραζόμαστε καλύτερα έτσι. Κατανοούμε φυσικά ότι αυτή η απόλυτη συσχέτιση «μητρική γλώσσα» - «γλώσσα έκφρασης» δεν εφαρμόζεται αναγκαστικά σε όλους τους ανθρώπους. Απλώς το τονίζω, διότι η στατιστική μάς έχει δείξει πως υπάρχουν πολλοί Έλληνες που δε θα άκουγαν τη μουσική μας λόγω ελληνικού στίχου. Περίεργο (;)

- Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Αχανής ερώτηση. Εννοείται ότι μπορούμε να αναφέρουμε μπάντες και είδη μουσικής όλη μέρα. Ούτως ή άλλως αυτά αλλάζουν κάθε χρόνο -ίσως και μήνα! Θα αναφέρουμε μερικές από τις επιρροές μας, ενδεικτικά, από την ίδρυση της μπάντας μέχρι και σήμερα: Παύλος Παυλίδης, Κων/νος Βήτα, Silly Boy, από Έλληνες. Damon Albarn, Parcels, Daft Punk, Tom Misch, Mac De Marco, Pete Doherty, Rex Orange County από ξένους, σχετικά δημοφιλείς καλλιτέχνες. Feng Suave, Summer Salt, Mild High Club, L’Impératrice, Jakob Ogawa, από ξένους που δεν είναι και τόσο δημοφιλείς στο ελληνικό κοινό. Τέλος, δε γίνεται να μην αναφέρουμε την επιρροή που μας έχει ασκήσει ο καλλιτέχνης lofi hip hop radio - beats to relax/study to.

- Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός καλλιτέχνη;

Φαντάζομαι αυτό θα πρέπει να το απαντήσουμε όταν γίνουμε επιτυχημένοι ως καλλιτέχνες και αποσυνθέσουμε την επιτυχία μας σε μικρά κομμάτια, τα στείλουμε σε έναν διατιμητή και μας πει ποιό από αυτά ήταν 100% καθαρό «μυστικό».

- Υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην «εμπορική» και την «ποιοτική» pop μουσική;

Ποιοτική μουσική είναι αυτή που αντέχει στο χρόνο, κάτι το οποίο ισχύει σε κάθε μορφή τέχνης. Είναι αυτή που συνεχίζει να μας προκαλεί συναισθήματα, προβληματισμούς ή να μας αγγίζει ανεξάρτητα από το πότε δημιουργήθηκε και από το αν ήταν ποτέ εμπορική ή όχι. Εμπορική είναι απλά αυτή που χαίρει ευρείας ακρόασης. Κάποιες φορές έχουμε ένα εκπληκτικό πάντρεμα των δύο και δημιουργούνται μπαντάρες, όπως οι OMNIAH. (Εδώ βάλε τα γέλια που ακούγονται στα φιλαράκια.)

- Ζείτε από τη μουσική;

Καλή ερώτηση. Ιδανικά, θα θέλαμε να ζούμε από τη μουσική. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δε γίνεται, τουλάχιστον για τη δική μας μπάντα. Θεωρούμε ότι πρέπει να είσαι πολύ δημοφιλής ως μπάντα για να το πετύχεις ή απλά δεν τυχαίνει να γνωρίζουμε τον τρόπο. Ωστόσο, έχουμε ανοίξει έναν χώρο στη Γλυφάδα, το στούντιο της Mellowsophy Music, όπου αναλαμβάνουμε καλλιτέχνες όλων των ηλικιών για coaching/mentoring, σύνθεση κομματιών, παραγωγή, μίξη, mastering, διανομή, προώθηση. Επίσης, οργανώνουμε τμήματα για νέους που τους μαθαίνουμε μουσική, απο θεωρία και πράξη, μέχρι τρόπους εύρεσης ακουσμάτων και ήχου που θα ήθελαν να πετύχουν ως μουσικοί. Μερικοί από αυτούς καταλήγουν να φτιάχνουν μπάντα μεταξύ τους και, ειλικρινά, είναι κάτι πολύ όμορφο όλο αυτό.

- Πιστεύετε ότι το σχολείο θα έπρεπε να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής ταυτότητας των ανθρώπων;

Σίγουρα. Είναι και επίκαιρο. Θα μιλήσω καθαρά για το μάθημα της μουσικής, που το αντιλαμβανόμαστε και λίγο καλύτερα. Θυμάμαι στο Γυμνάσιο, μας δίδασκαν για την ιστορία της Baroque μουσικής. Δεν αμφισβητεί κανείς την αξία της εν λόγω ιστορίας. Ωστόσο, θυμάμαι τότε όλοι οι συμμαθητές να προσπαθούμε να κάνουμε φασαρία γιατί δε μας ενδιέφερε καθόλου το μάθημα! Ναι, ξέρω, ήμασταν πνευματικώς πολύ ρηχά όλα εκείνα τα 14χρονα παιδάκια και δε φταίει το σύστημα αλλά η έλλειψη της τότε παιδείας μας. Σκεφτόμουν, όμως, τότε, ότι αν μας έβαζαν να μάθουμε όλοι να γρατζουνάμε μια κιθάρα και να πατάμε δυο πλήκτρα και είχαμε ως τελική εργασία μαθήματος να φτιάξουμε μπάντες των τεσσάρων και να παρουσιάσουμε ένα κομμάτι, θα είχαμε όλοι εξαιρετικά περισσότερο ενθουσιασμό! Αυτό το συναίσθημα προσπαθούμε να αιχμαλωτίσουμε και στη Mellowsophy, σε μικρά παιδιά, που έχουν βαρεθεί το παραδοσιακό στυλ μαθήματος. Καταλήγω λοιπόν, στο ότι το σχολείο θα μπορούσε να έχει συμβάλει στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής ταυτότητας (μουσικής, εν προκειμένω) κάνοντάς την πιο άμεση και όχι ιστορικοθεωρητική. Σε τελική ανάλυση, μιλάμε για παιδιά που μαθαίνουν βέλτιστα όταν διασκεδάζουν. Η όρεξη για ιστορία έρχεται τρώγοντας το αντικείμενο που αφορά.

 - Είναι η Ελλάδα μια φιλική χώρα για τους μουσικούς;

Πιστεύω πως δεν έχει να κάνει τόσο με την Ελλάδα ως χώρα. Ολόκληρος ο κόσμος έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης για τους μουσικούς. Έχει χαθεί η εποχή που αρκούσε το ταλέντο και η διάθεση να το εξελίξεις. Πλέον οι μουσικοί καλούνται να είναι δημιουργοί, managers, bookers, επιχειρηματίες και ειδικοί στο μάρκετινγκ. Όλο αυτό, σε συνδυασμό με τη συμφωνία που κάναμε με τον διάολο για απεριόριστη δωρεάν μουσική μέσω του ίντερνετ, καθιστά την όλη «δουλειά» του μουσικού αρκετά δύσκολη. Αν, ωστόσο, θέλουμε να απομονώσουμε την περίπτωση της Ελλάδας, σίγουρα δεν ενδείκνυται για επαγγελματίες μουσικούς. Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για μια χώρα με αδύναμη οικονομία που σε καμμία περίπτωση δεν εστιάζει στην άνθιση των τεχνών...

- Πώς βιώσατε την κατάσταση του εγκλεισμού στη χώρα μας;

Τέλεια αφορμή για δημιουργία μουσικής. Νομίζω είναι κάτι που ισχύει κατά κοινή ομολογία. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, που λέει και το 6χρονο λαμπραντόρ μου.

- Τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Το ταλέντο, το πάθος, η δράση ή η τύχη;

Η τύχη μόνο. Βγαίνεις, π.χ., από το σπίτι σου να πας μια βόλτα, σκοντάφτεις και ξαφνικά βρίσκεσαι στη σκηνή του Coachella και 3 Grammy σε περιμένουν σπίτι. Άλλο ένα αστείο. Είμαστε γλεντζέδες πάνω απ’ όλα. Προφανώς μετράνε όλα αυτά που πολύ σωστά έθιξες, είτε ως μέσος όρος, είτε ως ένας άλλος σταθμισμένος μέσος. Ίσως η αλήθεια βρίσκεται στο γεωμετρικό κέντρο των τεσσάρων. Ίσως στη χρυσή τομή σε τέσσερις διαστάσεις. Ποιός ξέρει; Πάντως σίγουρα δεν αρκεί ένα μονοδιάστατο ταλέντο.

- Τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;

Στον ελεύθερο χρόνο μας ασχολούμαστε με τη μουσική. Μάλλον ήθελες να πεις «ποιές ασχολίες σας τρώνε το χρόνο και δεν ασχολείστε με τη μουσική;». Βιοποριστικές, κατά κύριο λόγο. Ένας έχει εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων, άλλος σχεδιάζει πουκάμισα, αλλά όλοι προσέχουμε το στούντιό μας και τη Mellowsophy. Επίσης, παίζουμε ποδόσφαιρο μια φορά την εβδομάδα! Εδώ να σημειώσω ότι προκαλούμε όποια μπάντα θέλει να παίξουμε 5x5 και ο ηττημένος θα πρέπει να ανοίξει τον άλλον σε live.

- Πρόσφατα, δημοσιεύσατε τη διασκευή του «Dragon ball” μαζί με τη Sma Rag Da. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Είναι ένα κομμάτι που μας άρεσε πάντα, πολύ. Κυρίως λόγω νοσταλγίας, αλλά και λόγω της τρομερής εκείνης ερμηνείας του Πάνου Τσαπάρα που μας είχε στιγματίσει τότε. Θεωρούσαμε καιρό ότι χρειαζόταν μια πιο ηλεκτρονική και lofi εκδοχή. Κάποιος όμως έπρεπε να τραγουδήσει και το μέρος της Άννας Μερκούρη. Ποιά είναι καταλληλότερη από την αγαπημένη μας φίλη και φωνάρα Sma Rag Da; Καμμία.

- Ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία σας μέχρι τώρα ή κάποια συνύπαρξη στη σκηνή; Συνήθως μοιραζόμαστε τη σκηνή με φίλους μουσικούς ή παίζουμε εντελώς μόνοι μας. Από φίλους, απολαμβάνουμε τον George Garvin, τους Monkeyhead Project και Nathan’s World. Έχουμε συνυπάρξει και με μεγαλύτερα ονόματα, αλλά θεωρώ πως δε χρειάζεται να τα αναφέρουμε, καθώς ανήκουν σε παλιές εποχές, που οι OMNIAH θα μπορούσαν να είναι κάποια άλλη μπάντα.

- Χαρακτηρείστε τη μουσική σας με τρεις λέξεις.

ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΗ ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ. Εύκολο.

- Πείτε μας τα επόμενα σχέδιά σας.

Έχουμε στα σκαριά πολλά κομμάτια που τα έχουμε ήδη αγαπήσει. Το σχέδιό μας είναι σιγά σιγά να αρχίσουμε να τα οργανώνουμε και να ετοιμάσουμε τον επόμενο δίσκο -αν είναι δίσκος.