The Road Miles: «Τον χώρο και να μην υπάρχει, τον δημιουργείς».
2015-03-09
Πρώτη συνέντευξη για μια καινούρια μπάντα της πόλης! Είναι οι The Road Miles, τους οποίους ακούσαμε ζωντανά στην Death Disco 7/2/2015 κι εντυπωσιαστήκαμε. Χαλαρά τυπάκια (η Αφροδίτη: φωνή, ο Γιάννης: μπάσο, ο Τζώρτζης: κιθάρα, ο Μιχάλης: κιθάρα κι ο Αργύρης: ντραμς), αράζουν στον καναπέ μας και μιλάνε με άνεση για τους ίδιους σαν μπάντα αλλά και εφ’ όλης της ύλης.
Πρώτη εντύπωση: η μπάντα δημιουργήθηκε από την ανάγκη της Αφροδίτης να υπάρξει σε αυτήν.
Ας ξεκινήσουμε απ’ την πολύ αρχή. Πως δημιουργούνται οι Road Miles Αφροδίτη;
R.M: Αρχικά, ήθελα να συμμετάσχω σε μπάντα. Το είχα κάνει για τέσσερα χρόνια στα Χανιά και μου άρεσε πολύ. Έτσι είχα αναρτήσει σχετική αγγελία, είχα έρθει σε επαφή με κάποιους ανθρώπους, ώσπου στην αγγελία μου απαντάει ο Μιχάλης. Του άρεσαν οι επιρροές που είχα γράψει ότι είχα, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και ένιωθε ότι θα μπορούσαμε να συμπλεύσουμε. Ωστόσο, είχα βρει και μπασίστα, βρεθήκαμε οι τρεις μας για καφέ, αλλά ο μπασίστας δεν ταίριαζε με το garage ύφος που εμείς θέλαμε. Οπότε μείναμε με τον Μιχάλη σαν φωνή, κιθάρα και ψάχνουμε για τους άλλους. Πέρασε καιρός, είχα αναρτήσει αγγελία αλλά δεν γινόταν κάτι. Είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου στο τίποτα. Όταν μετά από περίπου 4 μήνες βρίσκομαι με τον Γιάννη και τον Τζώρτζη και αυθόρμητα, μεταξύ αστείου και σοβαρού, το συζητάμε και αποφασίζουμε να το κάνουμε όλοι μαζί. Ψάχνουμε πλέον ντράμμερ, αναρτώ ξανά αγγελία (γέλια) και μετά από τρεις μέρες απαντά ο Αργύρης, μπαίνουμε για πρόβα, τζαμάρουμε, γουστάρουμε και έτσι ξεκινάμε.
Αφού μου αναλύουν τα ψυχοσωματικά τους, τις μεταξύ τους σχέσεις και άλλα πολλά συνεχίζουμε.
R.M: Από την πρώτη πρόβα η μπάντα έδειξε τη δυναμική της και την θέληση της για δημιουργία. Αλλά και πάλι λόγω συνθηκών (δουλειά κι εξεταστικές) το πράγμα παγώνει επιφανειακά αλλά σιγοβράζει υπόγεια. Οπότε το Σεπτέμβρη μπαίνουμε στο στούντιο, συνειδητοποιούμε ότι εν πολλοίς έχουμε βρει τον ήχο μας και ξεκινάμε να ψάχνουμε να κάνουμε λάιβ αλλά και να γράφουμε τα κομμάτια μας.
Παρόλα αυτά, είστε αρκετά δεμένοι σαν παρέα. Εγώ δεν βλέπω ανθρώπους μπροστά μου που γνωρίζονται λιγότερο από ένα χρόνο.
R.M: Αυτό οφείλεται στο Μιχάλη κυρίως αλλά και στην φιλική σχέση των υπόλοιπων μελών, που αν και αρχικά την φοβηθήκαμε, εν τέλει λειτούργησε θετικά.
Πως γράφει τα κομμάτια της αυτή η μπάντα;
R.M: Στίχους γράφει κατά κύριο λόγο η Αφροδίτη. Μουσική γράφουμε όλοι μαζί, σε ένα παράλληλο αλλά και ατομικό επίπεδο. Δηλαδή, καθένας μόνος του στο σπίτι έχει τις ιδέες του, τις οποίες καταγράφει κι έπειτα όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί τις επεξεργαζόμαστε και δουλεύουμε τα κομμάτια συλλογικά. Η δουλειά γίνεται κατά κύριο λόγο στο στούντιο.
Και φτάνουμε στο πρώτο λάιβ.
R.M: Τρία από τα πέντε μέλη είχαν προηγούμενη εμπειρία από λάιβ εμφάνιση. Γνωρίζαμε το δέσιμό μας, αλλά υπήρχε ένα άγχος να βρούμε τα πατήματα μας και επί σκηνής, ώστε να το χαρούμε όλοι. Ένα ακόμα πράγμα που μας χαροποιεί σε αυτήν την μπάντα, είναι ο τρόπος που λειτουργεί εκτός μουσικής. Έτσι είχαμε από πριν δημιουργήσει τις συνθήκες για ένα καλό λάιβ, είχαμε δουλέψει πολύ, μας άρεσε το μέρος και ο τρόπος που θα γινόταν. Είχαμε ετοιμάσει μια κάρτα και πράγματα να δίνουμε σε όποιον έρθει. Επομένως, ψυχανεμιζόμασταν ότι θα το ευχαριστηθούμε. Επιπλέον, να σημειώσουμε ότι πάντα το πρώτο λάιβ είναι κάπως διεκπεραιωτικό, όλοι είναι σφιγμένοι με στόχο να βγει, παρόλα αυτά και τα παιδιά που έπαιξαν πρώτη φορά ήταν εντυπωσιακά καλά με αποτέλεσμα να το ευχαριστηθούμε πολύ όλοι μας, αλλά και οι παρόντες.
Πως γεννιέται το EP;
R.M: Η ηχογράφηση είχε ήδη γίνει πριν γίνει το λάιβ, με απώτερο στόχο να προωθηθεί η μουσική μας, σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφερόταν, αλλά και να δούμε πως θα πήγαινε το λάιβ, που διακαώς θέλαμε να κάνουμε. Ήδη τα κομμάτια μας υπήρχαν σε ψηφιακή μορφή και καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτά δωρεάν. Έπειτα, μας άρεσε και η ιδέα να υπάρχει το υλικό και σε απτή μορφή, οπότε είμαστε πολύ κοντά στο να βγάλουμε κάποιες κόπιες, σε μικρό τιράζ αντιτύπων, όλο φτιαγμένο από μας.
Βρισκόμαστε εν έτει 2015 στην Αθήνα τι πρόταγμα έχετε στη μουσική σας και πως βλέπετε την diy (do it yourself) φιλοσοφία;
R.M: Το πραγματικό diy σημαίνει να τα κάνεις όλα αποκλειστικά μόνος σου (παραγωγή, μίξη, mastering κ.α). Εμείς το diy το εξαντλούμε σε όποια πράγματα μπορούμε και λόγω κόστους αλλά και για λόγους αισθητικής και ευχαρίστησης του να κάνεις κάτι μόνος σου. Είμαστε κάπου στη μέση. Αλλά γίνεται κάτι πολύ ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή στην Αθήνα, στο alternative φάσμα. Υπάρχουν πάρα πολλές μπάντες, υψηλού επιπέδου, σε μια αναβίωση της ψυχεδέλειας των 60’s -70’s, πράγμα που εν μέρει θέλαμε κι εμείς να κάνουμε, εν μέρει μας βγήκε αβίαστα, γιατί απλά έτσι παίζουμε. Υπάρχουν μπάντες με πιο ωμό ήχο, με κιθάρες πιο «πεταμένες», χωρίς το φτιασίδωμα και τον στιλιζαρισμένο-προσεγμένο ήχο. Εμάς μας ενδιαφέρει να καταφέρουμε να μπούμε σε αυτόν τον χώρο που δημιουργείται, της όχι πολύ επαγγελματικής, ούτε φτιασιδωμένης μουσικής, πιο χαλαρής κατάστασης, που όμως δεν στερείται ποιότητας. Έτσι έγινε και η ηχογράφηση, όπου είχαμε τις καλύτερες προδιαγραφές, σε ένα πολύ καλό στούντιο, με έναν φοβερό συνεργάτη, τον Αλέξη Μπόλμπαση. Πήγαμε με λίγες ώρες αγορασμένες σε στούντιο, με το μίνιμουμ των πόρων και με διάθεση να ηχογραφήσουμε απλά και σχεδόν σε λάιβ κατάσταση.
Άρα υπάρχει χώρος για όλους όσους επιθυμούν να κάνουν μουσική;
R.M: Τον χώρο και να μην υπάρχει, τον δημιουργείς. Σε κάθε νέο εγχείρημα η αισθητική είναι το ζητούμενο. Ούτε να φθίνει επειδή δεν μπορείς να την εκφράσεις με τη μουσική σου, ούτε να είναι υπερβολική επειδή μπορείς. Είναι θέμα ισορροπίας της αισθητικής σου με αυτό που παίζεις. Αυτό έχουμε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, αυτό που σκεφτόμαστε να μπορούμε να το παίζουμε. Η αισθητική βέβαια πηγάζει και από τις γενικότερες συνθήκες, τα προσωπικά βιώματα και τις ανάγκες του καθενός μας και κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες.
Για την συλλογικότητα:
R.M: Οι περιρρέουσα ατμόσφαιρα έχει συνενώσει τον κόσμο στο να δρα και να σκέφτεται πιο ομαδικά, πιο συλλογικά. Ακούν μπάντες η μια την άλλη και αλληλο- πλησιάζονται για να κάνουν μαζί πράγματα. Αυτό είναι και ανάγκη της εποχής γιατί είναι λιγότερο κοστοβόρο, αλλά και ο κόσμος ζητάει το αβίαστο πράγμα.
Οι The Road Miles είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, στέλνουν τις θερμές ευχαριστίες τους στον Αλέξη Μπόλμπαση (Artracks studios), τον Γιώργο Γκουσέτη για τα γραφιστικά, τον Jim Barbayiannis για τις φωτογραφίες και τον Γιάννη Χριστοδουλάτο για το mastering. Ετοιμάζουν λάιβ, τα οποία θα ανακοινωθούν σύντομα, το ep τους και εμείς τους ευχόμαστε καλή τύχη σε ό,τι κάνουν... Έτσι κι αλλιώς θα τους παρακολουθούμε γιατί μας κέρδισαν.
24/3/2015 LIVE @ Γκρί καφέ (Θεμιστοκλέους 80, Πλατεία Εξαρχείων) με Black Maze και One Man Drop (είσοδος ελεύθερη, ώρα 21:30).
Μπορείτε να τους βρείτε εδώ:
https://theroadmiles.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/theroadmiles?fref=ts
