Theodore: Ένας αστροναύτης που ξεστράτισε μιλά στο deBόp

Μετά από την πρόσφατη περιπλάνησή του εκτός της χώρας -με συναυλίες σε ευρωπαϊκά venues και φεστιβάλ, και το ντεμπούτο του στο μεγαλύτερο πολυθεματικό φεστιβάλ του κόσμου το SXSW, αλλά και στο Rockwood Music Hall της Νέας Υόρκης- και μόλις λίγες ημέρες πριν από την συναυλία του στην Τεχνόπολη, ο Theodore μίλησε στο deBόp.gr, αποκάλυψε κάποια από τα μικρά και τα μεγαλύτερα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητά του και μας έκανε όχι μόνο να ανυπομονούμε για όσα θα έρθουν σύντομα, αλλά κυρίως... να τον νιώσουμε ακόμη πιο οικείο κι έτσι να τον αγαπήσουμε περισσότερο!

1. Theodore, χάριν εισαγωγής, μπορείς κάπως να μας ορίσεις το πότε και πως άρχισε το μουσικό σου ταξίδι; Ο «μικρός Θοδωρής» τι θα σου έλεγε σήμερα; Εσύ τι θα είχες να πεις σε αυτόν;

Πάντα έπαιζα και έγραφα μουσική, αλλά στα 16 μου ήμουν πλέον σίγουρος ότι αυτό θέλω να κάνω σε όλη μου τη ζωή. Νομίζω ότι ο 16χρονος Θοδωρής θα πετούσε στα σύννεφα από την μέρα που άνοιξα τη συναυλία του Vassilikos στη Τεχνόπολη το 2013, κι έπαιξα πρώτη φορά μπροστά σε τόσο κόσμο. Αν μου έλεγε κανείς τότε, ότι 2 χρόνια μετά θα παίξω στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, ότι το 2016 θα ανέβω στην ίδια σκηνή με τους Sigur Ros, ή ότι φέτος θα παίξω στα φεστιβάλ που έπαιξα, δεν θα το πίστευα. Περίεργο πράγμα το όνειρο όμως, απομακρύνεται κάθε φορά που το πλησιάζεις. Ικανοποιείσαι στιγμιαία και πας παρακάτω. Τον μικρό μου εαυτό, θα τον προετοίμαζα καλύτερα για το πόσο κόπο και πόνο έχει αυτό το ‘παρακάτω’.

2. Με ποιο κομμάτι σου θα σύστηνες τον εαυτό σου σε κάποιον που δεν σε γνωρίζει και γιατί;

Όλη μου η μουσική είναι διαφορετικά κομμάτια του εαυτού μου. Κατά καιρούς, ταυτίζομαι με κάποια και απομακρύνομαι από άλλα. Αυτή την εποχή, λόγω και του καινούργιου δίσκου, βρίσκομαι πιο κοντά σε αυτόν και νομίζω μου ταιριάζει το Spit Blood Out. Η ιστορία από ένα πουλάκι που έπεσε από το κλαρί και μαζεύει τις δυνάμεις του να ξανασηκωθεί. Μου αρέσει αυτό το κομμάτι γιατί ξέρω τι ακολουθεί μετά. Σε λίγους μήνες θα ξέρετε κι εσείς.

3. Αν ήσουν μουσικό όργανο, τι θα ήσουν;

Θα ήθελα να ήμουν εκκλησιαστικό όργανο! Για τις δυνατότητες που θα είχα, αλλά και για το ότι θα βρισκόμουν συνεχώς σε χώρο με τεράστιο reverb.

4. Πώς είναι για έναν Έλληνα καλλιτέχνη να προσεγγίζει ένα ευρύτερο κοινό έξω από τη χώρα του; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σε αυτά τα δύο κοινά για εσένα;

Έξω είναι ζούγκλα! Γι’ αυτό θαυμάζω πραγματικά αυτούς που τα καταφέρνουν. Το κοινό μπορώ να πω πλέον ότι δεν έχει τεράστιες διαφορές. Η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα και όλοι έχουν διάθεση να αφεθούν σε μια συναυλία. Νομίζω ότι είναι απόλυτη ευθύνη του μουσικού.

5. Πώς βλέπεις την κατάσταση στην Ελλάδα πολιτικά, αλλά και πολιτιστικά; Τι θα συμβούλευες έναν νέο καλλιτέχνη που προσπαθεί να κάνει τα πρώτα βήματά του στον χώρο; Να μείνει ή να φύγει;

Πολιτικά και κοινωνικά νομίζω ότι το μεγαλύτερο αγαθό που έχουμε ανάγκη είναι η αληθινή σταθερότητα, έτσι ώστε να μπορεί ο κόσμος να ονειρεύεται και να προσπαθεί να υπερβαίνει τον εαυτό του. Πολιτιστικά, πιστεύω πως τα τελευταία χρόνια ζούμε ανάμεσα σε πολύ δημιουργικούς ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους αντίστοιχους σε ξένες χώρες. Έναν νέο καλλιτέχνη θα τον συμβούλευα να ζήσει εκεί που οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να δημιουργήσει. Αλλά κυρίως θα του έλεγα πως η μουσική και η τέχνη γενικότερα, είναι κάτι σπουδαίο που απαιτεί να αφοσιωθείς ολοκληρωτικά και να αντέξεις πολύ δύσκολες συνθήκες. Δεν είναι αστείο και πονάει πολύ. Όταν αποφασίσεις ότι αυτή είναι η ζωή που θες, τότε μπαίνεις σε μια πορεία χωρίς γυρισμό, που οι πιθανότητες να πετύχεις είναι εναντίον σου. Αν αφού το συνειδητοποιήσεις αυτό, το συναίσθημα που νιώθεις παράγοντας την τέχνη σου σε κάνει να θες να συνεχίσεις, τότε μόνο έχεις ελπίδες.

6. Ποια ήταν η πιο άτυχη στιγμή σου στη μέχρι τώρα πορεία σου και πως την αντιμετώπισες;

Οι άτυχες στιγμές και τα λάθη είναι πάντα πολλά. Μαθαίνεις από αυτά και συνεχίζεις. Σημασία έχει να μην τα επαναλαμβάνεις, και στο τέλος, το ισοζύγιο μεταξύ των καλών και των άτυχων στιγμών, να είναι θετικό. 

7. Τι κρατάς από την εμπειρία σου στο SXSW festival και στο Rockwood στη Νέα Υόρκη; Μετέφερέ μας λίγο εκεί.

Κρατάω τις έντονες στιγμές που έζησα πάνω στη σκηνή. Τη συνάντησή μου στο δρόμο με τον Bob Boilen από το NPR μετά την συναυλία μου στο SXSW, και τα ωραία του λόγια. Αλλα κυριως μια οικογένεια από την Τήνο που μας είχε δει πέρυσι το καλοκαίρι στο Θέατρο του Κούμαρου, και καθώς βρίσκονταν στην Νέα Υόρκη ήρθαν πολύ χαρούμενοι στο live μας στο Rockwood, παρά το χιόνι.

8. Ποια είναι η πιο έντονη εμπειρία που είχες ποτέ σε συναυλία;

Πάντα μου μένει ως η πιο έντονη η τελευταία. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτή ήταν στη Θεσσαλονίκη την περασμένη εβδομάδα. Τι υπέροχος κόσμος, χώρος και ατμόσφαιρα. Κοιτιόμασταν στα μάτια και τραγουδούσαμε. Τα κλείναμε και χανόμασταν!

9. Φτιάχνεις κινηματογραφική μουσική και για εμάς πάντα η μουσική σου έχει μία κινηματογραφική διάσταση. Αν μπορούσες να επιλέξεις μία ταινία για να τη ντύσεις μουσικά ποια θα ήταν;

Θα ήθελα να ξανά κάνω μουσική για βουβή ταινία του Buster Keaton, αυτή τη φορά για το The General. Ή για τον Δράκο του Κουνδουρου.

10. 3 κορυφαίοι δίσκοι που έχεις στην κατοχή σου και που τους θεωρείς «περιουσία».

The Dark Side of The Moon - Pink Floyd

A Night at the Opera - Queen

The Koln Concert - Keith Jarrett

11. Έστω πως έρχεται η αγαπημένη σου μπάντα και σου λέει να συνεργαστείτε. Ποια είναι αυτή;

Οι Radiohead ή οι Sigur Ros, δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω. Θα τρελαινόμουν και με τους δύο το ίδιο. Εδώ είχα κάνει μια συναυλία στην Ιθάκη με τον Θωμά Κωνσταντίνου και τον Κώστα Μερετάκη από τους ΤΑΚΙΜ, και πάνω στη σκηνή κάποια στιγμή απλά σταμάτησα και τους χάζευα!

12. «Spit Blood Out» γιατί; Ποια είναι η υπέρτατη εσωτερική μάχη που έχεις βιώσει;

Η μάχη μεταξύ του συνειδητού και του υποσυνείδητου κόσμου μου, στην προσπάθειά μου να ξαναγράψω μουσική. Νομίζω ότι όταν ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο, θα καταλάβετε.

13. Πες μας έναν στίχο -δικό σου ή άλλου- που για εσένα να σημαίνει «καλοκαίρι»;

So we sailed up to the sun

Till we found the sea of green

And we lived beneath the waves

In our yellow submarine

14. Αθήνα. Τρία πράγματα που αγαπάς σε αυτήν και άλλα τρία που μισείς.

Αγαπώ τις βόλτες στο κέντρο.

Τους θερινούς κινηματογράφους.

Τους χαμογελαστούς ανθρώπους.

Δεν συμπαθώ την κίνηση, την γκρίνια, και όταν βρέχει καλοκαιριάτικα.

15. Ποια είναι η ωραιότερη ώρα της ημέρας;

Τα πρωινά της Κυριακής.

16. Αν δεν ήσουν μουσικός τι επάγγελμα θα σου άρεσε να κάνεις;

Θα ήθελα να ήμουν αστροναύτης.

17. Τι να περιμένουμε στην συναυλία σου στην Τεχνόπολη;

Για μένα αυτή η συναυλία κλείνει μια περίοδο, και ανοίγει μια καινούρια. Θα παίξουμε κάποια κομμάτια από τον καινούριο μου δίσκο για πρώτη φορά στην Αθήνα. Κάποια άλλα θα είναι ενδεχομένως πιο έντονα. Και τα φώτα μας θα είναι ιδιαίτερα!

18. H λέξη «deBop» είναι αγγλική slang και ερμηνεύεται περιφραστικά ως το πιο όμορφο συναίσθημα. Ποιο είναι αυτό για εσένα;

Το σχεδόν οργασμικό συναίσθημα, την ώρα που μια μουσική με συγκινεί.

 

Αυτά και άλλα πολλά. Και όλα θα τα ζήσουμε μαζί την Πέμπτη 18 Ιουλίου στην Τεχνόπολη (όλες οι πληροφορίες εδώ). Μετά τα λόγια θα μιλήσουν οι μουσικές. Και για αυτό, ο μόνος τρόπος να προετοιμαστούμε είναι μία γεύση από την εντυπωσιακή συναυλία του Theodore στα σκαλιά του Δημαρχείου στη Σύρο: