Βασιλική Μιχαλοπούλου: Μια φρέσκια φωνή με ανοιχτά όλα τα «Ενδεχόμενα»

Νέα παιδιά, νέες φωνές, ωραία τραγούδια. Η Βασιλική Μιχαλοπούλου μου απάντησε σε μια σειρά ερωτήσεων λίγο πριν το live της στο Σταυρό του Νότου την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου. Και είναι όμορφο να νιώθεις τον ενθουσιασμό της, να νιώθεις ότι κάτι έχει να πει και το λέει με την καρδιά της. Η Βασιλική Μιχαλοπούλου, λοιπόν, γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στη Νομική Αθηνών και ως φοιτήτρια ασχολήθηκε με το θέατρο και τη μουσική, ενώ από 2019 ασχολείται ενεργά με τη μουσική, έχοντας τη δική της μπάντα και παίζοντας σε μουσικές σκηνές της Αθήνας. Δισκογραφικά τη γνωρίσαμε πρώτη φορά το 2021 με το τραγούδι «Απ’ το λίγο που σε ξέρω» σε μουσική και στίχους Γιώργου Καψάσκη. Τον Σεπτέμβριο του 2024 κυκλοφόρησε το τραγούδι «Είναι Κρίμα» το οποίο κατάφερε να ακουστεί στα ελληνικά ραδιόφωνα, πράγμα δύσκολο καθώς αντί να παίζουν φρέσκα πράγματα, μας έχουν τρελάνει στην επανάληψη.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την Minos EMI ο πρώτος της προσωπικός δίσκος με τίτλο «Ενδεχόμενα» σε μουσική και στίχους του Γιώργου Καψάσκη. Το μουσικό ύφος της Βασιλικής θα μπορούσε κανείς να πει πως ακροβατεί ανάμεσα στο ρυθμικό και το εσωστρεφές, αφού ερμηνεύει, από εξωστρεφείς χορευτικές ρούμπες και δυναμικά ροκ τραγούδια, μέχρι έντεχνες μπαλάντες και τραγούδια με παραδοσιακά ή και λαϊκά στοιχεία.

Για διαβάστε παρακάτω και "ενδεχομένως" να πάτε να την ακούσετε! 

Ξεκινάω "μπαμ" κατευθείαν με το live στις 24 Ιανουαρίου. Διαπιστώνω ότι γίνεται λίγο χαμός όταν τραγουδας ζωντανά. Τι θα ακούσουμε στον Σταυρό του Νότου, παρέα με τα τραγούδια από το πρώτο σου άλμπουμ;

Το πρόγραμμα που παρουσιάζουμε με τη μπάντα μου έχει την ίδια λογική με τον δίσκο μου. Κάνω την πρώτη κίνηση και συστήνομαι με τα ακούσματα και τις επιρροές μου. Επιλέγω δηλαδή κομμάτια που, αφενός ταιριάζουν και αναδεικνύουν τα τραγούδια του δίσκου, αφετέρου αντιπροσωπεύουν ποια είμαι και από ποια ακούσματα διαμορφώθηκα. Από τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, έως τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη και τον Goran Bregovic. Και υπάρχουν και πολλά ακόμα στοιχεία που είναι στο βίωμά μου και θέλω να ενσωματώσω σε αυτό που κάνω στο μέλλον.

Και γιατί ο χαμός; Τι συμβαίνει στα live; Μπορείς να αυτο-αποθεωθείς!

Αν και ακούγεται δελεαστικό, δεν θα το κάνω, θα αφήσω τη δουλειά να μιλήσει! Χαχα! Αυτό που θα μπορούσα να πω με σιγουριά είναι πως δεν λέω ψέματα όταν ανεβαίνω στη σκηνή. Έχω μεγάλη ανάγκη να κάνω αυτό που κάνω, δεν με έχει βάλει κανείς με το ζόρι, είναι μια συνειδητή επιλογή μου και για αυτό όταν ανεβαίνω στη σκηνή τα δίνω όλα. Και αυτό γιατί και η ίδια, ως κοινό, ως θεατής, τέτοιους καλλιτέχνες έχω αγαπήσει, αυτό έχω θαυμάσει και αυτό ευελπιστώ να γίνω. Πιστεύω λοιπόν πως με αυτόν τον τρόπο «τα βρίσκουμε» με τους ανθρώπους που έρχονται, λύνονται και αυτοί και δημιουργούμε τη συνθήκη μαζί. Αυτή είναι και η μαγεία της συναυλίας! 

Δούλεψες ή δουλεύεις ακόμα ως ασκούμενη δικηγόρος; Σεβασμός γιατί ξέρω τη δυσκολία! Θα ακολουθήσεις και τα δύο μονοπάτια ή η μουσική θα κερδίσει στα σημεία;

Δούλευα ενεργά μέχρι και πέρυσι, κάνοντας παράλληλα μουσική. Μέχρι τότε ήταν μια περίοδος αρκετά δύσκολη, ως προς τη διαχείριση του χρόνου. Πέρυσι λοιπόν σταμάτησα την ενεργή δικηγορία και αφιερώνω το χρόνο μου στη μουσική, δεδομένου ότι ήρθε για μένα η συγκυρία και η ευκαιρία να το κάνω. Οι ζωντανές εμφανίσεις άρχισαν να γίνονται συχνότερες, είχα στα χέρια μου επτά τραγούδια για να δισκογραφήσω, στα οποία πίστεψα πάρα πολύ, επομένως το τόλμησα!

Κρατάω για μένα τις θαυμάσιες επιρροές που ακούω στη φωνή σου αλλά και στους στίχους του Γιώργου Καψάσκη. Ποιες είναι οι δικές σου μουσικές επιρροές, είτε τραγουδίστριες/ες, είτε συγκροτήματα ;

Είναι πάρα πολλές, τόσο από το ελληνικό όσο και το ξένο ρεπερτόριο. Εντάξει, δεν γίνεται να είναι εκτός η Αλεξίου, η Βιτάλη, η Γαλάνη. Μια πολύ βαθειά αδυναμία έχω στην Τάνια Τσανακλίδου, πολύ ιδιαίτερη και σαρωτική ερμηνευτικά. Έχω μελετήσει πολύ τη Ρόζα Εσκενάζυ, τη Μαρίκα Νίνου, με γοητεύει πολύ η Φλέρρυ Νταντωνάκη, τη Νατάσα Μποφίλιου από τις σύγχρονες τραγουδίστριες. Από το ξένο ρεπερτόριο λατρεύω την Amy Winehouse, τη Beth Hart, το φωνητικό τέρας Beyonce, τη Florence, από παλιές ξένες τραγουδίστριες την Ella Fitzgerald.. Μπορώ να γράφω ασταμάτητα. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ φωνές, ανδρικές και γυναικείες, από όλες τις εποχές. Αυτό που με απασχολεί είναι, παρατηρώντας τες, να ξεκλειδώσω σε εμένα δυνατότητες και τον δικό μου ήχο.

Αλήθεια, γράφεις στίχους;

Δυστυχώς όχι. Έχω προσπαθήσει κάποιες φορές στο παρελθόν, αλλά είμαι απολύτως σίγουρη ότι το κάνουν άλλοι πολύ καλύτερα! 

Μπαίνεις στα μουσικά δρώμενα σε μια εποχή που η τεχνολογία μπορεί να γίνει κατάρα, αλλά σίγουρα μπορεί να γίνει αρωγός στους νέους και τι νέες που μπαίνουν στο χώρο. Πως "στέκεσαι" απέναντι στην τεχνολογία γενικά, αλλά και ειδικότερα στο χώρο της μουσικής;

Θεωρώ πως η τεχνολογία πρέπει να είναι εργαλείο μας και όχι φυλακή μας. Σαφώς τη χρησιμοποιώ, είναι θεωρώ το μόνο μέσο επικοινωνίας πια, αφού ο κόσμος έχει πια απομακρυνθεί ακόμα και από την τηλεόραση. Το κάνω στο βαθμό που μπορώ και θεωρώ ότι έχει νόημα για να επικοινωνώ τη δουλειά μου. Θα μοιραστώ και εικόνες από ένα ταξίδι ή μια εκδρομή, αλλά δεν ζω με την αγωνία τι θα ανεβάσω και τι θα δείξω. Το κάνω κυρίως για επαγγελματικούς λόγους δηλαδή. Επιλέγω πολύ συνειδητά να έχω εμπειρίες έξω από τα social media. 

 

Πέρα από τα "Ενδεχόμενα" και τη ραδιοφωνική επιτυχία του "Είναι κρίμα", μου αρέσει το "Όλα θα τα μπορώ". Πες μου την αίσθηση να ακούς να τραγουδάνε τα τραγούδια σου; 

Την πρώτη φορά που συνέβη σε συναυλία, ξαφνιάστηκα. Ομολογώ πως είναι μια στιγμή μαγείας. Δεν ξέρω αν μπορώ με λόγια να περιγράψω αυτό το συναίσθημα, συμβαίνει εκείνη τη στιγμή και μόνο. Αυτή είναι και η γοητεία του. Είναι πάντως σίγουρα πολύ συγκινητικό και μάλιστα, είναι κάτι που δεν θεωρώ αυτονόητο, ιδίως επειδή είμαι και στα πρώτα μου βήματα. Το θεωρώ πολύ γενναιόδωρο από πλευράς των ανθρώπων που το κάνουν, γιατί πέραν του ότι όντως τους αρέσουν τα κομμάτια, είναι μια έμπρακτη στήριξη σε έναν νέο καλλιτέχνη που κυνηγάει το όνειρό του. Αυτό από μόνο του με συγκινεί!

Last but not least. Μίλησέ μου για τη μπάντα που σε πλαισιώνει και για τη συνεργασία με τον Γιώργο. Θέλω όμως να μου πεις πως αντιμετωπίζετε και τις δύσκολες στιγμές που πιθανά να υπάρχουν κατά την προετοιμασία ενός δίσκου ή ενός live.

Την μπάντα μου την αγαπώ πολύ, είναι μουσικάρες αλλά και καλά παιδιά. Με ενδιαφέρει αυτό για τους ανθρώπους που έχω κοντά μου. Είναι -αλφαβητικά- ο Τάσος Γιαννούτσος στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Γιώργος Κάστανος στα πνευστά, ο Αλέξης Νασσάτι στο μπάσο, ο Αλέξης Στενάκης στα πλήκτρα και ο Χρήστος Χλιούρας στα τύμπανα. Θα ήθελα να αναφέρω και τον Αντώνη Παλαμάρη, είναι ο πρώτος μουσικός που συνεργάστηκα με στήριξε πολύ και στήσαμε μαζί τα live μου. Φέτος δουλεύει στο θέατρο οπότε συμμετέχει διά των ενορχηστρώσεων! Με τον Γιώργο είμαστε οικογένεια, γνωρίζουμε πολύ καλά ο ένας τον άλλον, επομένως χαίρομαι γιατί η δουλειά μας έχει αλήθεια. Γράφει για μένα γνωρίζοντάς με και αυτό είναι θείο δώρο για έναν ερμηνευτή. Τις δυσκολίες αντιμετωπίζουμε πάντα με ψυχραιμία και χαμηλούς τόνους. Στη δύσκολη στιγμή είναι εύκολο η κατάσταση να ξεφύγει, οπότε εγώ τουλάχιστον μπαίνω κατευθείαν σε mode «πάμε να δούμε πώς θα το μαζέψουμε»!