«Υπό εξέταση» με τη Μαρία Κοτρότσου

Η Μαρία Κοτρότσου, η Ελληνίδα συνθέτρια που ζει στο Παρίσι, είναι από τις ευτυχείς περιπτώσεις που το ταλέντο συνδυάζεται με εξυπνάδα, εργατικότητα και ευγένεια κι έτσι δεν μπορεί παρά τα αποτελέσματα να είναι θεαματικά!

Με σπουδές πιάνου και σύνθεσης, έχει δημιουργήσει ένα δικό της μουσικό ιδίωμα, το instelect, ένα συνδυασμό ηλεκτρονικής μουσικής με κλασσική, δημιουργώντας ονειρικά ηχοτοπία, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα νέο single, το ‘Nostalgia’:

    
Ακούστε ακόμα το τραγούδι ‘your eyes’, το οποίο περιλαμβάνεται στο άλμπουμ  Silence, με φωνητικά της Idra Kayne! 

 

Σήμερα, βρίσκεται μαζί μας στο «Υπό εξέταση» και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι αυτό!

- Ακούγοντας το καινούριο single Nostalgia,μεταφερόμαστε σε ένα ρομαντικό ηχητικό περιβάλλον, στο οποίο το όνειρο και το συναίσθημα έχουν τον πρώτο λόγο. Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας τι σε ενέπνευσε να γράψεις αυτό το τραγούδι;

Όταν έδωσα το τραγούδι στη στιχουργό, την Daniela Stubbs Levi, με ρώτησε τι ιστορία είχα στο μυαλό μου για να γράψει τους στίχους. Της είπα ότι θα ήθελα να είναι ένας τρυφερός διάλογος ανάμεσα σε δύο φίλους, μια κοπέλα και ένα αγόρι. Να υπάρχει έντονο το στοιχείο της νοσταλγίας. Κι εκείνη το έκανε, με τόσο μεγάλη επιτυχία. Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να εκφράσω. Οσο για τη δική μου έμπνευση…  Προτιμώ να αφήσουμε τον ακροατή να δημιουργήσει τη δική του ιστορία ακούγοντάς το, να ζήσει τις δικές του αναμνήσεις, χωρίς να τον καθοδηγήσω εγώ…

- Έχεις «εισάγει» κατά κάποιο τρόπο ένα νέο είδος μουσικής, το οποίο έχεις ονοματίσει instelect. Πώς προέκυψε αυτή η μουσική σύζευξη; 

Από τη στιγμή που άρχισα τα μαθήματα πιάνου και μέχρι το τέλος των σπουδών μου στο Παρίσι, ασχολήθηκα με την κλασική μουσική. Παράλληλα άκουγα πολλή κλασική, ηλεκτρονική, NewAge κι άλλα είδη. Η ηλεκτρονική μουσική μου κίνησε πολύ το ενδιαφέρον ως κάτι το διαφορετικό, κι άρχισα να μελετάω κατηγορίες της (γιατί έχει πολλές). Στη σύνθεση, θέλησα να συνδυάσω τα είδη που ταίριαζαν πολύ στα ακούσματά μου, δηλαδή την κλασική με την ηλεκτρονική. Το “Instelect” ήρθε σαν κάτι φυσικό κι αυθόρμητο. Ο τρόπος που συνδυάζονται και παντρεύονται τα ακουστικά όργανα με σύγχρονους ηλεκτρονικούς ήχους, δημιούργησαν την απορία σε πολλά άτομα του μουσικού κλάδου και δημοσιογράφους για το πού θα μπορούσαν να κατατάξουν τη μουσική μου. Σε μια συνέντευξη που έδωσα μετά από συναυλία μου στο Παρίσι, ο δημοσιογράφος μου έθεσε το ίδιο ερώτημα: “τι είδος μουσικής είναι κάποια από τα κομμάτια που παίξατε;” κι εκείνη την στιγμή του απάντησα τελείως αυθόρμητα: “Instelect”(instrumental-electro).

- Ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει μουσικά;

Εκτός του Μπετόβεν που ήταν και παραμένει ο συνθέτης που με άγγιξε, μελέτησα πολύ και εμπνεύστηκα από τα έργα του, με έχουν επηρεάσει συνθέτες μουσικής κινηματογράφου. Όπως ο John Williams, o Howard Shore, o Danny Elfman, o Nino Rota, o Philip Glass και πολλοί άλλοι που είναι αδύνατο να κατονομάσω σε λίγες σειρές. Επίσης, συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής, όπως ο Jean Michel Jarre, o Βαγγέλης Παπαθανασίου…

- Στην καλλιτεχνική σου πορεία είχες πολλές φορές γράψει μουσική για ταινίες. Μίλησέ μας για τη σχέση σου με τον κινηματογράφο. 

Από πολύ μικρή μου άρεσε πολύ ο κινηματογράφος και ακόμα και σήμερα παρά τις πολλαπλές υποχρεώσεις, φροντίζω να πηγαίνω συχνά. Στο σπίτι μου, το 90% των cds μου είναι soundtracks από ταινίες που έχω δει. Όταν ξεκίνησα την σύνθεση, στόχος μου επίσης ήταν να γράψω και για ταινίες. Η μουσική είναι πολύ σημαντική σε ένα έργο. Θυμάμαι σε μια συναυλία του James Newton Howard, που πίσω από την ορχήστρα που διηύθυνε, πρόβαλε μια σκηνή από ένα έργο του, χωρίς ήχο. Αμέσως μετά πρόβαλε την ίδια σκηνή, παίζοντας παράλληλα η ορχήστρα το μέρος της. Ήταν κάτι μαγικό. Καταλαβαίνει κανείς, χωρίς απαραίτητα να είναι «του χώρου», πόσο σημαντικη είναι η μουσική για μια ταινία και την ιδιαίτερη δυναμική που δίνει στην εικόνα.

- Έχεις γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις στην Αμερική, για ταινίες στη Γαλλία, αλλά έχεις κάνει επιτυχημένες εμφανίσεις στη χώρα μας. Υπάρχει κάτι που να συνδέει αυτό το τόσο διαφορετικό κοινό; Με άλλα λόγια τι ρόλο παίζει η διαφορετική μουσική παιδεία στην πρόσληψη μιας σύνθεσης;

Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που ενώνει τους διάφορους πολιτισμούς του κόσμου. Τόσο στην Αμερική, όσο και στην Ευρώπη, η αντίδραση του κοινού είναι ακριβώς ίδια. Και αυτό που μας συνδέει όλους τελικά, είναι η αγάπη για τη μουσική.

- Η δυτική μουσική έχει περάσει από διαφορετικά μουσικολογικά στάδια, ενώ η Ελληνική έχει δεχτεί και επιρροές της Ανατολής. Όταν συνεργάζεσαι με Έλληνες καλλιτέχνες αυτό σε επηρεάζει στην σύνθεση;

Όχι, γιατί έτσι κι αλλιώς η μουσική μου δεν έχει επιρροές από την Ανατολή και από την άλλη οι Ελληνες καλλιτέχνες με τους οποίους επέλεξα να συνεργαστώ, όλοι με πολύ αξιόλογες φωνές, ερμήνευσαν τις συνθέσεις μου με το αισθητικό ύφος που τους ταιριάζει.

- Υπάρχει κάποιο σημείο στην Αθήνα που να σε έχει εμπνεύσει να γράψεις μουσική;

Η Αθήνα είναι μια πανέμορφη πόλη, στην Αθήνα γεννήθηκα και μεγάλωσα. Την έχω περπατήσει πολύ και τις πρωινές και τις βραδινές ώρες και πάντα τη νοσταλγώ... Δεν υπάρχει όμως κάποιο συγκεκριμένο σημείο που να με εμπνέει, γιατί για μένα η έμπνευση προκύπτει από αυτά που βιώνω, και γράφω μουσική για αυτά όπου και να βρίσκομαι.

- Ποια είναι τα σχέδιά σου για το επόμενο διάστημα;

Αυτές τις ημέρες προετοιμάζομαι για μια συναυλία που θα γίνει εδώ στο Παρίσι, στο θέατρο Trévise, με το ορχηστρικό μου σύνολο και τραγουδιστές. Εκείνη τη βραδιά θα παρουσιάσουμε και δύο καινούρια single. Το πρώτο είναι ένα τραγούδι ντουέτο, ερμηνευμένο από έναν γνωστό Ελληνα τενόρο κι έναν τραγουδιστή που προέρχεται από τη ροκ σκηνή. Το δεύτερο είναι ένα ορχηστρικό κομμάτι. Τον Ιούνιο ενδέχεται να κάνουμε μια συναυλία και στην Αθήνα, αλλά αυτό είναι κάτι που ακόμα συζητιέται…