«Υπό Εξέταση» με τον Μπάμπη Νίκου | Διά Μαγείας «vive la liberté»
2020-02-22
Μια ολοκαίνουρια ψηφιακή κυκλοφορία, το Vive La Liberté, από το project του Μπάμπη Νίκου «Δια Μαγείας», έκανε την εμφάνισή της και μας προκάλεσε αληθινή χαρά! Ο λόγος είναι ότι όσο υπάρχουν καλλιτέχνες που αγαπούν την ποίηση και τις πειραματικές φόρμες, αναπνέουμε έναν αέρα ελευθερίας, όπως μαρτυρά ο τίτλος του άλμπουμ και μια αίσθηση ότι ξαναβρίσκουμε αυτόν ακριβώς τον πυρήνα της τέχνης.Την τόλμη και την ανοιχτή ματιά, για να διερευνήσουμε πτυχές του ασυνειδήτου και την πεποίθηση ότι ο λόγος και η μουσική είναι ενεργοί παράγοντες και πάλλονται στις δονήσεις που υπαγορεύει αυτούσια η σύστασή τους, χωρίς να συνθηκολογούν με τις εκάστοτε μόδες και εμπορικές δεσμεύσεις.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει στίχους του συνθέτη, του Ελευθεριακού, του Ανδρέα Ταρνανά, ένα κείμενο του Ρένου Αποστολίδη, αλλά και ένα ποίημα του σπουδαίου ποιητή μας Τάκη Παπατσώνη. Η υπνωτιστική απαγγελία της Λένας Πλάτωνος όπως και η ιδιαίτερη ερμηνεία του κορυφαίου συνθέτη Νίκου Ξυδάκη συνθέτουν ένα απόκοσμο ταξίδι που εύχεσαι να μην τελειώσει.
Το «Υπό Εξέταση» συνάντησε τον εμπνευστή αυτού του εγχειρήματος, Μπάμπη Νίκου.
Στο εναρκτήριο κομμάτι «Απροέλευτοι στον Ουρανό», ακούγεται η φωνή του Ρένου Αποστολίδη να διαβάζει ένα δικό του κείμενο. Πώς ήρθατε σε επαφή με αυτό το υλικό και το επιλέξατε;
Γνώρισα τον Ρένο από τις τηλεοπτικές εκπομπές που έκανε την περίοδο 1995-1997. Τις ανακάλυψα στο you tube όταν ξεκινούσα να δουλεύω πάνω στο “Vive la Liberté” και θέλησα το εισαγωγικό κομμάτι της δουλειάς αυτής να έχει ως βάση το συγκεκριμένο απόσπασμα. Το θεωρώ πολύ δυνατό νοηματικά αλλά και ερμηνευτικά.
Μιλήστε μας για τις μουσικές σας επιρροές. Τι άλλαξε στη μουσική σας από την εποχή που ο ήχος σας προσανατολιζόταν σε gothic αναφορές;
Έμαθα τον εαυτό μου κιθάρα παίζοντας Rotting Christ, Anathema και Katatonia. Η αντίληψή μου πάνω στο όργανο διαμορφώθηκε εν πολλοίς από τέτοια ακούσματα και η αγάπη μου για την πολυρυθμία κυρίως από το progressive rock/metal, που ήρθε λίγο αργότερα. Ακολούθησαν το dark wave, το gothic, το neofolk, η IDM των Autechre και Aphex Twin, παραδοσιακά ακούσματα. Τα καλοκαίρια στη Νάξο διασκεύαζα Νίκο Ξυδάκη και Θανάση Παπακωνσταντίνου σε καφενεία, ταβέρνες αλλά και στον δρόμο, όμως πριν ή μετά μπορεί εμφανιζόμουν στο Wave gotik treffen ή στο Wacken open air. Τα τελευταία χρόνια νιώθω πως όλες οι επιρροές μου έχουν συνδεθεί και αυτό είναι που έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν. Δε σκέφτομαι πια σε ποιό είδος μουσικής μπορεί να ανήκει κάτι που φτιάχνω, χωρίς να θεωρώ κακό να κάνει κάποιος το αντίθετο βέβαια. Έτσι συμβαίνει σε μένα.
Ποιές είναι κατά τη γνώμη σας οι μεγαλύτερες δυσκολίες σχετικά με τη σύνθεση πάνω στην ελεύθερη ποίηση;
Νομίζω το ζητούμενο είναι να βρει κανείς μια μουσικότητα ή έναν ρυθμό στον ελεύθερο στίχο. Αυτά τα στοιχεία, που άλλες φορές είναι εμφανή άλλες όμως πιο υπόγεια, είναι που κυρίως σε κατευθύνουν στη δημιουργία του μουσικού περιβάλλοντος. Προσωπικά με δυσκολεύει περισσότερο ο έμμετρος στίχος, όμως και στις δύο περιπτώσεις το βασικό είναι να αγαπήσεις το κείμενο και να προσπαθήσεις να το αναδείξεις.
Υπάρχει ακόμα ένα σχήμα που διατηρείτε, οι Angel’s Arcana. Πώς είναι να δουλεύετε το ίδιο διάστημα πάνω σε διαφορετικά projects;
Εδώ και κάποια χρόνια έχω τον δικό μου χώρο, όπου πέρα από τις προσωπικές μου δουλειές ηχογραφώ και κάνω μίξεις και για άλλους μουσικούς. Η ευχέρεια του να μπορείς να δουλεύεις οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει σε νέες ιδέες και projects. Υπάρχει ήδη μία έτοιμη δουλειά για ένα καινούριο σχήμα στο οποίο συμμετέχω με το όνομα HADA 肌, η προπαραγωγή του πρώτου album του νεοσύστατου group μου The Flower of Love και ένα ep που θα κυκλοφορήσω με ψευδώνυμο.
Οι άνθρωποι που αγαπούν το experimental είναι κατά τη γνώμη σας λίγο πολύ και οι ίδιοι δημιουργοί; Για παράδειγμα, παραγωγοί, παραστατικοί καλλιτέχνες και video artists;
Αν ορίσουμε ως experimental την ενασχόληση με κάποια μορφή τέχνης σε πειραματικό επίπεδο, τότε ίσως να ισχύει αυτό που λες. Νομίζω όμως πως, τουλάχιστον στη μουσική, ο όρος περιγράφει μία προσπάθεια για ξεπέρασμα των ορίων. Ένα σπάσιμο των κανόνων προς αναζήτηση καινούριων ηχητικών τοπίων, κάτι που κατά τη γνώμη μου προϋποθέτει μια σχετικά εντατική ενασχόληση με το αντικείμενο.
Θεωρείτε ότι υπάρχει βήμα στο ραδιόφωνο της χώρας μας γι αυτό το είδος μουσικής;
Μόνο από διαδικτυακούς σταθμούς υπάρχει στήριξη στην underground μουσική, γιατί τα παιδιά που ασχολούνται συνήθως με τέτοια εγχειρήματα έχουν μεράκι και διάθεση να ανακαλύψουν νέα πράγματα. Αυτό σίγουρα δε συμβαίνει στα ελληνικά τουλάχιστον fm, τα οποία εδώ και πολλά χρόνια δεν παρακολουθώ. Κάποτε δεν ήταν έτσι, μαθαίναμε μουσική από το ραδιόφωνο. Πηγαίναμε ξενυχτισμένοι στο σχολείο για να ακούσουμε τον Ανδρέα Στασινόπουλο στον 902.
Η συνεργασία σας ως μουσικός για τη χοροθεατρική παράσταση «Φόνισσα» θα πρέπει να ήταν πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Μιλήστε μας λίγο γι αυτό.
Όταν συνεργάζεσαι με μία σκηνοθέτιδα και καλείσαι να καλύψεις τις ανάγκες μιας παράστασης, δεν έρχεσαι σε αναμέτρηση με τους δικούς σου προβληματισμούς, ή και εμμονές, που αντιμετωπίζεις όταν κάνεις μια προσωπική δουλειά. Σε αυτό το επίπεδο είναι μια απελευθερωτική διαδικασία. Επίσης ο διάλογος που δημιουργείται με ανθρώπους από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους, χορευτές, ηθοποιούς, εικαστικούς, είναι ζητούμενο για μένα. Η συγκεκριμένη δουλειά παρουσιάστηκε από το θέατρο Αλκμήνη, μέχρι το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, το Βεάκειο, το θέατρο Πέτρας και έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από αυτή την διαδρομή.
Ο δίσκος περιλαμβάνει ηχο-κοσμικά τοπία, ωστόσο οι φωνές του Νίκου Ξυδάκη και της Λένας Πλάτωνος εκφράζουν έναν ερμηνευτικό αυθορμητισμό. Καθοδηγείτε τους καλλιτέχνες στο πώς θα αποδώσουν τη σύνθεσή σας ή αφήνεστε στην εμπειρία τους;
Δεν μου αρέσει να καθοδηγώ. Όταν προτείνω σε έναν άνθρωπο να συνεργαστούμε είναι επειδή με ενδιαφέρει πρωτίστως η προσωπικότητά του. Νιώθω ότι με τιμά με την παρουσία του και θέλω η συμμετοχή του στη δουλειά μου να γίνεται αβίαστα. Ο Ελευθεριακός που συμμετέχει στο “Της Ουτοπίας το σκίρτημα” δεν είχε προηγούμενη εμπειρία σε ηχογραφήσεις. Και όμως τελειώσαμε το κομμάτι σε πολύ σύντομο χρόνο. Υπήρξε συναισθηματική συνάφεια μεταξύ μας. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον. Το ίδιο θέλω να πιστεύω και για τις συμμετοχές του Νίκου Ξυδάκη και της Λένας Πλάτωνος. Ακούω τις φωνές τους και νιώθω ευτυχής σκεπτόμενος ότι ίσως βρήκαν και εκείνοι κάποια αλήθεια στη δική μου μουσική.
Το «Υπό Εξέταση» αγαπά πολύ την Αθήνα και τις περιοχές της. Εσείς, ποιο σημείο της πόλης νιώθετε ότι σας εμπνέει;
Μου αρέσει η Κυψέλη, στην οποία έχω μεγαλώσει και συνεχίζω να ζω. Με εμπνέει σε καθημερινό επίπεδο, στο να βγω μια βόλτα, να συναντήσω φίλους. Στο δημιουργικό κομμάτι ίσως το κάνει με έναν αντίστροφο τρόπο όμως, μιας και επιθυμία μου είναι να ζήσω σε ένα πιο φυσικό περιβάλλον.
Που μπορούμε να σας δούμε το επόμενο διάστημα;
Θα ήθελα να παρουσιάσω αυτά τα κομμάτια ζωντανά. Από την άλλη δεν μου αρέσει να πιέζω τα πράγματα, οπότε αν πραγματοποιηθεί μια εμφάνιση μάλλον δεν θα είναι στο πολύ κοντινό μέλλον.
