«Υπό Εξέταση» με τον Νότη Μαυρουδή

Ο Νότης Μαυρουδής δεν χρειάζεται συστάσεις!
Μετά από μια επιτυχημένη πορεία στη μουσική, που μας χάρισε για δεκαετίες, επανατοποθετείται με ελευθερία και άνεση στη νέα εποχή ανιχνεύοντας λατινοαμερικάνικες φόρμες, παρά τις όποιες επικρατούσες μόδες.  Με αφορμή την κυκλοφορία του καινούριου του δίσκου «Café Latino-El Puerto», έναν κιθαριστικό «διάλογο» με τον Γιώργο Τοσικιάν και κείμενα του Αντώνη Μποσκοΐτη από τις εκδόσεις  Άπαρσις, τίθεται «υπό εξέταση»!

Πώς προέκυψαν αυτές οι επιλογές τραγουδιών στον καινούριο σας δίσκο;
ΝΜ: Η λογική μας είναι «ό,τι μας αρέσει, το προσέχουμε». Αυτό είναι για μας πλέον, δόγμα. Εξετάζουμε την παρουσία του μπροστά σε κοινό. Την προσαρμογή του στα ηχοχρώματα των δυο κιθαρών. Ακόμα και την… ανατροπή του στο ηχητικό πλαίσιο που μπορούν να απλωθούν οι κιθάρες.
Είναι η γνώση της κιθάρας που «επιτρέπει» να δουλέψουμε το υλικό μας. Χρησιμοποιώ πληθυντικό αριθμό, διότι αναφέρομαι στο άλλο 50% της «ορχήστρας», δηλαδή τον μόνιμο συνεργάτη μου Γιώργο Τοσικιάν. Έτσι λοιπόν έγινε και ο δίσκος μας, το Café Latino, με μελωδίες από τη Λατινική Αμερική.

Έχετε μακρά πορεία στο ελληνικό τραγούδι. Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο τραγουδοποιό; Ποιες είναι κατά την γνώμη σας οι παγίδες της εποχής;
ΝΜ: Ένας νέος τραγουδοποιός θα συναντήσει μια εντελώς διαφορετική κατάσταση πραγμάτων, από εκείνην της δικής μου νεότητας (προς τα μέσα του ‘60). Θα έλεγα πως η δικιά μου η γενιά βίωσε καταστάσεις πριν την ανάπτυξη της τεχνολογίας, η οποία αργότερα έφερε τα πάνω κάτω με τις ευκολίες που πρόσφερε στον κόσμο: μικρόφωνα, κονσόλες, εφέ, προβολείς, ατμοσφαιρικά εργαλεία, δυνατότητες ολοκληρωμένων ηχογραφήσεων, κομπιούτερς, ίντερνετ, διαδίκτυο, δυνατότητες ακροάσεων, βελτίωση του ήχου, home studio, και άλλα πολλά.
Ο νέος έχει πλέον ένα περιβάλλον με πολλές ευκαιρίες, ως προς την εξέλιξή του, αλλά βρίσκεται σε μια διαλυμένη αγορά δίσκου και δισκογραφικών εταιρειών παραγωγής. Μια κουρασμένη και χαμηλού αισθητικού επιπέδου τηλεοπτική πραγματικότητα, ένα ανύπαρκτο δίκτυο προώθησης δίσκου. Έτσι, ο «κόσμος» του, περιέχει αρνητικές δυνατότητες με αποτέλεσμα να του κάνουν (του νέου) τη ζωή δύσκολη στο ξεκίνημά του.
Ο νέος λοιπόν θα πρέπει να υπάρξει και να ελιχθεί μέσα σε ένα κοινό, μια μάζα, της οποίας το κυρίαρχο στοιχείο είναι η τηλεοπτική αισθητική…
Τι να συμβουλέψω; Το πρώτο που περνάει από τη σκέψη μου είναι το απαραίτητο: Να παρακολουθεί τις κοινωνικές εξελίξεις και να εστιάζει εκεί το ενδιαφέρον του. Τα τραγούδια του να αναφέρονται στον άνθρωπο, στα όνειρα και τις αγωνίες του.

Πόσο πιστεύετε ότι επηρεάζουν την Ελλάδα οι σύγχρονες τάσεις στη μουσική με βάση την εξέλιξη του διαδικτύου αλλά και τη γεωθεσία της;
ΝΜ: Οι επιρροές είναι αναπόφευκτες. Η χώρα μας είναι πλέον μέλος μιας παγκόσμιας κοινότητας, που ανταγωνίζεται καθημερινά. Η ανάγκη να συμβαδίσουμε με τον δικό μας τρόπο, είναι επιτακτική και ιστορική.

H μελοποίηση ποιημάτων είναι πιο εύκολη ή πιο δύσκολη για τον συνθέτη;
ΝΜ: Προφανώς και η μελοποίηση ενός ποιήματος περιέχει μια παραπάνω διαδικασία, αφού η ποίηση είναι λόγος ελεύθερος με σύνθετες λέξεις και αλληγορικά μηνύματα. Δεν είναι οδηγός σου το μέτρο, ο ρυθμός, οι καταλήξεις. Η μουσική συμπεριφορά γίνεται πιο σύνθετη. Μοιάζει κάπως με το έργο ενός γλύπτη, ο οποίος θα πρέπει να φέρει στο φως το άγαλμα που κρύβεται μέσα στο μάρμαρο. Έτσι κι ο συνθέτης θα πρέπει να…βγάλει τη μουσική που περιέχει κάθε ποίημα. Το ερώτημά σας με σπρώχνει σε ιδιαίτερες αναλύσεις που θα με αναγκάσουν να παραβιάσω τις 500 λέξεις…

Υπάρχει μουσική παιδεία στην Ελλάδα;
ΝΜ: Υπάρχει σε… ελληνικό επίπεδο. Υστερούμε σε δομές και οργάνωση. Υπάρχουν όμως πάντα φωτισμένοι και ικανοί δάσκαλοι που δίνουν ψυχή και γνώση στους μαθητές τους και γι’ αυτό έχουμε καλούς μουσικούς. Πάντως, τα παιδιά μας είναι αναγκασμένα να πάνε έξω, για να συμπληρώσουν σπουδές και γνώσεις. Εξακολουθούμε όμως να αναπτύσσουμε και να δουλεύουμε την πλευρά τής παραδοσιακής-λαϊκής μας μουσικής, η οποία συνεχίζει (Και δικαίως) να απασχολεί μεγάλο κομμάτι νέων. Ποιος ξέρει; Ίσως και ο 21ος αιώνας να είναι πιο… λαϊκός, παρά τεχνολογικός…

Έχετε πει σε ομιλία σας ότι το νέο κύμα το γέννησε μια συγκεκριμένη πολιτικοποιημένη εποχή. Η εποχή της κρίσης θα δημιουργήσει μια «αναβίωση» των μπουάτ;
ΝΜ: Δεν είναι όλα δεδομένα. Ποιος ξέρει; Ο 20ος αιώνας υπήρξε για την Ελλάδα, ο μισός με πολέμους,προσφυγικούς καταυλισμούς και εμφυλίους, ενώ ο υπόλοιπος , ειρηνικός και παραγωγικός. Τα δράματα και τις αγωνίες τού κόσμου τις εξέφρασαν οι τραγουδοποιοί (Θεοδωράκης-Χατζιδάκις κλπ) ακολουθώντας τις διαδρομές τού κόσμου… Δεν μπορώ να γνωρίζω ποια θα είναι η πορεία τού μέλλοντός μας. Και-επιπλέον-δεν γνωρίζω το πώς θα αντιδράσουν οι νεότερες γενιές… Η «αναβίωση» των μπουάτ, υπάρχει ακόμα και σήμερα, με διαφορετική μορφή, δίχως να το έχουμε αντιληφθεί…

Τι είναι αυτό που συνεχίζει να σας εμπνέει στην Αθήνα;
ΝΜ: Δεν ξέρω. Νομίζω τα πάντα. Έχω γίνει ένας παρατηρητής πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι παλαιότερα. Είναι και η ηλικία που βοηθάει ώστε να επεξεργάζομαι πιο ώριμα όσα βλέπω και παρατηρώ. Το θέμα μου όμως δεν είναι (ούτε ήταν) μόνο η Αθήνα, αλλά ο Κόσμος ολόκληρος. Εκεί εστιάζω το βλέμμα μου και δεν μπορώ να απαλλαχτώ από κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να κλείνω τα μάτια και τα αφτιά μπροστά στα δράματα που συμβαίνουν δίπλα μας, με ιδιαίτερα έντονους ρυθμούς στα πέριξ…