Από την Babushka με αγάπη

Λένιν, Στάλιν και Καλίνιν σε κοιτούν με το που μπαίνεις στον χώρο. Στα αριστερά σου η φούξια μπάρα, στα δεξιά σου ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι. Και στον πάνω όροφο ένα βεραμάν σκρίνιο με συλλογή από… καμπανάκια. Όχι, δεν είσαστε στα γυρίσματα της Μπαρμπαρέλα αλλά στα «γραφεία» της κεντρικής επιτροπής διασκέδασης της Μπάμπουσκα.

Όταν πρωτοδιάβασα για το νέο, old school ποτάδικο στο Κουκάκι, έσπευσα να «κουμπωθώ». Όμως τη δεδομένη καχυποψία ενός αναλογικού ανθρώπου σαν τον υπογράφοντας έσπευσε να διαλύσει η Φιλιώ Κορολόγου, που μαζί με τον Ιωακείμ Σιδηρόπουλο συνθέτουν το ντουέτο των ιδιοκτητών.

«Μου άρεσε αρχικά η λέξη μπάμπουσκα και σαν σχήμα και σαν όνομα και σαν ιδέα κι όταν σκέφτηκα ότι φεύγω από το 7 Jokers και αποτελεί μονόδρομος το να ανοίξω ένα νέο μαγαζί η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτή. Ταιριάζει αν θες και με το εξής: Όπως εκ πρώτης όψεως η μπάμπουσκα είναι κάτι που φαντάζει ίδιο αλλά δεν είναι έτσι κάθε νύχτα είναι διαφορετική» μου επισημαίνει η Φιλιώ όταν τη ρωτάω το προφανές. Παράλληλα, δοκιμάζω το negroni που μου ετοιμάζει ο Ιωακείμ με την επισήμανση ότι η σωστή εκδοχή του κλασικού κοκτέιλ -που έχει ξαναγίνει trend- περιλαμβάνει δύο τύπους βερμούτ, ένα πιο ήπιο κι ένα πιο έντονο. Είναι Κυριακή και για  μουσικό χαλί παίζουν στο αυτί μου οι επιλογές της Βάσως Πουρίδου που εκείνη την ώρα έχει επιλέξει το «Ζωές από Μετάξι» δια στόματος Ελένης Βιτάλη.

«Το Κουκάκι προέκυψε εντελώς συμπτωματικά, τα Εξάρχεια ήταν και είναι ακόμη η βασική επιλογή, τα ξέρω, τα αγαπώ και θα ήθελα να τελειώσω την επαγγελματική μου ιστορία εκεί. Θα φροντίσουμε κάποια στιγμή την αλλαγή αυτή» συνεχίζει η Φιλιώ εξηγώντας το πως κατέληξαν στο Κουκάκι. Στην απόφαση φτάσαμε όταν μια συνάδελφός σου δημοσιογράφος μας μίλησε για ένα διαθέσιμο μαγαζί  και όταν είδα τον χώρο μου άρεσε γιατί είναι μεγάλος και ταυτόχρονα δεν είναι βαρύ Κουκάκι, δεν χάνεσαι στα στενά, είσαι δίπλα στη Συγγρού».

«Το ίδιο το όνομα στην αρχή μας προκάλεσε ένα φόβο η συγκυρία με την Ουκρανία. Ο πανικός πέρασε αλλά ο προβληματισμός έμεινε, ειδικά με τους ξένους πελάτες που είναι παγωμένοι με οτιδήποτε το ρωσικό» μας εξηγεί η Φιλιώ και τονίζει: «Tα μαγαζιά τα κάνουν οι άνθρωποι ό,τι και να λέμε. Έχω μπει μάλιστα στη διαδικασία να σκεφτώ πως θα λειτουργούσε ένα μαγαζί δίχως κανένα διακοσμητικό στοιχείο, θα ήταν μια πρόκληση αν και ακούγεται κάπως περίεργο».

«Τα bars είναι ανάλογα με τη στιγμή, τι θέλει ο καθένας, βρίσκω άτοπο το να καλούμαι να απαντώ γιατί να προτιμήσει κάποιος γιατί εμάς αντί των άλλων» μου διευκρινίζει και με βάζει στη θέση μου για την ερώτηση-ρεσιτάλ κοινοτοπίας. Έχω περάσει ήδη σε ένα Mary Pickford που μου έχει σερβίρει ο Ιωακείμ (φυσικά σε ποτήρι Coupette), μια ευγενική υπενθύμιση ότι το μαγαζί είναι ποτάδικο που δίνει έμφαση στην κλασικότητα και προτιμά τις έντιμες γεύσεις, κόντρα στην φρενίτιδα του signature που έχει αναγάγει το ο, τιδήποτε σε πρόταση.

«Απορούσα πάντοτε με όσους πήγαιναν σε 15 μαγαζιά, μοιραία θα καταλήξουμε σε 5-6 μέρη ώστε να κινούμαστε, είναι ζητούμενο η σύνδεση πέρα από το λογικό του να δοκιμάζεις νέα μέρη» συνεχίζει η Φιλιώ και εξηγεί:«Το πιο εύκολο κομμάτι της δουλειάς ότι εμπλέκεσαι με τους ανθρώπους και εδραιώνεις ένα καλό κλίμα, μια σχέση μεταξύ τους και με σένα, ανοίγει το μάτι σου και δημιουργεί μια διάθεση ευθυμίας που αλλάζει θετικά τον καθέναν και το σύνολο. Από την άλλη πλευρά επειδή πουλάς ένα προϊόν ψυχοτρόπο είσαι σε μια διαδικασία που άλλοι μπορεί να επηρεαστούν θετικά και άλλοι αρνητικά. Πρέπει να διαχειριστείς ανθρώπους που επηρεάζονται από ό,τι πίνουν και ακούνε. Επίσης η δουλειά μας είναι σκληρή σωματικά και σε επίπεδο ανασφάλειας, έχεις τον φόβο ότι είσαι πάντα στον αέρα, ειδικά όταν έχουν παρέλθει οι λεγόμενες χρυσές εποχές. Εκεί που έχει βελτιωθεί βέβαια η κατάσταση είναι στο επίπεδο της εκπαίδευσης των νέων παιδιών που ασχολούνται με τον χώρο».

Η κουβέντα περνά στο ίδιο το Κουκάκι και τη βασιλεία του Airbnb. «Δυσκολευτήκαμε λίγο με την περιοχή, με το να μας συνηθίσουν, είναι ταυτισμένοι με την κουλτούρα της εστίασης, έχουν συνηθίσει να πηγαίνουν μακριά από το Κουκάκι για ποτό και ενδεχομένως πολλούς που έχουν μπει στη διαδικασία του Airbnb, νομίζοντας πως ένα μπαρ τους χαλάει την πιάτσα γιατί επιδιώκουν ένα εύκολο κέρδος».

Η βραδιά κλείνει με dry martini. Παίζει το «Ναι ή όχι» με τη φωνή της Σοφίας Παπάζογλου και στην προσπάθειά μου να περιγράψω τι είναι και τι θέλει η Βabushka η Φιλιώ με προλαβαίνει δίνοντας τον απλούστερο ορισμό: «Θέλουμε ο πελάτης να αισθάνεται και οικειότητα και έκπληξη, σαν τη μορφή της κούκλας που και την ξέρεις και δεν την ξέρεις». Μωβ, φούξια, ελληνικά και ξένα, οικειότητα και έκπληξη, καμπανάκια και μια πολύχρωμη γωνία ανάμεσα σε μια περιοχή γκρίζα και επίσημη, ρουφηγμένη από την αστική παραμόρφωση.

Να τι είναι τελικά η Βabushka. Δεν σου τάζει ότι βρίσκεσαι σε έναν locus amoenus της νύχτας, δεν σου υπόσχεται status και μόστρα, δεν είναι ένα ακόμη μπαρ που θα σε βγάλει το Κουκάκι αλλά γυρνάει επίμονα γύρω από τα τόσο βασικά συστατικά της βραδινής ευζωίας°καλό ποτό, ζωηρά χρώματα, παιγνιώδη διάθεση και αγάπη για τη σμίξη.

Vy ponyali?

Info:

Babushka The Bar, Βυζαντίου 7, Κουκάκι

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 21 3045 3390