Εκμέκ στο ζαχαροπλαστείο της Χαράς

Το εκμέκ της Χαράς είναι μία από αυτές τις εμμονές που κουβαλάω από όταν ήμουνα παιδί. Θυμάμαι που με έπαιρνε η γιαγιά μου με το λεωφορείο και βρισκόμασταν σε ένα καθόλα συνηθισμένο ζαχαροπλαστείο για τα δεδομένα της εποχής, και με κερνούσε ένα εκμέκ σπέσιαλ. Η διαδρομή τότε μου φαινόταν τεράστια και τις συντεταγμένες του προορισμού δεν μπορούσα να τις ορίσω καλά, αλλά το εκμέκ σπέσιαλ ήταν η μεγαλύτερη επιβράβευση που θα μπορούσα να έχω. Τα χρόνια πέρασαν και η διαδρομή δε μου φαίνεται πια τόσο μεγάλη, τις συντεταγμένες -όχι απλά τις ορίζω- αλλά τις έχω αποστηθίσει για τα καλά και το σημαντικότερο… ζαχαροπλαστεία σαν τη Χαρά δυστυχώς δεν είναι πια συνηθισμένα… Πέραν όμως αυτού, το εκμέκ της Χαράς παραμένει ίδιο και απαράλλακτο – επιτρέψτε μου να πω – στην τελειότητά του. Είναι το καλύτερο treat που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου μετά από μια σιέστα, το πιο γλυκό και παλιομοδίτικο ραντεβού που μπορείς να έχεις και η πιο σιροπιαστή γωνιά για να γλυκάνεις μια όχι και τόσο καλή μέρα.. Κι όλα αυτά στο κλασικό μεταλλικό πιατάκι που θυμάστε με μπόλικη σπιτική σαντυγί, ξηρούς καρπούς, θεικό καιμάκι κι ένα εκμέκ…κατευθείαν από τον παράδεισο. Για όσους δεν το ξέρουν…. Παιδιά τι κάνετε τόσα χρόνια;;;;;;;;; Υ.Γ. Αν δεν είστε «σε φάση κρέμας»… δοκιμάστε ένα ρόκυ! 

Χαρά, Πατησίων 339Γ, Άνω Πατήσια