Έλα να με αγκαλιάσεις!

Μια έρευνα καταγράφει πως ένας άνθρωπος για να είναι ισορροπημένος χρειάζεται τουλάχιστον 4εις αγκαλιές ημερισίως και πως η έλλειψη αυτών λειτουργεί αθροιστικά. Με απλά λόγια, αν δεν αγκαλιαστείτε τόσες φορές τη μέρα, θα παραπατάτε. Παραπατάτε; Μετά είναι 3-4 άλλα πράγματα: το απόσπασμα ενός βιβλίου του Μπουκάι που μιλάει για την ίδια την ισορροπία της "σωστής" αγκαλιάς - το πως ενώνει τους αγκαλιασμένους σε μια δυναμική μονάδα που μπορεί να προχωρήσει - τα λόγια ενός φίλου που προσπαθώντας να περιγράψει την πληρότητα που αισθάνεται παρομοίασε το συναίσθημά του με "μια ζεστή αγκαλιά", τις αφίξεις στο αεροδρόμιο - όπου η διαδοχή προσμονής-χαμόγελου-αγκαλιάς βρίσκεται σε διαρκή περιοδικότητα - και κάποιες ευτυχισμένες στιγμές - στιγμές γιορτής προσωπικής αλλά και ημερολογιακής - όπου η αγκαλιά ήταν πάντοτε παρούσα. Τότε γιατί παραπατάμε; Η απάντηση έρχεται μέσα από 2-3 άλλα πράγματα: από τις φορές - τις πολλές - που αποφύγαμε την αγκαλιά, κι από τις άλλες που την απενοχοποιήσαμε με τη δικαιολογία της μέθης. Μα ποιός έκανε την αγκαλιά να ντρέπεται; Πριν μερικά χρόνια, ένας Αυστραλός, ένιωσε τόσο μεγάλη την ανάγκη της αγκαλιάς που πήρε μια πλακέτα, έγραψε πάνω "Δωρεάν Αγκαλιές" και βγήκε στο δρόμο. Κι ο κόσμος, αφού τον κοίταξε με καχυποψία, μετά σα να μαλάκωσε και τον πλησίασε. Κι οι "Δωρεάν Αγκαλιές" έγιναν κίνημα. Το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Μανώλης, ο Τίμος κι ο Βαγγέλης έκαναν το ίδιο. Πρώτη φορά στη Διονυσίου Αεροπαγήτου, κι από τότε σε πολλά κεντρικά σημεία. Άρχισαν να μοιράζουν αγκαλιές, να κάλούν τον κόσμο να κάνει το ίδιο, να μπλέκουν με παράλληλες δράσεις χορού και να συνεπαίρνουν τους περαστικούς σε μια "naturally high" κατάσταση. Γιατί; Μα γιατί, όπως λένε κι οι ίδιοι, ό,τι και να σου συμβαίνει το διαχειρίζεσαι καλύτερα κατόπιν αγκαλιάσματος... Κι έχουν δίκιο. Επόμενο ραντεβού τους, στη πλατεία Κεραμικού στις 19/3 για δωρεάν αγκαλιές και τάνγκο. Ελάτε ν' αγκαλιαστούμε!