Στο Κέντρο Ζωής οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν

Αρχές Σεπτέμβρη και μία ομιλία προγραμματισμένη για τα μέσα του μηνός μας τραβάει την προσοχή. Ο λόγος για τον Greg Louganis, ολυμπιονίκη καταδύτη που στις 16/9 έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής για να μοιραστεί μαζί μας την ιστορία του ως οροθετικός και να μας μιλήσει για τον αγώνα του κατά του κοινωνικού στιγματισμού και των διακρίσεων.
Διακριτικά, μέσα στο δελτίο τύπου, αναφέρεται πως η εκδήλωση αποτελεί πρωτοβουλία του Κέντρου Ζωής. Διακριτικά. Όπως διακριτική, είναι και η ουσιαστική του δράση 25 χρόνια τώρα. Ίσως, αυτός να ήταν ο λόγος -αυτή η έλλειψη στόμφου- που μας οδήγησε να χτυπήσουμε, λίγες ημέρες πριν το κουδούνι του κέντρου, στο 42 της Ιεράς Οδού.
Την πόρτα μας άνοιξε ο Κωστής Χατζημωράκης που με χαμόγελο, κέφι και ευθύτητα μας μίλησε για το έργο της ΜΚΟ Κέντρο Ζωής, την οποία διευθύνει, και για πολλά ακόμη θέματα που σχετίζονται με τον ιό HIV και το AIDS.

- Τι είναι το Κέντρο Ζωής;
«Το Κέντρο Ζωής γεννήθηκε το 1991 από τον Frank Olcvary και μία ομάδα Αμερικανών φίλων που έτυχε να βρίσκονται τότε στην Ελλάδα, αρχικά υπό την ονομασία Κέντρο Ζωής και Έμπνευσης. Τον πρώτο καιρό, λειτούργησε σαν ένα λιμάνι-καταφύγιο για όλους όσους είχαν προσβληθεί από τον ιό και ψάχνανε την υποστήριξη που δυστυχώς εκείνο τον καιρό, στερούνταν από τις οικογένειες και τον κοινωνικό τους κύκλο. Από τότε, το Κέντρο Ζωής προσφέρει οργανωμένη υποστήριξη, διευρύνοντας τις υπηρεσίες του σε 4εις τομείς:
1) Την κοινωνική υπηρεσία: όπου προσφέρονται πληροφορίες αλλά και βοήθεια όσον αφορά σε επιδόματα, φορολογικά θέματα, ιατρικές εξετάσεις και δομές
2) Την ψυχολογική υπηρεσία: όπου επαγγελματίες ψυχολόγοι προσφέρουν ψυχολογική στήριξη σε ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από τον ιό αλλά και στην οικογένεια και στους συντρόφους τους
3) Τη νομική υπηρεσία: που αναλαμβάνει νομικές υποθέσεις όπως καταπάτηση δικαιωμάτων, δημοσιοποίηση απορρήτου, άρνηση ιατρικών υπηρεσιών κ.α.
4) Το Κέντρο Ημέρας: που από το 1996 μέχρι και σήμερα με την πολύτιμη βοήθεια των εθελοντών του, αποτελεί ιδανικό χώρο συνάντησης, ψυχαγωγίας (δανειστική βιβλιοθήκη, παιχνίδια, κινηματογραφικές και μουσικές βραδιές, πάρτι), ενημέρωσης (ομιλίες γιατρών κ.α.) και ψυχολογικής στήριξης (ομάδες αυτοστήριξης). Στο Κέντρο Ημέρας λειτουργεί και το info center όπου παρέχονται μαθήματα υπολογιστών, αλλά και διατίθενται υπολογιστές προς  χρήση για τα μέλη του. Επίσης προσφέρεται φαγητό κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο.
Όλες αυτές οι υπηρεσίες και παροχές προσφέρονται δωρεάν σε κάθε οροθετικό άτομο που θα απευθυνθεί στο Κέντρο Ζωής, αλλά και στους συγγενείς και συντρόφους τους, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, θρησκείας ή κοινωνικών χαρακτηριστικών οποιασδήποτε μορφής.»

- Θα μπορούσες να μας μιλήσεις λίγο τη φιλοσοφία του Κέντρου Ζωής;
«Είναι ένας χώρος όπου όλοι είναι καλοδεχούμενοι και όπου όλοι θέλουμε να αισθάνονται ότι καλωσορίζονται. Είμαστε εδώ για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε, όποιον μας το ζητήσει, να διαχειριστεί αυτή τη νέα κατάσταση, την οποία αντιμετωπίζει, και να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του, κάνοντας αυτό που εκείνος θα επιλέξει, όσο ακραίο ή φυσιολογικό και αν ίσως του φαίνεται πως είναι, μαθαίνοντάς του ότι αρκεί να συμπεριφέρεται με ασφάλεια για τον εαυτό του και τους γύρω του. Σημαντικό, εξάλλου, είναι ότι είμαστε εδώ όχι μόνο για τον ίδιο τον οροθετικό, αλλά και για τους οικείους του. Ας μην ξεχνάμε ότι η οροθετικότητα «προσβάλλει» έναν κύκλο ανθρώπων και όχι ένα άτομο. Προσπάθειά μας είναι να βοηθήσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν πως η επαφή με τον ιό δεν μειώνει τις δυνατότητες να ζήσεις μία φυσιολογική ζωή, ούτε ότι θα στερηθούν τα ομορφότερα πράγματα στον κόσμο, που δεν είναι άλλα από τον έρωτα, την κοινωνική συμμετοχή και την οικογένεια».

- Συχνά ο κόσμος έχει την λανθασμένη εντύπωση ότι HIV και ΑIDS είναι το ίδιο πράγμα. Μπορείς να μας εξηγήσεις την διαφορά;
«Πολύ σωστή η επισήμανσή σου. Λοιπόν, οροθετικός είναι ο άνθρωπος που έχει προσβληθεί από τον ιό HIV - αυτός που διαφορετικά λέγεται φορέας. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να ζήσει μία καθόλα φυσιολογική ζωή αν λαμβάνει με συνέπεια την αντιρετροϊκή αγωγή του, που στον ιατρικό κόσμο άρχισε να κυκλοφορεί αρχικώς σε πειραματικό το στάδιο το 1991. Έκτοτε οι έρευνες έχουν εξελιχθεί πολύ, η λήψη της αγωγής με συνέπεια εξασφαλίζει στο οροθετικό άτομο μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, ενώ η επιστήμη έχει επιτύχει την παραγωγή σκευασμάτων, πολύ λιγότερο τοξικών για τον οργανισμό, που διασφαλίζουν μια τεχνητή μεν, ωστόσο, ουσιαστική ενίσχυση του ανοσιοποιητικού συστήματος, που είναι, άλλωστε, το πρώτο που βάλλει ο ιός. Με απλά λόγια η αντιρετροϊκή αγωγή συνίσταται σ' έναν συνδυασμό φαρμάκων που πλέον συγκεντρώνονται συχνά πλέον, σε ένα χάπι, το οποίο ο φορέας οφείλει να λαμβάνει ημερησίως. Πέραν τούτου, οφείλει να ελέγχεται δύο φορές το χρόνο από  τους γιατρούς του. Όταν φτάσει κάποιος σε επίπεδο ο ιός ιατρικά να είναι μη ανιχνεύσιμος, είναι οροθετικός δεν νοσεί και μπορεί να συνεχίσει τη ζωή σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Αυτό, πρέπει να υπογραμμιστεί, πως δε σημαίνει πως δεν μπορεί να μεταδώσει τον ιό σε άλλα άτομα. Οι πιθανότητες μπορεί να λιγοστεύουν, αλλά τα προφυλακτικά μέσα επιβάλλεται να λαμβάνονται.
Αντίθετα, κάποιος που έχει AIDS είναι ένας άνθρωπος που νοσεί από τον ιό HIV. Αυτό συμβαίνει όταν δεν παίρνει την αντιρετροϊκή αγωγή. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για  αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα που φθίνει ανεξέλεγκτα καθιστώντας τον  ευάλωτο από λοιμώξεις, να είναι πιο μεταδοτικός και τελικά να καταλήξει.
Ας υπογραμμίσουμε εδώ πως το AIDS έχει αποχαρακτηριστεί από θανατηφόρος ασθένεια από την ιατρική κοινότητα, μιας και υπό προϋποθέσεις (τήρηση αντιρετροϊκής αγωγής με συνέπεια) το άτομο που προσβάλλεται μπορεί να συνεχίσει να ζει μία κανονική και μακρόχρονη ζωή».

- Η αντιρετροϊκή αγωγή είναι δωρεάν; Προσφέρεται από το κράτος;
«Ναι, ο οροθετικός μπορεί να προμηθεύεται από το φαρμακείο του Νοσοκομείου που παρακολουθείτε, δωρεάν τα φάρμακά του και να κάνει δωρεάν έλεγχο ιϊκού φορτίου, ανοσολογικό έλεγχο (CD4) και γενικές εξετάσεις αίματος».

- Ποιες άλλες παροχές προσφέρει το κράτος για τους ανθρώπους που έχουν προσβληθεί;
«Πέραν της προσφοράς δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ο οροθετικός λαμβάνει μηνιαίο επίδομα υπό την προϋπόθεση ότι έχει υποβληθεί σε εξετάσεις από τις Επιτροπές των ΚΕΠΑ και διαγνωστεί με ποσοστό αναπηρίας 50%. Επιπλέον, ο νόμος του εξασφαλίζει διαφόρου τύπου κοινωνικές παροχές (όπως δελτίο μετακίνησης ΑΜΕΑ για τα ΜΜΜ, κάρτα πολιτισμού κλπ), καθώς και φοροαπαλλαγές και άλλου τύπου οικονομικές ελαφρύνσεις. Ειδικές διατάξεις έχουν επίσης θεσπισθεί σε σχέση με τα οροθετικά άτομα και την πρόσβασή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την απαλλαγή τους από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις, την απόκτηση τέκνου με την εφαρμογή μεθόδων ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, την  υπό όρους απόλυσή τους από τις φυλακές κλπ»

- Θεωρείς ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την κατάσταση σε ό,τι αφορά τις παροχές;
«Η οικονομική κρίση, έχει σαφώς επηρεάσει τα πράγματα, ευτυχώς, όμως, όχι σε απόλυτα καταστροφικό βαθμό. Κατά τη διάρκεια των capital controls υπήρξαν αρκετές ελλείψεις σε φάρμακα. Επίσης, τα προγράμματα street που μοίραζαν σύριγγες και προφυλακτικά έχουν αραιώσει, αλλά και αυτά τις περισσότερες φορές γίνονταν από ΜΚΟ που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το κράτος. Υπάρχει μία έλλειψη συνέπειας από μέρους του κράτους όσον αφορά στις παροχές. Μία έλλειψη σταθερότητας η οποία βέβαια αντανακλά την γενικότερη έλλειψη σταθερότητας στην Ελλάδα του σήμερα. Στις περιπτώσεις δε των αιτούντων άσυλο, ειδικότερα σήμερα που η χώρα έχει αποδειχθεί ανεπαρκής να αντιμετωπίσει την κατάσταση ως οφείλει, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Εμείς σαν Κέντρο Ζωής, έχουμε τις πόρτες μας ανοιχτές ώστε να βοηθήσουμε με τις υπηρεσίες μας να επισπευσθούν οι διαδικασίες και να υποστηριχτεί ο φορέας».

- Ποιοί είναι οι τρόποι μετάδοσης του ιού και ποιοί όχι;
«Ο ιός μεταδίδεται:
1) Με τη σεξουαλική επαφή (κολπική, πρωκτική, στοματική) χωρίς χρήση προφυλακτικού.  
2) Χρησιμοποιώντας την ίδια σύριγγα, βελόνα ή άλλο εργαλείο για τη χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών με άτομο που ήδη έχει τον ιό.
3) Από οροθετική μητέρα στο μωρό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και του θηλασμού.
Είναι σημαντικό εδώ να πούμε πως μία οροθετική γυναίκα μπορεί να γεννήσει οροαρνητικό μωρό αν γεννήσει σε κατάλληλες συνθήκες και με καισαρική και δεν θηλάσει.

Ο ιός δεν μεταδίδεται:
1) Με κοινωνικές επαφές (αγκαλιά, χειραψία, φιλί στο μάγουλο)
2) Με την καθημερινή συναναστροφή στο σπίτι, στην εργασία, στο σχολείο, σε χώρους διασκέδασης
3) Από ρούχα, πετσέτες, ποτήρια, πιάτα, μαχαιροπίρουνα
4) Από τη θάλασσα ή την πισίνα
5) Από την τουαλέτα
6) Από ζώα και έντομα»

- Υπάρχουν ομάδες υψηλού κινδύνου, άνθρωποι που πιο εύκολα μπορούν να κολλήσουν τον ιό;
«Σ' έναν άδικο κόσμο θα μπορούσε κάποιος να πει πως το AIDS είναι η νόσος των ομοφυλοφίλων. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το 17.7% των διαγνώσεων αφορά σε γυναίκες. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι ο ιός μας αφορά όλους - δεν μας βρίσκει, τον βρίσκουμε εμείς. Είναι εγκληματική η μη χρήση προφυλακτικού, πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας! Πρέπει να ξεπεράσουμε ταμπού, ντροπές και φόβους περί αντρικής στύσης που συχνά αρθρώνουμε για να αποφύγουμε τη χρήση του. Το προφυλακτικό, όσον αφορά στη μετάδοση από το σεξ (κολπικό, πρωκτικό, στοματικό) δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τίποτε άλλο.

Οι οδηγίες είναι σαφείς και αρκούν για να προφυλαχθούμε:
- Χρησιμοποίησε πάντα προφυλακτικό
- Αν είσαι χρήστης μην μοιράζεσαι βελόνες ή σύριγγες με άλλα άτομα
- Μην μοιράζεσαι αντικείμενα με υπολείμματα αίματος (οδοντόβουρτσες ή ξυραφάκια)»

- Παρόλο που οι τρόποι μετάδοσης και μη είναι γνωστοί, ο φόβος μετάδοσης συνεχίζει να υπάρχει σε βαθμό μεγαλύτερο ίσως από όσο θα έπρεπε. Ποιοί θεωρείτε πως είναι οι λόγοι;
«Ζούμε δυστυχώς σε μία χώρα όπου δυστυχώς πολλά αρθρώνονται αφελώς. Ο κόσμος δεν έχει κάνει κτήμα του τη γνώση. Τα κανάλια συχνά συγχέουν το AIDS με τον ιό HIV καλλιεργώντας το φόβο. Υπάρχουν δυστυχώς μέχρι και γιατροί που αρνούνται ιατρική περίθαλψη σε φορείς. Ακόμη και πολιτικοί διαχέουν αβάσιμες πληροφορίες σχετικά με τους τρόπους μετάδοσης του ιού. Πρόσφατα αναφέρθηκε από κάποιον βουλευτή πως μεταδίδεται με το σάλιο, δημιουργώντας ένα κύμα πανικού. Η πληροφόρηση είναι πάρα πολύ σημαντική. Και δεν πρέπει να αρχίζει και να σταματά στην 1η Δεκεμβρίου που παραδοσιακά η ασθένεια «πουλάει» σαν brand. Δυστυχώς, όμως, η γραφειοκρατία βάζει μεγάλα εμπόδια σε αυτό. Για παράδειγμα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπούμε σε δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα (σχολεία & πανεπιστήμια) ενώ κάτι τέτοιο είναι απολύτως αναγκαίο. Παράλληλα, όσον αφορά στην ενημέρωση σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αυτό συνήθως άπτεται του ενδιαφέροντος του εργοδότη να εντάξει ένα πρόγραμμα πληροφόρησης. Γίνεται, αλλά όχι όσο συχνά θα έπρεπε.
Έτσι, είναι εύκολο στον κόσμο να φοβάται. Ουσιαστικά πρόκειται περί αποφυγής. Αλλά η πληροφόρηση και ουσιαστικά η βιωματική εκπαίδευση σχετικά με τον ιό είναι που μπορούν να «σώσουν» τόσο τους υποψήφιους φορείς από την ασθένεια, όσο και τους ήδη οροθετικούς από το στίγμα. Αν δεν μπεις στο «κουστούμι», όπως λένε τα οροθετικά άτομα, δεν πρόκειται να καταλάβεις. Εξαιρώντας τις περιπτώσεις έκθεσης στην ασθένεια λόγω ατυχήματος, είναι συγκλονιστική η παραδοχή πως όλοι -μηδενός εξαιρουμένου- αν ερωτηθούν θα απαντήσουν πως έχουν κάνει έστω και μία φορά στη ζωή τους σεξ χωρίς προφυλακτικό. Πως γίνεται να ξέρεις, να φοβάσαι, αλλά να το κάνεις; Οι άνθρωποι φάσκουν και αντιφάσκουν μέσω αυτών των φόβων. Ο Έλληνας έχει στο DNA του το φόβο και την προδιάθεση να κατακρίνει τον άλλο. Υπάρχει μέχρι και η πεποίθηση πως οι φορείς μπορεί να λειτουργήσουν εκδικητικά και να θελήσουν να μεταδώσουν τον ιό. Σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε για ανθρώπους που είναι εκδικητικοί ανεξαρτήτως οροθετικότητας.
Εμείς δεν κατακρίνουμε κανέναν. Είμαστε εδώ για να τους αγκαλιάσουμε όλους και να τους βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν τον ιό με πραότητα. Στην Ελλάδα πρέπει να αποφασίσουμε, όμως, τι πρέπει να φοβόμαστε και τι όχι. Καλύτερα να φοβόμαστε την έλλειψη γνώσης… Πρέπει να υπάρχει πληροφόρηση, να είναι συνεχής και εύπεπτη».

- Οφείλει, πιστεύεις, ο οροθετικός να παραδέχεται, να αποκαλύπτεις την οροθετικότητα του στο εργασιακό περιβάλλον ή στις διαπροσωπικές και ερωτικές του σχέσεις;
«Όχι. Αυτό που οφείλει να κάνει ένας οροθετικός είναι να προφυλάξει τον εαυτό του και τους οικείους του. Στην περίπτωση του εργασιακού περιβάλλοντος είναι αντισυνταγματικό να ερωτάται ο υποψήφιος εργαζόμενος σχετικά με οροθετικότητα ή μη. Στην περίπτωση των διαπροσωπικών του σχέσεων είναι στη διακριτική του ευχέρεια. Το ίδιο και στις ερωτικές. Ιδιαίτερα όταν κάτι τέτοιο αφορά σε περιστασιακές σχέσεις. Ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας πως η οροθετικότητα δεν γράφεται στο κούτελο κανενός και είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την προσωπική μας ασφάλεια και για τον σεβασμό που οφείλουμε να επιδεικνύουμε σε όσους έχουμε απέναντί μας - οροθετικούς και μη. Το προφυλακτικό αρκεί».

- Στην περίπτωση ατυχήματος, αν κάποιος έρθει σε επαφή με τον ιό, υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης;
«Ναι υπάρχει. Στην περίπτωση ατυχήματος (πχ σεξ με οροθετικό άτομο και σπάσιμο του προφυλακτικού) ο ενδιαφερόμενος μπορεί να κατευθυνθεί σε ένα νοσοκομείο εντός τριών ημερών και να λάβει προφυλακτική αγωγή, η οποία μηδενίζει (0.01%) την πιθανότητα μετάδοσης του ιού. Ας υπογραμμίσουμε βέβαια εδώ πως η προφυλακτική αγωγή δεν είναι τρόπος προφύλαξης και δεν πρέπει να την έχουμε στο μυαλό μας σαν κοινή λύση. Είναι μία λύση ανάγκης».

- Μας είπες νωρίτερα πως ένας οροθετικός δεν οφείλει να παραδεχτεί την οροθετικότητά του. Από την επαφή σου όμως με οροθετικά άτομα, πιστεύεις πως θα ήθελε όμως; Έχει ανάγκη να το μοιραστεί;
«Υπάρχουν 2 είδη οροθετικών. Η παλιά γενιά, που είναι πιο εσωστρεφής και έχει κάνει κτήμα της το φόβο, έχοντας κατακριθεί πολύ, και τα νέα παιδιά που είναι πιο εξωστρεφή και επιμένουν στην κοινωνικοποίησή τους και την επικοινωνία. Και τα δύο όμως είδη, πιστεύω, θέλουν και έχουν ανάγκη να μοιραστούν την κατάστασή τους. Είναι μία πολύ βαριά πληροφορία για να τη διαχειριστεί κάποιος μόνος του, αλλά και για τους άλλους να την ακούσουν. Υπάρχει φοβερή αμηχανία κατά την παραδοχή. Εκείνη την ώρα ο φορέας νιώθει πως αξιολογείται. Πως είναι υπόλογος. Είναι δύσκολο για τον ίδιο να αποδεχθεί την οροθετικότητά του, πόσο μάλλον για τους άλλους.
Και υπάρχει τεράστιος φόβος για τις αντιδράσεις.»

- Ποιές είναι συνήθως οι αντιδράσεις κατά την παραδοχή;
«Μπορεί να αντιμετωπίσει φθηνούς και χυδαίους τρόπους απόρριψης. Μπορεί να βιώσει εγκατάλειψη σε περιπτώσεις εργασιακές και κοινωνικές, απόλυση και ρατσισμό αντίστοιχα. Περιττό να πούμε πως η απόλυση είναι αξιόποινη πράξη στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά το μεγαλύτερο φορτίο είναι το ψυχολογικό.
Μία οροθετική, πρώην χρήστης ναρκωτικών ουσιών, αυτοκτόνησε πρόσφατα αφήνοντας ένα σημείωμα όπου έγραφε πως ενώ ξεπέρασε πολλά -τη χρήση και την ασθένεια- δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το στίγμα.
Ας μη μας μείνει όμως ο πόνος. Αυτό είναι εύκολο, γιατί ο πόνος πουλάει. Ας μας μείνει η επιμονή στην πληροφόρηση και στην έλλειψη επίκρισης. Στο Κέντρο Ζωής πιστεύουμε στο να καθόμαστε δίπλα και όχι απέναντι στον άλλο..Όλοι χρειάζονται υποστήριξη. Και ο οροθετικός και το περιβάλλον του. Μόνο τότε μπορούν όλα να λειτουργήσουν πιο εποικοδομητικά και ανθρώπινα».

- Μίλησέ μας λίγο για την εκδήλωση του Louganis. Γιατί επιλέχθηκε σαν ομιλητής;
«Ο Greg Louganis τα είχε όλα. Τη δεκαετία του 80 ήταν ολυμπιονίκης, θεωρείτο μάλιστα ο σπουδαιότερος καταδύτης όλων των εποχών. Κατάφερε να ξεπεράσει ακόμη και ένα χτύπημα που είχε κατά την πτώση του σε έναν από τους αγώνες. Παρόλα αυτά δεν κατάφερε να ξεπεράσει το στίγμα. Με την ανακοίνωση της οροθετικότητάς του το 1988 όλοι στράφηκαν εναντίον του. Έχασε τους χορηγούς του και υποχρεώθηκε σε έναν αγώνα που κατάφερε να φέρει εις πέρας όντας πλέον ένας από τους μεγαλύτερους ακτιβιστές ομοφυλόφιλους, φορείς HIV. «Βγήκε στην επιφάνεια» -όπως λέει και το βιβλίο του- κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα ανθρώπων για να καταλάβουμε πως ο ιός δεν κάνει διακρίσεις. Στην εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, όπως και την επομένη στις 17 του μηνός στο American College of Greece , θα αντιμετωπιστούμε όλοι ως ίσοι προς ίσους. Δε θα γίνουν ιδιαίτεροι χαιρετισμοί και, πιστοί στην ιδεολογία μας, δεν θα προσπαθήσουμε να πείσουμε κανέναν για τίποτε. Ευελπιστούμε, όμως, να ευαισθητοποιήσουμε τους παρευρισκόμενους ως προς το να αποφασίσουν να έχουν μια συγκεκριμένη στάση απέναντι σε όσους ζουν με τον HIV ή και το AIDS».

- Πως μπορεί κάποιος να γίνει εθελοντής στο Κέντρο Ζωής και τι αρμοδιότητες θα έχει;
«Το Κέντρο Ζωής είναι η μοναδική μη κυβερνητική οργάνωση που δέχεται εθελοντές κατόπιν πρόσκλησης. Οι ενδιαφερόμενοι θα «περάσουν» από μία διαδικασία συνέντευξης από ψυχολόγο ώστε να εξεταστεί το πόσο ανεκτοί είναι στη διαφορετικότητα. θα πρέπει να στείλουν βιογραφικό σημείωμα και να ολοκληρώσουν με συνέπεια δύο Σαββατοκύριακα (36 ώρες) υποχρεωτικής εκπαίδευσης σχετικά με την ιδεολογία του κέντρου, ενημέρωση γύρω από ιατρικά θέματα, αλλά και θέματα κοινωνικής ευαισθησίας και ψυχοκοινωνικής αντιμετώπισης του AIDS, όπως επίσης και εμπειρικές ασκήσεις που δίνουν την ευκαιρία στους εκπαιδευόμενους να γνωριστούν μεταξύ τους και να μάθουν να εργάζονται ως ομάδα. Όπως είπαμε, στο Κέντρο Ζωής καλωσορίζονται όλοι ανεξάρτητα από την σεξουαλική τους διαφορετικότητα , Έλληνες και αλλοδαποί, ανεξαρτήτως θρησκείας και οικονομικής κατάστασης οπότε είναι βασικό οι εθελοντές μας να μπορέσουν να τους αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο. Από εκεί και πέρα, ως εθελοντής, μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με μία πληθώρα θεματικών, από διοργάνωση εκδηλώσεων και ενημέρωση του γενικού πληθυσμού, με δράσεις του Κέντρου Ημέρας και υποστήριξη στο info center».

Η απόφαση, λοιπόν, θα είναι δική μας. Ποιά θα είναι η στάση μας, αν θα θελήσουμε να καθίσουμε απέναντι ή δίπλα στην οροθετικότητα, αν θα καλλιεργήσουμε την ηρεμία ή το φόβο σχετικά με τον ιό.
Ευχόμαστε να βάλαμε ένα μικρό λιθαράκι σε αυτό που ονομάζουμε ενημέρωση απλά.
Για ό,τι άλλο θελήσετε, τα τηλέφωνα του Κέντρου Ζωής (210 7257617, 210 7233848) είναι ανοιχτά και περιμένουν να σας ακούσουν και να λύσουν τις απορίες σας ή ακόμα και ηλεκτρονικά στέλνοντας ένα email μέσα από την σελίδα τους: www.kentrozois.gr

Αυτοί οι μικροί ήρωες είναι αφιερωμένοι τόσο στον «ηρωισμό» -στα κότσια αλλιώς- όλων αυτών που αντιμετωπίζουν με θάρρος τον ιό επιμένοντας να συνεχίζουν τη ζωή τους παραγωγικά, ή έτσι τέλος πάντων όπως αυτοί αγαπούν, όσο και στην αγκαλιά που δεν κλείνουν οι γύρω τους.
Ελπίζουμε σε περισσότερες και μεγαλύτερες αλλαγές. Ελπίζουμε απλά, γιατί αν ένα πράγμα μάθαμε από αυτή τη συζήτηση με τον Κωστή είναι να μην απαιτούμε τίποτε από τους άλλους.

Τα λέμε στο Μέγαρο στις 16 του Σεπτέμβρη!

Κέντρο Ζωής, Ιερά Οδός 42, 104 35, Κεραμεικός- Αθήνα
Τ: 210 7257617 & 210 7233848
Φ: 210 7240425
Email: [email protected]
Website: http://www.kentrozois.gr/
Facebook: https://www.facebook.com/CentreForLifeKentroZois