Στο τέλος του δρόμου εκτελείται milonga

Για τους πιο πολλούς από εμάς ισχύει πως Δευτέρα ίσον θάνατος. Η αρχή της εβδομάδας. Η αιτία του να κοιμηθείς από τις δώδεκα το βράδυ για να αντέξεις τις άλλες μέρες. Δευτέρα βάρβαρη. Δευτέρα υπνωτισμένη. Εντάξει. Ίσως να υπάρχει και μια δόση υπερβολής. Το γεγονός όμως πως μια ομάδα ατόμων περιμένει διακαώς την έναρξη της καθημερινότητας με βάζει σε δεύτερες σκέψεις. Δένουν καλά τα αθλητικά τους. Φοράνε τις φόρμες τους. Λένε φτου και βγαίνω. Κάθε ξεπόρτισμα οδηγεί και σε έναν προορισμό. Το συγκεκριμένο, στην Mιλόνγκα του δρόμου.  Στο τέλος της Ερμού, περί τις 11μ.μ. κάθε Δευτέρα,  γίνεται του τάνγκο. Ετερόκλιτες προσωπικότητες δηλώνουν το παρόν και μετρούν βήματα- όχι με την πειθαρχία που αυτό γίνεται στις σχολές χορού. Ανταλλάσουν κοφτερές ματιές- όπως αρμόζει στους χορευτές. Πίνουν μπύρα και κρασί. Γελούν και χορεύουν μέχρι τελικής πτώσης. Αξιοποιούν και αναβιώνουν την έννοια του δημόσιου χώρου. Γίνονται ατακαδόροι της στιγμής. Δίνουν χρώμα και ήχο στην νύχτα. Η μιλόνγκα του δρόμου άρχισε τον Νοέμβριο του 2009 με αφορμή ένα ζευγάρι που θέλησε να εξασκηθεί στον δρόμο μετά από το μάθημα. Από τότε ταξιδεύει από στόμα σε στόμα και δεν υποτάσσεται ποτέ σε καιρικές συνθήκες. Τα βήματα δεν έχουν σημασία. Μόνο η σύμπνοια στην αντίληψη. Κατα καιρούς η ίδια δράση έχει διοργανωθεί στο Σύνταγμα και στον Κεραμεικό. Όσοι το έχουν βιώσει εύχονται στην ύπαρξη παρόμοιων κινημάτων. Το μήνυμα ελήφθη στον εγκέφαλό μου. Thumbs up.