Το Παπάκι στη Μπανιέρα

Πριν από 2 χρόνια περίπου, έλαβα μια πρόσκληση για μία έκθεση/αφιέρωμα στον - άγνωστο σ’ εμένα- Σκοτσέζο συγγραφέα και εικονογράφο παιδικών βιβλίων H.P. Lagavulin. Το όνομα δε μου έλεγε τίποτε, πέραν κάποιου συνειρμού που έκανα για ένα συγκεκριμένο ουίσκι, οπότε κι ένιωσα μεγάλο σοκ όταν έφτασα στην έκθεση, που ήταν γεμάτη από υπέροχα κείμενα, ονειρικές ζωγραφιές, παλιά βίντεο και φωτογραφίες σχετικά με τον καλλιτέχνη. Μαζί με το σοκ, αισθάνθηκα και κάποια μικρή ντροπή για την αμάθεια μου… και δεν ήμουν η μόνη… Το έργο του Lagavulin, μεγάλο σε ποσότητα κι υψηλό σε ποιότητα, φαινόταν παράλογο που μας είχε ξεφύγει… Το ένα έφερε το άλλο κι όλοι οι απορημένοι συνδαιτυμόνες αρχίσαμε να χαμογελάμε μπροστά σε μια αστεία ανακάλυψη…   Έχετε πάει ποτέ σε έκθεση-φάρσα; Κι αν ναι, πόσο καλά στημένη ήταν; Και ποιος/ποιοι ήταν αυτοί που κάθισαν κι ασχολήθηκαν με τόσο μεράκι και χιούμορ για να στήσουν μια έκθεση για έναν καλλιτέχνη που δεν υπάρχει; Ο Lagavulin, ήταν εύρημα μιας ομάδας από 14 μεγάλα παιδιά συγγραφείς και εικονογράφους, που αγαπούν όσο τίποτε την τέχνη του παιδικού βιβλίου. Αυτή η έκθεση που ήταν η αφορμή να τους γνωρίσω, ήταν και η αφορμή για να γνωριστούν και μεταξύ τους.   Δύο χρόνια μετά, τρεις από την ομάδα που γνώρισε ο H.P. Lagavulin, η εικονογράφος Μυρτώ Δεληβοριά και οι συγγραφείς Αντώνης Παπαθεοδούλου και Ελένη Κατσαμά ιδρύουν το «Παπάκι στη Μπανιέρα» (www.papakistimpaniera.gr) ένα διαδικτυακό περιοδικό, που ασχολείται όχι μόνο με το παιδικό βιβλίο και τους δημιουργούς του, αλλά και με τη διοργάνωση πρωτότυπων εκδηλώσεων για μικρούς και μεγάλους.   Το «παπάκι», με μόνιμους συνεργάτες τους δημιουργούς του και τους συγγραφείς Φίλιππο Μανδηλαρά, Χαρά Γιαννακοπούλου και Δημήτρη Βανέλλη έχει ήδη 4 τεύχη στο ενεργητικό του και δεκάδες χιλιάδες κλικ στην ιστοσελίδα του! Μη γελιέστε όμως,δεν πρόκειται για ιστοσελίδα για νέους γονείς… Το περιοδικάκι αυτό είναι μια έκδοση που διατηρεί την ονειρική αισθητική του παιδικού βιβλίου και αποτελεί έναν καθόλα διαφανή χώρο προβολής και έκθεσης ανθρώπων και έργων που δε ντρέπονται να παραδεχτούν την παιδικότητα τους. Είναι ένας τόπος συνάντησης ευαίσθητων καλλιτεχνών που δε διστάζουν να κριθούν από το πιο δύσκολο, αντικειμενικό, σκληρό και ειλικρινές κοινό – τα παιδιά. Ας εμπιστευτούμε λοιπόν αυτούς τους δύσκολους κριτικούς τέχνης μιας και - όπως έλεγε κι ο Μορμόλης – «Αχ, οι μεγάλοι καμιά φορά δεν έχουν γνώση σαν τα μωρά»…   Το επόμενο «Παπάκι στη Μπανιέρα» θα δημοσιευτεί την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Ξεφυλλίστε το!