And then she left... Μουσικές για αναχωρήσεις και αφίξεις

Πάτα το play για να συνδέψεις την ιστορία...

Όλα τα ωραία και τα άσχημα συμβαίνουν βράδυ. Αυτό είναι νόμος. Την αιτιολογία δεν την έχω βρει ακόμα, αλλά δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα να το ψάξω. Καλύτερα έτσι. 

Ήταν βράδυ Σαββάτου από εκείνα τα κρύα, βροχερά βράδια του Φεβρουαρίου. Βρεθήκαμε στο γνωστό μπαρ για το τελευταίο ποτό, αλλά δεν το ήξερα. Μιλούσαμε για ώρες και η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά ηλεκτρισμένη. Μέχρι και τα ποτήρια κοιτούσαν περίεργα. Από τις στιγμές που νοιώθεις ότι κάτι δεν είναι σωστό και δεν θα έχει καλή κατάληξη.

Η ένταση ανέβηκε και είπαμε πράγματα που ίσως να μην έπρεπε. Ξαφνικά θύμωσε πολύ, πήρε τα πράγματα της και βγήκε στη βροχή. Έτρεξα πίσω της και το μόνο που πρόλαβα να δω ήταν, το κλείσιμο της πόρτας του ταξί και πώς χανόταν μέσα στα φώτα της νύχτας και το νερό της βροχής.

Γύρισα στο μπαρ βρεγμένος. Ο μπάρμαν ρώτησε τι έγινε και η απάντηση που πήρε ήταν «όλα καλά». Αυτό το τεράστιο ψέμα που λέμε πάντα, στον εαυτό μας και στους άλλους και ποτέ, ποτέ, μα ποτέ δεν εννοούμε! Φυσικά και όλα ήταν χάλια.

Ήπια μερικά ποτά και γύρισα σπίτι με τα πόδια. Το περπάτημα είναι πολύ καλό για συζητήσεις με τον εαυτό σου και ανάλυση των γεγονότων/καταστάσεων. 

Στο σπίτι όλα όπως ήταν πριν, όλα όπως τα άφησε, μόνο που δεν ήταν εκεί. Έβαλα έναν δίσκο στο πικάπ από αυτούς που ακούγαμε παρέα. Δυο ποτά ακόμα και μερικά τσιγάρα να συνειδητοποιήσω τι έγινε.

Πάω στο κρεβάτι. Ξέστρωτο με τη φιγούρα της να δεσπόζει εκεί. Όπως της άρεσε να κοιμάται. Το άρωμά της διάχυτο στην ατμόσφαιρα. Δεν μπορεί να είναι δυνατόν σκέφτηκα. Όλα είναι εδώ εκτός από τη φυσική της παρουσία. Αστείο και δράμα ταυτοχρόνως.

Ξάπλωσα στη μεριά μου και τη σκεφτόμουν. Ντύθηκα και πήρα ένα ταξί.

Φτάνω από κάτω και της στέλνω μήνυμα να κατέβει. «Διαβάστηκε»! Η απάντηση ένα τεράστιο χαμόγελο. Κατέβηκε κάτω και φιληθήκαμε. Ξαφνικά μέσα στη νύχτα ακούγονταν μουσικές δυνατά. Ήταν υπέροχα. Όπως στις ταινίες και τότε έκανα την κίνηση να ακουμπήσω τα μαλλιά της, αλλά ήταν περίεργα. Αυτή τραβήχτηκε και οι μουσικές σταμάτησαν απότομα.

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω γύρω μου και ήμουν ακόμα στο κρεβάτι. Κοιτάζω το πικάπ και ο δίσκος μόλις είχε τελειώσει. Τι βλάκας! Με είχε πάρει ο ύπνος. Ήταν ένα όνειρο. Που δεν ξέρω πόσο κράτησε. Ίσως ώρες, αλλά λένε ότι δεν είναι περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα. Είναι πολύ αστείο το πόσα πράγματα μπορείς να ονειρευτείς σε λίγα δευτερόλεπτα και με τι ταχύτητα! Πραγματικά εντυπωσιακό. 

Η ώρα ήταν 6, από το παράθυρο που κοίταξα είχε αρχίσει να χαράζει και τα πρώτα τιτιβίσματα των πουλιών άρχισαν να ακούγονται. Χαρούμενες και μεθυσμένες κραυγές των ανθρώπων που έφευγαν από τα μπαρ, για λίγο κάλυψαν τον ήχο των πουλιών και σκέφτηκα ότι κάποιοι πέρασαν καλά, αντίθετα με μένα εκείνο το βράδυ. Αλλά τι να κάνουμε συμβαίνουν αυτά.

Βάζω δεύτερο δίσκο και πάω να κάνω έναν καφέ να ξυπνήσω. Εκεί πάλι αναρωτήθηκα αν ξυπνάμε επειδή πίνουμε καφέ ή αν πίνουμε καφέ γιατί ξυπνάμε. Όλο ηλίθιες σκέψεις.

Κοιτάω τα μηνύματα μου και τίποτα. Η γάτα νιαουρίζει, πρέπει να φάει και αυτή. Δεν φταίει άλλωστε να πληρώνει τα σπασμένα τα δικά μας. 

Η ώρα 8. Τρίτος δίσκος και ν-οστό τσιγάρο, σιγά μην τα μετράω. Ξάπλωσα στον καναπέ τώρα και αποτελείωσα τον καφέ.
Τι σου είναι ο χρόνος; Ποτέ δεν θα μάθουμε αν περνάει αργά ή γρήγορα και δεν έχει νόημα για αϊνσταινικές αναλύσεις περί θεωρίας της σχετικότητας και λοιπές μπούρδες.

Αυτή είχε φύγει και εγώ ναυαγούσα στον καναπέ.  
Ξανακοιμήθηκα λίγο και ξύπνησα και το ρολόι έγραφε 2 περίπου, το μεσημέρι. Δεύτερος μαύρος καφές στην κούπα σαν τη διάθεση μου.
5ος-6ος δίσκος ούτε αυτούς τους μετράω. Κύλησαν μερικές ώρες και ξάφνου άκουσα κλειδιά στην πόρτα.

Σκέφτηκα ότι τώρα δεν είναι όνειρο, δεν μπορεί να είναι όνειρο. Ήταν αυτή, αληθινή, απτή και πραγματική! Μα τι ωραία! Μπήκε μέσα πέταξε τα πράγματα της στο πάτωμα και αγκαλιαστήκαμε χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα. Δεν είχαν σημασία τα λόγια. Πλεονασμός στο μεγαλείο του θα ήταν και συμφωνήσαμε σε αυτό μιας και κανείς δεν άνοιξε το στόμα του για να ειπωθεί το κατιτίς. Έτσι κι αλλιώς τα σκεφτήκαμε όλα και τα συζητήσαμε όλα στο μυαλό μας. 

Το βράδυ μας βρήκε στο μπαρ, με άλλη διάθεση και όλα γύρω ήταν χαρούμενα. Σήμερα δεν θα έφευγε, και σίγουρα δεν ήταν όνειρο….