Beautiful Sunsets // Μουσικές για να ακούς από το ηλιοβασίλεμα ως το ξημέρωμα

Είναι Παρασκευή μεσημέρι και εγώ ως συνήθως είμαι πολύ απασχολημένος στη δουλειά, καθώς έρχεται Σαββατοκύριακο και πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες της εταιρείας για αυτές τις δύο μέρες. Οπότε το φόρτο είναι μεγάλο. Αλλά δεν με νοιάζει και πολύ, καθώς το απόγευμα έχω κανονίσει με τους φίλους μου να βρεθούμε στο γνωστό μπαρ στο κοντινό νησί της Αθήνας. 

- 16.00 
Κάποια στιγμή τα βάσανα της εργασίας τελειώνουν και βρίσκομαι στους δρόμους να τρέχω σα μανιακός να προλάβω να κάνω ένα μπάνιο και να ετοιμάσω το σάκο απόδρασης, ο οποίος δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο (μαγιό και 2 εσώρουχα μέσα), θα μπορούσα και χωρίς αυτόν, αλλά τα κουσούρια από το στρατό θα με κυνηγάνε μια ζωή. Όλοι το ξέρουν αυτό. 

- 16.30 
Φτάνω σπίτι και χωρίς περιττές κινήσεις ετοιμάζω τα πράγματα (πετώντας μέσα τα ρούχα αδίπλωτα) ενώ παράλληλα τρώω ένα τοστ, γεμίζοντας το σπίτι ψίχουλα, τα οποία θα τα μαζέψω κάποια στιγμή στο μέλλον. Sms στη θεία να ταΐσει το γατί τις μέρες της απουσίας μου και γρήγορα να προλάβω το τρένο για το λιμάνι. 

- 17.30 
Είμαι στο λιμάνι. Οι φίλοι μου ήδη εκεί και περιμένουν να μπούμε στο καράβι. 

- 18.00 Δείχνουν οι δείκτες του ρολογιού και είμαστε στο νησί. 
Φτάνουμε στο γνωστό μπαρ και αρχίζουμε τα ποτά. 

- 20.00 
Το ηλιοβασίλεμα, απλώνεται μπροστά μας δίνοντας απλόχερα όλα αυτά εξαιρετικά χρώματα, και έτσι δεν χάνεται η ευκαιρία να καθίσουμε δίπλα δίπλα στην αμμουδιά, και να αγναντεύουμε. Είναι μαγικό αυτό το πράγμα, που συμβαίνει κάθε μέρα και πάλι είναι σαν να το βλέπεις για πρώτη φορά. Ξεκινάμε τις ιστορίες από τη ζωή μας και η μουσική που ακούγεται χαμηλά από τα διπλανά μπαρ δένει όμορφα το σκηνικό. 

- 23.00. 
Οι ώρες περνάνε γρήγορα, αλλά δεν φαίνεται, καθώς όπως είχε πει και ο Αϊνστάιν όταν περνάς καλά, οι ώρες φαίνονται δευτερόλεπτα, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, δεν είμαι φυσικός να το διατυπώσω επιστημονικά, και δεν με νοιάζει κιόλας, μιας και σημασία έχουν άλλα πράγματα τώρα.

- 01.00 
Έχει νυχτώσει, τα μπαρ ακόμα ανοιχτά με τις μουσικές τους, και ο λιγοστός κόσμος που έχει απομείνει είναι σίγουρα μεθυσμένος, αλλά περνάει καλά κι αυτός. Λίγο πιο κάτω στην ίδια παραλία, έχει στηθεί ένα μικρό πάρτι με φωτιά και αποφασίζουμε να πάμε να ενταχθούμε και εμείς. 

- 02.00 
Εμφανώς μεθυσμένοι χορεύουμε ασταμάτητα με τα κορίτσια και τα αγόρια του πάρτι. Είναι υπέροχα. Ξαφνικά εντόπισα δυο μάτια που λαμπύριζαν με την αντανάκλαση της φωτιάς. Είναι τόσο όμορφη που δεν ξέρω τι να πω. Ωστόσο δεν γνωριζόμαστε, οπότε δεν χάνουμε και τίποτα για λίγη κουβέντα. Μιλήσαμε για λίγες ώρες και φάνηκε να της αρέσει η παρέα μου. 

- 04.00 
Το πρώτο φιλί είναι γεγονός και είναι τόσο ωραία. Ελπίζω και για εκείνη, και γιατί να μην είναι άλλωστε. Απομακρυνόμαστε λίγο από το πάρτι. Και πάμε να καθίσουμε λίγο πιο ήσυχα. Εκείνη κατευθείαν ξάπλωσε και τα ξανθά της μαλλιά έγιναν ένα με την άμμο. Τι όμορφη που είναι, σκέφτομαι. Ξάπλωσα και εγώ δίπλα της και κοιτούσαμε τα αστέρια, συζητώντας και ρίχνοντας μερικά φιλιά. Σαν ταινία περνούσε η ώρα και ο Αϊνστάιν κάπου κρυμμένος θα γελάει γιατί ο χρόνος κυλάει και αυτό δεν είναι υπέρ μας. Φυσικά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι να σταματήσει και έτσι νομίζω πως είναι η μεγαλύτερη αδικία της ζωή μας, μαζί με τα όσπρια για μεσημεριανό που μαγείρευε η μαμά όταν ήμαστε μικροί. 

- 06.00 
Η μουσική ακόμα παίζει. Η θάλασσα λάδι απέναντι μας και για λίγο είναι ένα με τον ορίζοντα και δεν μπορείς να καταλάβεις που ξεκινάει και που τελειώνει, και νομίζεις για μια στιγμή ότι βρίσκεσαι στον ουρανό. Μπορεί και από το αλκοόλ, ποιος ξέρει; Αλλά ο προδότης ο ήλιος αποφάσισε να μας φερθεί ύπουλα και έκανε την εμφάνιση του. 

- 07.00 
Έφυγε τρέχοντας να προλάβει το καράβι για την Αθήνα. Αδικία σκέφτηκα. Είναι Σάββατο και έπρεπε να φύγει; Δυστυχώς ναι. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό, καθώς είχε κάποια σημαντικά πράγματα να κάνει, τα οποία δεν ρώτησα, αλλά και δεν ανέφερε, τι ήταν. Μπορεί να είναι παντρεμένη με τέσσερα παιδιά και να πρέπει να τα πάει στα φροντιστήρια και για προπόνηση και μετά να μαγειρέψει για τον άντρα της και να καθίσουν το απόγευμα να δούνε ταινίες και μετά να κοιμηθούν μαζί και την Κυριακή να πάνε εκδρομή όλοι μαζί… Τι βλακείες σκέφτομαι; Και γιατί τα σκέφτομαι; Εγώ είμαι στο νησί και έχω ακόμα 2 μέρες να περάσω υπέροχα. Θα περάσω όμως; 

- 10.00 
Βρίσκομαι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στο δωμάτιο. Όλα γυρίζουν, και για πολλοστή φορά δίνω την υπόσχεση στον εαυτό μου, να μην ξαναπιώ. Υπόσχεση, που εννοείται πως δεν θα τηρηθεί. Για πόσο ακόμα θα κοροϊδευόμαστε; 

- 14.00 
Ξυπνάω και ψάχνω να βρω νερό να πιω καθώς έχουν ξεραθεί τα πάντα μέσα μου. Άτιμο αλκοόλ… Κοιτάω το κινητό μου και βρίσκω ένα μήνυμα. Είναι εκείνη! Έγραψε πως πέρασε υπέροχα και θα ήθελε να τα πούμε στην Αθήνα! Τελικά δεν έχει σύζυγο και τέσσερα παιδιά! Τι ευτυχία, λέω και ένα απέραντο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου. Κυριακή απόγευμα θα βρεθούμε, είπαμε. 

Τελικά τα ηλιοβασιλέματα είναι υπέροχα, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και ξημερώνει ωραία…