Oldschool Rhythm Is Back

Είναι χειμώνας. Απόγευμα προς βράδυ. Βουλιάζεις στον καναπέ, ξάπλα, ως συνήθως. Δουλειά τέλος για σήμερα. Η ρουτίνα ίδια και απαράλλαχτη, γι’ αυτό και λέγεται έτσι άλλωστε. Ας πιούμε κάτι. Πάλι όμως υπάρχει πλήξη. Μια ιδέα όμως έρχεται. Κάποτε είχες δει μια κούτα χωμένη στο πατάρι. Σκεπασμένη με κάτι παλιοσέντονα τα οποία έχει καλύψει η σκόνη και το χώμα και το χρώμα τους από λευκό, είναι γκρι προς μαύρο πλέον.
Μου φαίνεται είναι ώρα για περιπέτεια και νέες ανακαλύψεις.
Σκαλίτσα πτυσσόμενη, φακός κρεμασμένος στο λαιμό και -να σου!- κυλιέσαι στο βρώμικο πατάρι.
Αφού κάνεις στην άκρη κάτι παλιά παιχνίδια -είχες τόσα πολλά αυτοκινητάκια μικρός;;;- φτάνεις στην κούτα.
Κοντεύοντας να βρεθείς στην ορθοπεδική κλινική μιας και έπεσες από τη σκάλα προκειμένου να μην σου πέσει κατεβαίνοντας, πας κουτσαίνοντας και βρίζοντας στον καναπέ-φωλιά. Αφού αφαιρείς τα σεντόνια, κοιτάς μέσα και ξαφνικά λάμπει όλο το δωμάτιο από το θησαυρό που ανακάλυψες. Δεκάδες βινύλια!!!
Τρέχεις να βάλεις στο πικάπ το πρώτο να παίξει. Δεν το πιστεύεις τι πραγματάκια έχει εκεί μέσα, Aphrodite ‘s Child, Serge Gainsbourg, Ersen, The Clovers και τόσα άλλα.
Ρυθμοί που δεν βγαίνουν σήμερα -έτοιμος για να χορέψεις είσαι!- όπως κάνανε οι παλιοί. Κάτι ξέρανε.
Τελικά η μάνα σου είχε δίκιο που τα έκρυβε τόσα χρόνια και τα προστάτευε. Για να τα βρεις όταν θα είσαι ώριμος πια, και θα καταλάβεις την αξία τους. Μακάρι να ήταν εδώ τώρα να τα ακούσετε παρέα…