Walk this empty street

...και να που βρίσκεσαι να περπατάς και πάλι στον έρημο δρόμο της γειτονιάς σου στο κέντρο της Αθήνας, που είναι τόσο γνωστός, αλλά ταυτόχρονα και τόσο άγνωστος. Γεννήθηκες και μεγάλωσες εκεί. Εκεί, στα σκοτεινά, έδωσες τα πρώτα σου φιλιά και παρόλο που τον ξέρεις τόσο καλά, πάντα κάτι κρύβεται, άξιο να το ανακαλύψεις μόνο όταν είναι άδειος. Με ήλιο, με βροχή, με χιόνι, είναι πάντα ο ίδιος και δεν αλλάζει ποτέ, αντίθετα με σένα που μεταβάλλεσαι συνεχώς, ανάλογα με τον καιρό, τα χρόνια και τις εμπειρίες σου. Περαστικοί περνάνε συνέχεια, αλλά κανείς δεν δίνει σημασία. Εσύ όμως που ξέρεις, κουμπώνεις το μπουφάν, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και βγαίνεις έξω να τον ξαναπερπατήσεις...