#ΜomAndTheCity Επιχείρηση Ένας Ελέφαντας στο δωμάτιο // Συνέντευξη με την κ. Ειρήνη Αναγνωστοπούλου

Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο- Ειρήνη Αναγνωστοπούλου 

Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε τη θεατρική ομάδα ΕΑΝ;

Υπήρχε χρόνια τώρα η ανάγκη για εμπλοκή στο δημιουργικό κομμάτι, στην υλοποίηση ενός καλλιτεχνικού οράματος από την αρχή. Ήδη με φίλους και συνεργάτες είχαμε αρχίσει να τολμούμε και να φτιάχνουμε δικά μας πράγματα. Ξεφεύγαμε από το ρόλο μόνο του ηθοποιού. Άλλοι στη σκηνοθεσία, άλλοι στο γράψιμο, άλλοι στη μουσική. Μια τέτοια συνθήκη καλούσε για τη δημιουργία ενός χώρου, μιας κοινής ομπρέλας που θα στέγαζε αυτές τις συνεργασίες και θα δημιουργούσε γόνιμο έδαφος για νέες. Αυτό είναι το όραμα της ομάδας ΕΑΝ. Να δώσει χώρο και να διευρύνει τις πιθανότητες. Τι κι αν;

Ποια είναι η δική σας εικόνα για το παιδικό θέατρο; Ανθίζει ή δεν υπάρχει ακόμη το ενδιαφέρον που του αξίζει;

Το καλό παιδικό θέατρο είναι ο λόγος που από παιδί αγάπησα το θέατρο. Θυμάμαι ακόμη την πρώτη παράσταση στο Θέατρο Πόρτα, που είχα δει ως παιδί, και όταν επέστρεψα σπίτι μου χόρευα με τις ώρες κρατώντας ομπρέλες. Όταν συναντήθηκα μαζί του ως ενήλικη, είδα και τις δυο όψεις. Την εύκολη, τη μίζερη, «για να μαζέψουμε λεφτά» και την άλλη, την ουσιαστική και πραγματικά πολύτιμη. Η δεύτερη κερδίζει ολοένα έδαφος και υπερισχύει. Ναι, υπάρχει πολύ καλό θέατρο που απευθύνεται σε παιδικό κοινό αυτή τη στιγμή. Υπάρχει θέατρο που οι δημιουργοί του δεν το αντιμετωπίζουν ως «παιδικό», αλλά ως θέατρο, με όλο το σεβασμό αγάπη και αφοσίωση που αυτό απαιτεί. Η αισθητική του έχει αλλάξει προς το καλύτερο, η ειλικρίνειά του, το ότι περνάει εξίσου καλά στην ίδια παράσταση και το ενήλικο κοινό. Η εικόνα που έχω αφορά βέβαια την πόλη της Αθήνας. Θα ήταν χρήσιμο να επεκταθεί αυτό σε μεγαλύτερο εύρος και στην περιφέρεια.

Πως κρύφτηκε ένας ελέφαντας στο δωμάτιο και τι θέλετε να πείτε με την αλληγορία αυτή;

Ο Ελέφαντας … δεν κρύβεται όταν μπει σε ένα δωμάτιο. Και αυτό είναι το παράδοξο όταν οι μεγάλοι δεν τον βλέπουν, αλλά τον βλέπουν καθαρά και ξάστερα τα παιδικά μάτια. Ενώ η θεματική του έργου εστιάζει σε όλα εκείνα που ξεχνάμε, βουτώντας μέσα στη θάλασσα της μνήμης, στ’ αλήθεια αυτό που φανερώνει ο Ελέφαντας είναι ότι εμείς οι ενήλικες ξεχνάμε να βλέπουμε τα προφανή, τα μεγάλα πράγματα που βρίσκονται μπροστά μας. Παραβλέπουμε τις ανάγκες των αγαπημένων μας και πολλές φορές του ίδιου μας του εαυτού. Ξεχνάμε να περνάμε καλά! Ξεχνάμε να παίζουμε. Ευτυχώς αυτό δεν το ξεχνάνε ποτέ τα παιδιά!

Τι θα αποκομίσουν τα παιδιά παρακολουθώντας αυτήν την παράσταση και τι οι γονείς;

Το τι καταγράφεται στην ψυχή ενός παιδιού, όταν έρχεται σε επαφή με κάθε μορφή τέχνης δεν μπορούμε να το οριοθετήσουμε. Ως δημιουργοί προσφέρουμε ένα αισθητικό και συναισθηματικό σύμπαν. Μια ιστορία πάνω στην οποία μπορούν να ακουμπήσουν τις δικές τους απορίες , αγωνίες και συναισθήματα. Προχθές ένας πιτσιρίκος φώναξε «Μπαμπά, θέλω να πάρουμε σπίτι τον Ελέφαντα». Και με έναν τρόπο, τον παίρνουν όντως μαζί τους φεύγοντας. Όσο για τους γονείς, από τα λεγόμενα τους, ταυτίζονται με τα «βάσανα» των ενηλίκων της παράστασης, αλλά κυρίως θυμούνται. Όλο και κάτι θυμούνται σε σχέση με την παιδικότητά τους, το δικό τους παιδί, την ανάγκη για παιχνίδι.

Ίσως όμως το πιο σημαντικό που αποκομίζουν μικροί και μεγάλοι είναι το από κοινού βίωμα του «εδώ και τώρα». Η αμεσότητα του θεάτρου, που ζωντανεύει το «μαζί στο τώρα», είναι ίσως η πιο ουσιαστική προσφορά του σε μια ψηφιακή εποχή αποστασιοποίησης.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Ο ρόλος που παίζω στην παράσταση είναι η Ελένη: μια εργαζόμενη μητέρα προ πολλού στα όρια της αντοχής της, που φαντασιώνεται μια αιώρα…  σε μια όαση… κάτω από έναν Φοίνικα… κάπου στην Αφρική. Εν μέρη ταυτίζομαι με τον ρόλο μου αυτή τη χρονική στιγμή!

Καλλιτεχνικά όμως τα πράγματα τρέχουν. Φέτος η ΕΑΝ υλοποίησε δύο θεατρικές παραγωγές (Ένας Ελέφαντας στο Δωμάτιο σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κοιλάκου, και Το Κήτος σε σκηνοθεσία Θανάση Ακοκκαλίδη) σε μια όχι τόσο εύκολη χρονιά για τα θέατρα. Ταυτόχρονα έχει έρθει η ώρα να ετοιμαστούν τα επόμενα… Κάτι νέο έχει ξεκινήσει να γράφεται  και φρέσκιες ιδέες μπαίνουν στα σκαριά. 

Για να απολαύσετε την παράσταση με τα παιδιά σε συνεργασία με την Μουσική βιβλιοθήκη στο Μέγαρο Αθηνών ξεκινάει διαγωνισμός όπου δυο τυχερά παιδάκια θα κερδίσουν δύο διπλές προσκλήσεις για την παράσταση της 20ης Φεβρουαρίου στις 11.30!

Για να δηλώσετε συμμετοχή στο fb πηγαίνετε στη σελίδα https://www.facebook.com/sophiealfin/

1) Κάντε like και share το άρθρο που θα βρείτε στη σελίδα ως ανάρτηση!

2) Σχόλιο κάνοντας tag ένα φίλο/η!

3) Like στις σελίδες Mom And The City - Sofia Alexiou https://www.facebook.com/sophiealfin/ και Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη https://www.facebook.com/MusicLibraryGreece

Ο διαγωνισμός θα λήξει στις  18 Φεβρούαρίου.

Καλή επιτυχία!

Λίγα λόγια για την παράσταση.

Πού πηγαίνουν οι μνήμες όταν τις ξεχνάμε; Και πώς τα βγάζει κανείς πέρα σ’ έναν κόσμο που επιμένει να ξεχνά; Πώς μπορεί ένα παιδί να συνδεθεί με τη μνήμη; Με τι μοιάζουν τα γηρατειά; Μα τι το νοιάζουν ένα παιδί όλα αυτά! Εκτός αν κάποιος ξεχάσει τα γενέθλιά του…

Για δεύτερη χρονιά στη Μουσική Βιβλιοθήκη, ένα θέατρο δωματίου με μουσική, ένα έργο τρυφερό και σύγχρονο, που προσεγγίζει το θέμα της απώλειας μνήμης και τις οικογενειακές σχέσεις, δείχνοντας πώς η δημιουργική σκέψη και το παιχνίδι γεφυρώνουν τις διαφορές.

Ο Κωστής ζει σ΄ έναν κόσμο που μοιάζει να ξεχνά: ο μπαμπάς ταξιδεύει και ξεχνά να γυρίσει, ο παππούς ξεχνά τι έφαγε το μεσημέρι και η μαμά φροντίζει για όλους και για όλα, αλλά θα ήθελε πολύ να ξεχαστεί σε ένα εξωτικό νησί. Ο Κωστής φοβάται πως μια μέρα θα ξεχάσουν και τον ίδιο. Ώσπου ο φόβος του βγαίνει αληθινός: ξεχνάνε τα γενέθλιά του! Το μόνο που του μένει λοιπόν είναι να μοιραστεί την τούρτα του με τον καινούριο φανταστικό φίλο του, τον Σωκράτη τον ελέφαντα, και να ξεκινήσει μαζί του μια ανατρεπτική περιπέτεια.

Ένα τρυφερό σύγχρονο έργο με ζωντανή μουσική που με χιούμορ και ενσυναίσθηση προσεγγίζει το θέμα της απώλειας μνήμης παρουσιάζοντας τις σχέσεις τριών γενεών μέσα στην οικογένεια. Μια παράσταση που με απλότητα και ειλικρίνεια μάς μιλά για όλα εκείνα που ξεχνάμε και μας καλεί να δώσουμε χώρο στη φαντασία μας.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ