Δύο βιβλία #metoo από τις εκδόσει Οξύ :: «Μισώ τους άντρες» & «Η Δύναμη»
2021-04-12
Δύο νέες φωνές απο τη Γηραιά Ήπειρο μας γνωρίζουν οι εκδόσεις Οξύ. Η Pauline Harmange και η Nora Alderman θέτουν στον πυρήνα του έργου τους προβληματισμούς #metoo και εκφράζουν ένα πρότζεκτ που ακόμη βράζει και ψάχνει τη φεμινιστική του ολοκλήρωση.
Λίγες μέρες πριν την εμφάνισή του το βιβλίο της Pauline Harmange προκάλεσε αντιδράσεις. Σύμβουλος του Υπουργείου Ισότητας της Γαλλίας προσπάθησε να εμποδίσει την κυκλοφορία του με νομικές κυρώσεις επί τη βάσει της «υποκίνησης μίσους». Όπως ήταν αναμενόμενο, η εν λόγω αντίδραση είχε ως αποτέλεσμα την εκτίναξη των πωλήσεων πέρα από κάθε προσδοκία. Το «Μισώ τους άντρες» πούλησε 2500 αντίτυπα μέσα σε δύο εβδομάδες.
Η νεαρή blogger στο πρώτο της βιβλίο επιχειρεί μια διαφορερική προσέγγγιση του γυναικείου ζητήματος και της έμφυλης βίας. Εξετάζει τις ρίζες της απέχθειας που τρέφουν οι γυναίκες για τους άντρες και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μισανδρία αποτελεί μια αντίδραση, μια αυτοάμυνα και σπανια ένα είδος εκδίκησης.
Η Pauline Harmange δεν κρύβει την ταυτότητά της. Αμφισεξουαλική η ίδια απορρίπτει το #metoo, αλλά κατακρίνει την αφέλεια των Γαλλίδων να πιστεύουν ότι η ισότητα των δύο φύλων δεν θίγεται στη χώρα τους και όταν ανακαλύπτουν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, συνειδητοποιούν το γεγονός ότι οι άντρες και ο ανδρισμός τους είναι πρόβλημα για το σύνολο της κοινωνίας.
Μολοταύτα καλεί τους άντρες να είναι λιγότερο αμιγή προϊόντα της πατριαρχίας και υποστηρίζει ότι η παρενόχληση, η αδιαφορία στην παρενόχληση και η άποψη ότι η πατριαρχία είναι απλώς αποκύημα της φαντασίας των φεμινιστριών και όχι μια πραγματικότητα αποτελούν μέρος του ίδιου σεξιστικού συστήματος.
Σε ένα ολίγοσέλιδο έργο η συγγραφέας κάνει την αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών πυξίδα της και τις καλεί να ανακαλύψουν τη δύναμη των γυναικείων σχέσεων μέσα στον ολέθριο και απαξιωτικό αντρικό μικρόκοσμο.
Ένα άκρως ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ανατρεπτικό κείμενο.
Pauline Harmange
Μισώ τους άντρες
Μτφρ Βασιλική Κοκκίνου
Εκδόσεις Οξύ
Αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο, θα καταλαβαίναμε ότι όλα αυτά τα χρόνια της βίας και της κατάντιας έχουν δείξει την ακαταλληλότητα των ανδρών να διοικούν ή να κυβερνούν. Αν οι κανόνες της βιολογίας άλλαζαν τότε θα άλλαζαν και οι δομές της κοινωνίας και του πολιτισμού. Αν οι γυναίκες ανακάλυπταν τη δύναμη που έχουν, οι ανισότητες θα εξαμολύνονταν.
Στη «Δύναμη» τα girls power κουνώντας μόνο το μικρό τους δαχτυλάκι, μπορούν να προξενήσουν αφόρητο πόνο που φτάνει πιθανόν ως τον θάνατο. Σε ένα δυστοπικό κείμενο γεμάτο ιστορικές και θρησκευτικές αναφορές η συγγραφέας αναπτύσσει τη θεωρία δημιουργίας ενός δίκαιου κόσμου όπου οι γυναίκες θα αλληλοβοηθιούνται, θα συνασπίζονται και θα παρέχουν φροντίδα και παρηγοριά η μια στην άλλη. Απελευθερωμένες από φόβους και πόνους, θα χτίσουν ένα νέο έθνος, ισχυρό και ελεύθερο.
Το βιβλίο της Naomi Alderman δεν είναι ούτε ακριβώς Ιστορία ούτε μυθιστόρημα, αλλά ένα βαθιά φεμινιστικό κείμενο που μας πείθει ότι δεν χρειάζεται να μείνουμε στην παλιά τάξη πραγμάτων και μας παρακινεί να χαράξουμε ένα νέο μονοπάτι.
