Ένας Χρόνος Καραντίνα ή η Πανδημία ως Πολιτική: To νέο podcast των Support Art Workers

«Η ιδέα μας για το podcast Ένας Χρόνος Καραντίνα πέρασε από πολλά κύματα. Έτσι κι αλλιώς, το να επιχειρείς να καταγράψεις την ιστορία, όταν αυτή εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου, ανατρέποντας την αμέσως προηγούμενη καταγραφή της, είναι ένα διάβημα απονενοημένο. Ποιο το νόημα ενός στεγνού χρονολογίου, όταν όλοι μας βιώνουμε κάθε μέρα αυτής της χρονιάς σαν μια διεσταλμένη αιωνιότητα; Κι όμως, όταν επιχειρήσαμε να συγκεντρώσουμε όλα τα γεγονότα αυτής της χρονιάς, μήνα με τον μήνα, μας φανερώθηκε ολοκάθαρα ότι η θεματική αυτής μας της δράσης δεν μπορούσε παρά να καταδείξει το φαινόμενο της πανδημίας ως πολιτικής.

Πέρασε ένας χρόνος αφοπλιστικά πυκνός από κάθε άποψη. Ένας χρόνος που, ακόμη και αν θέλουμε να ξεχάσουμε, δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Ένας χρόνος γεμάτος με αριθμούς κρουσμάτων και νεκρών. Αλλά και ένας χρόνος μεθοδευμένης, βάσει συγκεκριμένου σχεδιασμού, απαξίωσης των εργαζομένων πλήθους κλάδων, στοχευμένης καταστολής, βίας, εγκλεισμού, προπαγάνδας, λογοκρισίας, καταπίεσης χωρίς όριο. Κι όλα αυτά υπό το καθεστώς μιας υπαρκτής, θανατηφόρου πανδημίας, η οποία την ίδια στιγμή έγινε η καταλληλότερη αφορμή και το ισχυρότερο όπλο στα χέρια μιας απολύτως ανίκανης και επικίνδυνης κυβέρνησης.

Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργήσαμε το podcast Ένας Χρόνος Καραντίνα ή η Πανδημία ως Πολιτική με την ελπίδα ότι δεν θα ξεχάσουμε, δεν θα παραδώσουμε το δικαίωμά μας στη δημοκρατία και την ελευθερία, δεν θα συνηθίσουμε το σκοτάδι και τη βία. Παραπάνω, όμως, από μια χρονολογική καταγραφή των σπουδαιότερων γεγονότων που διαδραματίστηκαν στη χώρα μας απ’ τον Μάρτιο του 2020 έως τον Μάρτιο 2021, αυτό το podcast είναι η καταγραφή μιας απάνθρωπης πολιτικής που επιχειρείται σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και του συλλογικού αγώνα που εναντιώνεται σε αυτήν. Αυτό το podcast δημιουργήθηκε γιατί πιστεύουμε στην επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα έρχεται. Και θα μας βρει πιο αλληλέγγυ@ και πιο αποφασισμέν@ από ποτέ».

«Είναι σαν να θέλησε η εξουσία να συλλάβει με κάθε κόστος τη γυμνή ζωή που παράγει, αλλά όσο και να προσπάθησε να την ιδιοποιηθεί και να την ελέγξει επιστρατεύοντας κάθε λογής μηχανισμούς —πλέον όχι μόνο εκείνους της αστυνόμευσης, αλλά και της ιατρικής και της τεχνολογίας— η ζωή πάντα της διέφευγε, διότι είναι εξ ορισμού ασύλληπτη». -Τζόρτζιο Αγκάμπεν

Ακούστε το ολόκληρο εδώ

Ενότητα Πολιτισμός: