Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019: Απολογισμός από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, με άρωμα Ίβο Βαν Χόβε

Η χθεσινή -απολογιστική- συνέντευξη Τύπου του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου για το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, είχε έντονο άρωμα από την πιο αναμενόμενη παράστασή του, καθώς ο σκηνοθέτης Ίβο Βαν Χόβε ήταν παρών για να αναφερθεί στο διπλό ανέβασμα των τραγωδιών «Ηλέκτρα - Ορέστης» το προσεχές σαββατοκύριακο στο αργολικό θέατρο, μια ευτυχή συγκυρία μεταξύ του ίδιου, της Comedie Francaise και του Φεστιβάλ Αθηνών «έγιναν όλα με έναν τρόπο θαυμαστό και σκέφτηκα πως αν δεν το επιχειρήσω τώρα δε θα το κάνω ποτέ» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Μόλις μετά το περσινό του, διπλό ανέβασμα έργων του Μπέργκμαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Μετά την Πρόβα - Περσόνα), επανέρχεται αυτήν τη φορά με μια πρόταση από τον χώρο της αρχαίας τραγωδίας. Η πρόγευση που μας έδωσε ήταν κατατοπιστική: «Στα δύο αυτά έργα βλέπω νέους ανθρώπους, που οδεύουν σε μια βίαιη κατεύθυνση, εγώ θα δώσω ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο του Πυλάδη, ένα πρόσωπο που συνήθως μένει στο περιθώριο». Αναδεικνύοντας επίσης τον διαχρονικό χαρακτήρα του έργου και τον παραλληλισμό με τη σύγχρονη εποχή σχολίασε: «Ο Ευριπίδης πιάνει τον παλμό του σήμερα, οι ήρωες του οδεύουν προς μια βίαια κατεύθυνση, όλα τα ζητήματα τίθενται με έναν ακραίο τρόπο, οι πρωταγωνιστές είναι εγκλωβισμένοι, η Ηλέκτρα λόγου χάρη σε έναν γάμο, νιώθουν τη ματαίωση. Ο Ορέστης, αν και διάγει διαφορετικό τρόπο ζωής, νιώθει και αυτός τη ματαίωση λόγω της έλλειψης του θρόνου, μια απώλεια που κρατάει μέσα του και τον θρέφει. Ο Πυλάδης αναζητά μια ταυτότητα, έναν σκοπό. Όλοι αυτοί είναι χαρακτήρες που συνδεόμαστε λίγο-πολύ σήμερα, το έργο δίνει τροφή για σκέψη στο παρόν, η δικαιοσύνη δεν είναι η απόλυτη αλήθεια», για να καταλήξει στον δικό του τρόπο προσέγγισης «από την ηλικία των 20 χρονών μελετούσα τα θεατρικά κείμενα σαν να ήταν γραμμένα χτες. Δεν με ενδιαφέρει να αναπαράγω ένα μουσειακό είδος, αλλά να δω τι κομίζει ο Ευριπίδης σήμερα, σκύβω πάνω στο έργο, είναι πολύ κλασικός ο τρόπος που δουλεύω, χωρίς να διαφωνώ με άλλους σκηνοθέτες που επιλέγουν κάτι διαφορετικό». Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας με Έλληνες ηθοποιούς δήλωσε χαρακτηριστικά: «Δε λειτουργώ στη ζωή μου με αποκλεισμούς. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα συνεργαστώ με την Comedie Francaise -με την οποία ερωτευτήκαμε- , έτσι δεν αποκλείω κανένα σενάριο, αυτή είναι η ροή των πραγμάτων στη ζωή».  Για τη μεταφορά του έργου από μια κλειστή αίθουσα (η πρεμιέρα δόθηκε στο Παρίσι στις αρχές Μάη) σε ανοιχτό χώρο, εν προκειμένω στην αργολική σκηνή, ανέφερε: «ο τόπος αυτός λειτουργεί σαν επιπλέον χώρος, ο ουρανός, τα αστέρια, είναι το σκηνικό που δημιούργησε ο ίδιος ο Θεός, οι ήρωες όταν μιλούν στους Θεούς αρκεί να κοιτάξουν ψηλά και όντως τους μιλούν».

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ 2019

Λίγο νωρίτερα είχε προηγηθεί από τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο ο απολογισμός του φετινού Φεστιβάλ, σε ευρύτερα ωστόσο πλαίσια, καθώς ήταν ο απολογισμός μιας θητείας από το 2016 που φαίνεται να ολοκληρώνεται (;), με κύρια στοχοθεσία τη δημιουργία ενός Φεστιβάλ ανοικτού σε όλους, που να ανταποκρίνεται στην αισθητική καλλιέργεια του κοινού, να ενισχύει την κοινωνική συνοχή, να συνδέει την τέχνη με την κοινωνία, να δυναμώνει την εγχώρια δημιουργία.      

Εστιάζοντας στην τελευταία διετία ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος  έδωσε έμφαση στις διεθνείς συνεργασίες, στις βραδιές κλασικής μουσικής στο Ηρώδειο, στη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου σε αυτές, στις παραγωγές της Πειραιώς, ανάμεσά τους σημαντικά ονόματα της διεθνούς σκηνής -ιδιαίτερα αισθητή η γυναικεία δημιουργία- και σε παραστάσεις από το σύγχρονο ελληνικό θέατρο που εστίαζαν στη διαφορετικότητα -με μια ευρεία έννοια- και στόχευαν στο άνοιγμα σε ένα μεγαλύτερο κοινό, καθώς και στη στήριξη των νέων δημιουργών. Βαρύνουσα σημασία δόθηκε και στις παραστάσεις χορού, όπου το κοινό είχε την τύχη να απολαύσει δουλειές πρωτοποριακών καλλιτεχνών.

Ξεχωριστή αναφορά έγινε και για τις δράσεις του «Ανοίγματος στην Πόλη», ενός θεσμού, που όπως απεδείχθη, αγαπήθηκε από τον κόσμο και συνέβαλε στον πολυπρισματικό χαρακτήρα του Φεστιβάλ.

Ο διεθνής προσανατολισμός της Επιδαύρου με τη συμμετοχή σπουδαίων ονομάτων της παγκόσμιας σκηνής, μια προσπάθεια χρονοβόρα και απαιτητική, ήταν ένα ακόμη από τα μεγάλα συν του Φεστιβάλ. Στα ίδια πλαίσια λειτούργησαν και οι ελληνικές παραγωγές που παρουσιάστηκαν. Ιδιαίτερος λόγος έγινε και για τη Μικρή Επίδαυρο όπου φιλοξενήθηκαν περισσότερο εναλλακτικές προσεγγίσεις, κερδίζοντας κατά κύριο λόγο το ενδιαφέρον ενός πιο νεανικού και ανήσυχου κοινού. Ασφαλώς δεν μπορούσε να λείπει από την επιδαύρια αναφορά το «Λύκειο», το διεθνές θερινό σχολείο αρχαίου δράματος (ψυχή του οποίου υπήρξε η Τζωρτζίνα Κακουδάκη), που υλοποιήθηκε σε συνεργασία με το τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, δίνοντας την απαραίτητη πολυφωνική και διαπολιτισμική προσέγγιση στο αρχαίο δράμα.

Κλείνοντας την αναφορά ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής αναφέρθηκε και στα οικονομικά, τονίζοντας ότι δεν χρειάστηκε έκτακτη χρηματοδότηση, λόγω των θεσπισμένων συμπαραγωγών, όσο και της αύξησης των εσόδων από τα εισιτήρια. Πιο συγκεκριμένα ανέφερε ότι μέχρι στιγμής τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου για το καλοκαίρι του 2019 έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 155.000 θεατές με το Ηρώδειο να έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη προσέλευση.

Αποτολμώντας και ένα δικό μας γενικό, σύντομο σχόλιο της πορείας του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου σημειώνουμε ότι ανέλαβε τα ηνία του Φεστιβάλ σε μια κρίσιμη περίοδο “αστοχιών” από το αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού και κατάφερε σε ανύπαρκτο σχεδόν χρόνο τότε να παρουσιάσει ένα αξιοπρεπές Φεστιβάλ. Με τον ίδιο ευπρεπή και σεμνό βηματισμό κινήθηκε και στην πορεία των επόμενων χρόνων, αφήνοντας ένα έργο σημαντικό και άξιο αναγνώρισης.