Occult Rock Essentials: 13 Tracks για να Ξεκλειδώσεις το Σκοτάδι | Από τους Coven στους Ghost και πάλι πίσω…

Στην καρδιά ενός παράλληλου σύμπαντος, εκεί που οι στίχοι μιλούν για τελετές, οι ήχοι σέρνονται σαν καπνός πάνω από βωμούς, και τα φωνητικά επικαλούνται – παρά τραγουδούν, βρίσκονται σαν αρχιτελεστές με ένα ματωμένο βιβλίο στα χέρια, οι Αμερικανοί Coven. Πριν τον Ozzy, πριν το corpse paint, πριν καν υπάρξει το heavy metal όπως το αντιλαμβανόμαστε με τη σημερινή έννοια, η Jinx Dawson και η παρέα της έβαλαν τον αποκρυφισμό στο βινύλιο.

Ξεκινώντας με αυτούς και καταλήγοντας πάλι σε αυτούς, παρουσιάζουμε 13 κομμάτια-πύλες, για να καταλάβεις, να θυμηθείς ή να χαθείς μέσα στη μαγεία του occult rock, λίγες μέρες πριν τις συναυλίες του Αμερικανικού σχήματος σε Αθήνα (22.04) και Θεσσαλονίκη (23.04).

1. Coven – Wicked Woman (1969)

Το πρώτο τελετουργικό. Το σημείο μηδέν. Sexy, σκοτεινό και αληθινά απαγορευμένο. Αν η ροκ μουσική είχε θρησκεία, αυτό θα ήταν το πρώτο ψαλτήρι. Οι Coven είναι οι αρχιτελεστές. Το απόλυτο occult rock συγκρότημα. Δεν προσποιούνταν. Ζούσαν αυτό που έπαιζαν.

 

2. Black Widow – Come to the Sabbat (1970)

Μεταφυσικό καλωσόρισμα σε σατανική πανσέληνο. Μίξη early prog με μαύρες τελετές και αγνό βρετανικό weirdness. Οι Βρετανοί “αντίπαλοι” των Coven, λιγότερο savage, αλλά πιο prog, με έντονο το θεατρικό στοιχείο.

 

3. Jacula – In Cauda Semper Stat Venenum (1969)

Ιταλικό απόκρυφο που ακούγεται σαν να το έχει ηχογραφήσει μοναχός με organ σε στοιχειωμένο παρεκκλήσι. Η πιο “καταραμένη” occult μπάντα της Ιταλίας, με επιρροή που φτάνει από το doom ως το dark ambient.

 

4. Comus – Diana (1971)

Φρίκη μέσα από folk ηχοχρώματα. Το "Diana" δίνει στην ακρόασή του μια αίσθηση, λες και σε κυνηγούν ξωτικά του Άδη μέσα σε βρετανικό δάσος. Η μπάντα χτίζει έναν κόσμο πρωτόγονο και λυρικά βίαιο. Ψυχεδελικός τρόμος με εσάνς αρχετυπικής σκοτεινιάς. Αριστούργημα.

5. Blue Öyster Cult – (Don’t Fear) The Reaper (1976)

Η πιο pop προσέγγιση στο σκοτάδι, ντυμένη με cowbell και αριστουργηματικές μελωδίες. Τόσο γλυκόπιοτο που για μία στιγμή ξεχνάς πως μιλάει για θάνατο. Οι BÖC ήταν το συγκρότημα που μπόλιασε την occult θεματολογία στον mainstream ήχο. Η επιρροή τους τεράστια, αλλά οι ίδιοι υποτιμημένοι σε σχέση με την προσφορά τους. Μυστηριώδεις και χαρισματικοί, συνεχίζουν να συναρπάζουν μέχρι και σήμερα, συναυλιακά και δισκογραφικά.
 

6. King Diamond – The Candle (1986)

Ο King Diamond, με φωνή-λεπίδα και οξυδερκή τραγουδοποιία, φτιάχνει ένα από τα πιο στιβαρά κομμάτια του. Δεν συγκαταλέγεται στο occult ιδίωμα ακριβώς, αλλά και μόνο το ότι μπορεί να λογίζεται ως συνεχιστής του Arthur Brown και του Alice Cooper -τρόπον τινά- λέει πολλά από μόνο του.

7. The Devil’s Blood – Christ or Cocaine (2008)

Η απόλυτη επιστροφή των 70’s μέσω ενός Ολλανδικού σχήματος με βραχύβια, αλλά εμβληματική πορεία. Οι The Devil’s Blood δεν ήταν μπάντα, ήταν λατρεία. Οι τριπλές κιθάρες τους εδώ στροβιλίζονται σαν φίδια, ενώ η Farida Lemouchi θυμίζει φωνητικά την Jinx Dawson των Coven, αλλά σε μία παράλληλη, traditional heavy metal διάσταση.

8. Jess and the Ancient Ones – Prayer for Death and Fire (2012)

Ψυχεδελικό ιερατείο από τη Φινλανδία. Η Jess λειτουργεί σαν δίαυλος ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο και κάποιον άλλον σκοτεινότερο. Είναι η μπάντα που απέδειξε πως το occult rock μπορεί να είναι μελωδικό και επικίνδυνο ταυτόχρονα.

9. Blood Ceremony – Master of Confusion (2013)

Φλάουτο, Sabbathικά riffs, και θεά Alia O'Brien να σε τραβάει μέσα στο σκοτάδι με την σαγηνευτική της παρουσία. Οι Καναδοί απέδειξαν πως το folk και το doom μπορούν να συγκατοικήσουν σε occult τοπίο. Σπουδαίοι.

10. Lucifer – Ghosts (2015)

Η Johanna Sadonis χτίζει ατμόσφαιρα με gothic αισθητική, και rock’n’roll ξεσπάσματα, αναβιώνοντας τους Coven σε μια πιο στυλιζαρισμένη εκδοχή, έχοντας στην οπισθοφυλακή τα τύμπανα του τεράστιου Nicke Anderson. Το occult rock δεν υπήρξε ποτέ κομψότερο.

 

11. Ghost – Ritual (2010)

Η μπάντα που μετέτρεψε την σατανική μουσική σε stadium friendly προϊόν. Οι Ghost είναι το απόλυτο brand της μαύρης θεατρικότητας, με έντονες δόσεις pop και μολυσματική μεταδοτικότητα. Όλα όμως ξεκίνησαν πίσω στο 2010, με το “Ritual”, έναν halfway-pop ύμνο, με τελετουργική ατμόσφαιρα. Η συνέχεια, γνωστή!

12. Twin Temple – Satan’s a Woman (2019)

Doo-wop από την Κόλαση, με αναφορές σε 50’s αισθητική και satanic feminist attitude. Το πιο φρέσκο occult concept των τελευταίων ετών: μικροί μαύροι ύμνοι σε retro φόρμες. Οι Twin Temple ισορροπούν περίτεχνα ανάμεσα στην αγάπη και την κατάρα και το κάνουν πολύ μα πολύ επιδέξια!

13. Coven – Black Swan (2013)

Όπως ήταν αναμενόμενο, επιστρέφουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Το "Black Swan" είναι η γέφυρα του τότε με το τώρα, το απόλυτο closing ritual των Coven. Νωχελικό, αλαφροϊσκιωτο, με τη φωνή της Jinx να αιωρείται σαν πνεύμα. Το απόλυτο τραγούδι επιστροφής, του θρυλικού αυτού σχήματος και ο λόγος για τον οποίον ήταν και παραμένουν οι βασιλάδες του είδους.

 

Εν αρχή ην η Jinx. Και αυτήν ουδείς νίκησε! Όποια μπάντα κι αν έρθει, όποιο νέο είδος κι αν αναδυθεί, η αλήθεια παραμένει: χωρίς τους Coven, δεν θα υπήρχε occult rock. Ίσως να μην υπήρχε καν το concept του “σατανικού” στην ροκ με την έννοια που το ξέρουμε. Δεν το είπαν. Το έκαναν. Πρώτοι. Και καλύτερα απ’ όλους.

***

Οι Coven εμφανίζονται ζωντανά στις 22 Απριλίου 2025 στο Gazarte Ground Stage της Αθήνας και στις 23 Απριλίου 2025 στο Eightball Club της Θεσσαλονίκης. Μαζί τους -όπως και στην υπόλοιπη Eastern European Tour- θα εμφανιστούν οι δικοί μας Saturday Night Satan.

Εισιτήρια προπωλούνται μέσω της more.com και του δικτύου καταστημάτων της.

Όλες οι πληροφορίες για τη συναυλία εδώ.