Όλες οι λεπτομέρειες για την 6η Μπιενάλε της Αθήνας

Η Μπιενάλε της Αθήνας παρουσιάζει την 6η διοργάνωσή της στις 26 Οκτωβρίου 2018 υπό τον τίτλο ANTI. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 9 Δεκεμβρίου, με τη συμμετοχή περισσότερων από 100 καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. 

Ο προτιμώμενος  κεντρικός εκθεσιακός  χώρος (main venue) είναι το πρώην κτήριο του ΟΤΕ στην οδό Σταδίου (πλατεία Παλαιάς Βουλής).

Η 6η Μπιενάλε της Αθήνας φλερτάρει με τον όρο, τη στάση, την (α)πιθανότητα του ANTI.

Τι σημαίνει αντίθεση σήμερα; Τι ταυτότητες κατασκευάζει; Η έκθεση ANTI εστιάζει σε φαινόμενα κανονικοποίησης της αντίθεσης και της μη-συμμόρφωσης, από την πολιτική μέχρι τη διαδικτυακή κουλτούρα, από τα βιντεοπαιχνίδια μέχρι το Netflix, από τον Žižek μέχρι την Rihanna.

Στο πλαίσιο της συνάντησης ανακοινώθηκε η συνεργασία της 6ης Μπιενάλε της Αθήνας με το Ίδρυμα Ωνάση.

Κωστής Σταφυλάκης
«Τι σημαίνει εναντίωση σήμερα. Τι σημαίνει να είσαι ΑΝΤΙ. Τι ταυτότητες διαμορφώνει σήμερα η αντίθεση, η εναντίωση, η αντίσταση. Μια διάθεση εναντίωσης διατρέχει όλες τις αρένες της σύγχρονης ζωής: τις τηλεοπτικές σειρές, τις διαφημίσεις, τη μουσική βιομηχανία, τα βιντεοπαιχνίδια, τη πολιτική σκηνή, τα κινήματα. Το ΑΝΤΙ είναι παντού. Είναι ένα meme, είναι το weird Facebook, είναι όλες εκείνες οι σελίδες με τα λεγόμενα Bizzaro Rifs, μικρά αποσπάσματα από βιντεοπαιχνίδια στα οποία δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα. 
Ένας πυλώνας του ΑΝΤΙ σήμερα είναι η επιστροφή της αντιδραστικής σκέψης, της αντίδρασης στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. Φιγούρες όπως ο Steve Bannon, ο Aleksandr Dugin, αλλά και διαδικτυακοί και κινηματικοί πυλώνες τις εναλλακτικής ακροδεξιάς βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ σε θέσεις εξουσίας, ασκούν ιδεολογική ηγεμονία. Σχολές σκέψης της δεκαετίας του ΄30, όπως η ριζοσπαστική παραδοσιοκρατία και η συντηρητική επανάσταση γίνονται ξανά σημεία αναφοράς. Απέναντι στις τάσεις αυτές δεν έχουμε να προτείνουμε κάποιο νέο ΑΝΤΙ. Δεν έχουμε να αντιπροτείνουμε τον ορθό λόγο, τον διαφωτισμό, την αλήθεια. Μπορούμε μόνο να επισκεφτούμε τις διαφορετικές μορφές του ΑΝΤΙ, να τις μεγεθύνουμε, να τις πολλαπλασιάσουμε, δημιουργώντας ένα καθαρτήριο χωρίς κάθαρση.  Αυτό θα είναι η έκθεση». 

Stefanie Hessler
«Μας ενδιαφέρουν πραγματικά τα σύγχρονα φαινόμενα του ΑΝΤΙ.  Τις μορφές αντιπολίτευσης στην πολιτική, στη σύγχρονη κουλτούρα, στην τέχνη, στην κοινωνία γενικότερα. Πώς ορισμένοι πόλοι μεταξύ της αντίδρασης και της προόδου αρχίζουν να μετατοπίζονται. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε σ΄αυτή την Μπιενάλε, είναι να δημιουργήσουμε ένα screenshot αυτής της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής. Ουσιαστικά σ΄ αυτή την έκθεση οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δημιουργούν ένα αρκετά πυκνό χώρο χρησιμοποιώντας διάφορους «μηχανισμούς» (devices). Οι «μηχανισμοί» μπορούν να έχουν τη μορφή μιας εκκλησίας, ενός spa, ενός γυμναστηρίου, ενός γραφείου εταιρείας… Είναι οι «χώροι» που επηρεάζουν τη σύγχρονη ζωή. Επιχειρούμε να δημιουργήσουμε μια αποσταγμένη ή συμπυκνωμένη εκδοχή του σήμερα, της συγκεκριμένης στιγμής. Δεν μας ενδιαφέρει να δείξουμε προς κάποια κατεύθυνση, περισσότερο μας ενδιαφέρει να έχουμε τη δυνατότητα να αναλύσουμε τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος και ίσως να σταματήσουμε για μια στιγμή για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει».

Poka-Yio
«Το σκεπτικό με το οποίο χτίσαμε το ΑΝΤΙ πηγάζει και από έναν προβληματισμό για τις πρακτικές που ακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια και εμείς. Θεωρήσαμε, λανθασμένα σε κάποιο βαθμό, επιτυχημένα σε κάποιο άλλο, ότι η δουλειά μας ως δημιουργοί είναι να συμμετέχουμε στα δρώμενα. Κάνοντάς το ενδεχομένως με έναν κοινωνικό αντίκτυπο, ο οποίος φιλοδοξούσαμε, όπως και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες που ήρθαν στην Αθήνα, να έχει αποτέλεσμα. Αυτό καταλάβαμε ότι δρούσε και δρα μέσα σε μια φούσκα. Βρισκόμαστε τελικά στον κόσμο του πολιτισμού σε μια φούσκα, και αν κάτι προσπαθούμε με το ΑΝΤΙ, είναι να βγούμε έξω από αυτή και να συνομιλήσουμε με τον κόσμο, με τον οποίο συνήθως δεν συνομιλούμε. Έχουμε μια γλώσσα που είναι κρυπτική, αναφέρεται σε πράγματα που αφορούν μόνο την κοινότητά μας, γυρνά πολύ συχνά επιδεικτικά το πρόσωπο μακριά από την τεχνολογία, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πράγματα τα οποία είναι η ζωή μας σήμερα. Θα δείτε μια έκθεση, ένα ζαχαρωτό για τα μάτια, κάτι που θα προκαλέσει τις αισθήσεις σας με πολλούς τρόπους και όχι μόνο οπτικά,, αφού θα είναι ένας χώρος που θα μπορείτε να τον κατοικήσετε και εσείς. Δεν θα είναι ένας λευκός εκθεσιακός χώρος».

Φωτογραφία: Από αριστερά, Poka-Yio, Κωστής Σταφυλάκης, Stefanie Hessler
©Ανδρέας Μανίτης