Ανδρέας Μιαούλης, τα παιδικά και τα ηρωικά του χρόνια

Από μικρός θυμάμαι τη γιορτή των Μιαουλείων στο νησί μου. Εκεί, κοντά στο τελευταίο σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Μεταμορφωνόταν ολόκληρο το νησί, μουσικές, χαρά, ενθουσιασμός, περηφάνια, συγκίνηση. Και σαν έφτανε εκείνη η βραδιά του Σαββάτου, έσβηναν όλα τα φώτα στο λιμάνι, γέμιζε η ψυχή με δέος και ξεκινούσε το δρώμενο. Οι φωνές των αγωνιστών, οι παραδοσιακές στολές, το μικρό πλεούμενο που μετέφερε τους τολμηρούς νησιώτες, η πυρπόληση της τούρκικης ναυαρχίδας, η νίκη του ελληνικού στόλου. Μια στιγμή αλησμόνητη που έκανε ντόπιους και επισκέπτες να δακρύζουν, να παρακολουθούν με θαυμασμό, να χειροκροτούν, να υποκλίνονται μπροστά στο θάρρος του Μιαούλη, των συντρόφων του, των Ελλήνων όλων! Σε μια γωνιά κι εγώ, θυμάμαι να με παίρνουν τα δάκρια χωρίς να μπορώ να καταλάβω και πολλά ως παιδί. Μα και τώρα, που μεγάλωσα, πάλι τα ίδια νιώθω. Πάλι ανυπομονώ για τη γιορτή, για τη στιγμή, για τη μνήμη και την περηφάνια του να είμαι Υδραίος.

Κρατώντας λοιπόν στα χέρια μου σήμερα αυτό το βιβλίο, από τις εκδόσεις Άγκυρα, για τα παιδικά και ηρωικά χρόνια του Ανδρέα Μιαούλη, έρχονται στο μυαλό όλες εκείνες οι έντονες αναμνήσεις. Και η ανάγνωσή του, δίνει εξηγήσεις, λύνει απορίες, θυμίζει στιγμές που είχα ξεχάσει, κάνει την ψυχή ακόμα πιο έτοιμη να συνεχίσει το δικό της αγώνα. Διαβάζω τα παιδικά του χρόνια και παίρνω δύναμη από το πείσμα του, από το θάρρος του, από την επιμονή του να διεκδικήσει το όνειρό του να φύγει μακριά στην ανοιχτή θάλασσα. Να μάθει, να παλέψει, να προσφέρει, να πολεμήσει για όλους και για όλα.

Πάνω στα «κανόνια», όπως λέμε το σημείο που έχει στηθεί το άγαλμά του να ατενίζει τη θάλασσα, έχω περάσει τις πιο ανέμελες στιγμές της εφηβείας μου. Εκεί πηγαίναμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα ή το δειλινό, εκεί τα ραντεβού μας, το πρώτο μας φιλί, εκεί τα γέλια και τα μυστικά μας. Μα και τώρα, ως μεγάλοι, εκεί θα πάμε για να απολαύσουμε τη θέα, να αφήσουμε το βλέμμα να χαρεί και την ψυχή να ταξιδέψει. Εκεί για τις πιο όμορφες φωτογραφίες του νησιού, εκεί για να απολαύσουμε την ομορφιά και να νιώσουμε τη δύναμη του τοπίου. Κάτω από το δικό του βλέμμα όλα μοιάζουν πιο ασφαλή. Ήταν άλλωστε εκείνος που πολέμησε για τη δική μας ελευθερία. Και τώρα μας νιώθει δίπλα του, μικρούς ή μεγάλους, να απολαμβάνουμε τη ζωή που διεκδίκησε για εμάς, τη ζωή που κερδήθηκε με τη ζωή του.

200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, βιβλία σαν αυτό έρχονται να θυμίσουν σε όλους εμάς τη σημασία της πίστης, της θέλησης, της προσφοράς, τη σημασία του να είσαι Έλληνας. Έρχονται να μας θυμίσουν ότι, ακόμα κι αν είσαι από ένα μικρό νησί, μιας μικρής χώρας, με ένα μικρό πλοίο, αλλά με μεγάλη ψυχή και μεγάλη θέληση, τότε όλα μπορούν να συμβούν! Το έμαθα από νωρίς, το εφάρμοσα, το ξέχασα μέσα στις δικές μου «φουρτούνες», το θυμήθηκα ξανά με αυτό το βιβλίο.

Απόγονοι όλοι σπουδαίων Ελλήνων, το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους θυμόμαστε, να μεταφέρουμε την ιστορίας τους στους νεότερους, να πάρουμε δύναμη από τη δική τους δύναμή. Το χρειαζόμαστε άλλωστε για να συνεχίσουμε με τη σειρά μας το δικό μας σιωπηλό αγώνα…

Καλή ανάγνωση!

Το βιβλίο «Ανδρέας Μιαούλης τα παιδικά και τα ηρωικά του χρόνια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα. Συγγραφέας, Θεοδώρα Λούφα – Τζοάννου -  εικονογράφηση, Εύα Καραντινού.