Χριστούγεννα!!! Τέσσερα συν ένα βιβλία για έναν πιο παραμυθένιο κόσμο.

Με μια αγκαλιά βιβλία στα χέρια, βράδυ Δεκέμβρη, μια ανάσα πριν τη μεγαλύτερη και πιο τρυφερή γιορτή του χρόνου, χάνομαι ανάμεσα σε περαστικούς και προσπαθώ να βρω ένα χώρο να φιλοξενήσει εμένα και τους «φίλους» μου.

Οι Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες πολλές. Με παιχνίδια, γλυκά, στολίδια, φωτάκια, όλα δελεαστικά και όλα τόσο υπέροχα. Μα σαν το χώρο ανθρώπων που αγαπάς και πάντα βρίσκεις μια αγκαλιά, δεν υπάρχει κανένας.

Για αυτό λοιπόν, κατηφορίζοντας από το κολωνάκι προς το σπίτι μου στα Εξάρχεια συντροφιά με τους ήρωες των βιβλίων μου και τη φωτογραφική μου μηχανή, έκανα στάση σε μια στολισμένη βιτρίνα της Ιπποκράτους, στο αγαπημένο μέρος της παρέας, το Ίζημα της φίλης μας Γεωργίας Λαλιώτη.  Όταν κρατάς στα χέρια σου βιβλία με τόσο όμορφες ιστορίες, δεν μπορείς παρά να τα φωτογραφήσεις σε ένα μέρος με θετική αύρα, χαμόγελα και το κέφι νέων ανθρώπων που συνεχίζουν να δημιουργούν και να ονειρεύονται ένα πιο φωτεινό αύριο.

Θυμάμαι, η Γεωργία ήταν η πρώτη που έπιασε στα χέρια της το βιβλίο του Νικολύκου, ως δώρο για το νεογέννητο μωράκι της λίγους μόλις μήνες πριν. Ως μαμά λοιπόν και ως μια φίλη που αγαπάει τις ιστορίες με όμορφο τέλος, υποδέχτηκε με ένα τεράστιο χαμόγελο τόσο εμένα όσο και τους νεοφερμένους φίλους μου που αμέσως ξενάγησα στο χώρο και άρχισα να τους φωτογραφίζω.

Ξεκίνησα με το «Μια ξεχωριστή νύχτα» των Claire Freedman και Simon Mendez, σε μετάφραση Αγγελικής Πορτοκάλογλου, που πρώτη φορά εκδόθηκε στην Αγγλία το 2008. Ένα πολύ τρυφερό παραμύθι που μιλάει για μια παρέα από ζωάκια που ήρθαν λίγο πιο κοντά ένα ξεχωριστό βράδυ… Και αυτά, δεν ήταν άλλα από τα ζωάκια της φάτνης  λίγο πριν την γέννηση του Ιησού, που έζησαν από το κοντά το υπέροχο αυτό θαύμα κάτω από το βλέμμα ενός αστεριού λίγο πιο λαμπερού από τα υπόλοιπα… Πραγματικά ένα πολύ τρυφερό παραμύθι, με πολύ ζεστασιά, που με πήγε πολλά χρόνια πίσω, τότε που ως παιδί είχα τόσες απορίες για τη γέννηση του μικρού Χριστού και με τη φαντασία μου έφτιαχνα ιστορίες που τελικά δεν ανταποκρίνονταν ποτέ στην πραγματικότητα…

Στη συνέχεια σειρά έχει μια πολύ έξυπνη και πρωτότυπη ιστορία, που πραγματικά με έκανε να γελάσω και να περάσω πολύ όμορφα το βράδυ που την διάβασα. Το «Όνειρο γλυκό σαν Κουραμπιές», της Εύας Κασιάρου, σε εικονογράφηση της Γεωργίας Στύλου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα πολύ διαφορετικό «βιογραφικό» που γράφει η Αλίσα, μια θηλυκή και αξιολάτρευτη τάρανδος, προκειμένου να πιάσει δουλειά ως οδηγός στο έλκηθρο του Άι – Βασίλη… Νομίζω είχα καιρό να διαβάσω ένα παραμύθι που να με κάνει να διασκεδάσω τόσο πολύ και παράλληλα να με φέρει λίγο πιο κοντά στις ικανότητες και τον «ψυχισμό» των υπέροχων πλασμάτων της φύσης. Το επίσης πολύ χρήσιμο σε αυτό το βιβλίο είναι η συνταγή της Αλίσας, που λατρεύει τα γλυκά, για το πώς μπορούμε να φτιάξουμε κουραμπιέδες... Το λάτρεψα!!!

Η συνέχεια ανήκει σε ένα παραμύθι που θέλει να  θυμίσει σε όλους μας, και ιδιαιτέρως στα παιδιά, το υπέροχο και μαγικό ταξίδι του Αί-Βασίλη μέχρι να καταφέρει να αφήσει τα δώρα κάτω από το δέντρο. Πράγμα όχι εύκολο αν σκεφτεί κανείς ότι πρέπει να φορτώσει το έλκηθρο, να προσγειωθεί στη στέγη, να χωρέσει στην καμινάδα και φυσικά να αφήσει το δώρο χωρίς να τον πάρει κανείς είδηση… Ποιος είπε ότι το έργο του Αι Βασίλη είναι εύκολο τελικά; Το «Βράδυ στη γη», το Χριστουγεννιάτικο αυτό βιβλίο του Βασίλη Κουτσιάρη, σε εικονογράφηση Αιμιλίας Κονταίου, είναι μια όμορφη ευκαιρία να διηγηθούμε στους μικρούς μας φίλους αυτή την όμορφη ιστορία της μίας και μοναδικής αυτής νύχτας του χρόνου που μας μάγευε από παιδιά και που ακόμα,  πολλοί από εμάς, συνεχίζουμε να την περιμένουμε με ανυπομονησία…

Ανάμεσα σε όλα τα υπέροχα στολίδια του χώρου, τα χειροποίητα πήλινα γούρια που προσπαθώ να αγγίξω ένα προς ένα, τα μικρά δώρα και την παιχνιδιάρικη διάθεση του χώρου, έρχεται να προστεθεί και η μυρωδιά από τα γλυκά του αγαπημένου διπλανού ζαχαροπλαστείου που κάθε φορά κάνει την επίσκεψη μου εδώ ακόμα πιο γλυκιά και ζαχαρένια…

«Τα Χριστούγεννα του θυμωμένου Ασβού» ήρθαν –ευτυχώς- να μου αποσπάσουν την προσοχή και να με φέρουν ξανά στα σύνορα του ζεστού αυτού μικρόκοσμου ανάμεσα σε αντικείμενα γεμάτα ζωή, σε φίλους γεμάτους χαμόγελα και βιβλία γεμάτα όμορφες ιστορίες. «Ο θυμωμένος ασβός», του Paul Bright, σε μετάφραση Παναγιώτη Γκότση, είναι ένα παραμύθι, μεταφορά από το παραμύθι του Dickens, «Τα κάλαντα των Χριστουγέννων», που θα διασκεδάσει απολαυστικά τα παιδιά, όπως ακριβώς έκανε και με εμένα.  Φουριόζος και αποφασισμένος να κοιμηθεί μέχρι την Άνοιξη, ο ασβός, αγνοεί τα όσα συμβαίνουν γύρω του και εγωιστικά κλείνει την πόρτα του σε όσους τον έχουν ανάγκη. Τελικά, η καλή του καρδιά θα κυριαρχήσει και θα καταλάβει ότι το να συμμετέχεις και να προσφέρεις τη βοήθεια σου σε όσους το έχουν ανάγκη, είναι ένα πολύ σημαντικό πράγμα. Υπέροχη εικονογράφηση και που με μάγεψε από την πρώτη στιγμή!

Και φυσικά, πως είναι δυνατόν σε μια παρέα με έναν τάρανδο, έναν ασβό, μερικά προβατάκια, ένα μοσχαράκι και μερικές γατούλες να λείπει ένας μικρός και τόσο γνώριμος λύκος; Παίρνοντας στα χέρια μου τα τέσσερα παραμύθια που προηγήθηκαν, από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, τις οποίες και ευχαριστώ θερμά, δεν μπορούσα να αφήσω απ’ έξω το βιβλίο του αγαπημένου μου Νικολύκου  τώρα που θα έκανα ένα μικρό εορταστικό αφιέρωμα. Έτσι, αν και όχι άκρως χριστουγεννιάτικη ιστορία, «Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα» σε εικονογράφηση Γιάννη Ζαμπέλη, ξέρω ότι διαδραματίζεται κοντά στις γιορτές των Χριστουγέννων επειδή ο συγγραφέας του ήθελε, διαβάζοντας την κανείς,  να ξυπνάει και πάλι ο καλός και υπέροχος εαυτός μας, που συνήθως ξυπνά από τον λήθαργο του τις παραμονές των γιορτών.  Έτσι – πιστεύει ο συγγραφέας του-  θα μπορούμε πιο εύκολα να είμαστε ανοιχτοί στο διαφορετικό, να προσφέρουμε τη βοήθεια μας σε όσους το χρειάζονται, να λειτουργούμε με αλληλεγγύη και να είμαστε έτοιμοι να κατανοήσουμε όλα τα κρυμμένα νοήματα της τρυφερής του ιστορίας...

Με όλα μου τα βιβλία αγκαλιά «παίζω» με όσα υπέροχα πραγματάκια φτάνουν στα χέρια μου από όλες τις πλευρές του χώρου, νιώθω σαν ένα παιδί σε ένα δωμάτιο με ζαχαρωτά, ζητώ από την Γεωργία να με φωτογραφήσει με φόντο τη μαύρη «μαγική» της κουρτίνα μέχρι που συνειδητοποιώ πως το κατάστημα πρέπει να κλείσει… Όταν είσαι με φίλους, ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός, ούτε όταν είσαι συντροφιά με βιβλία που έχουν τη δύναμη να σε γυρίσουν πίσω και να σε κάνουν να αισθανθείς και πάλι ένα μικρό παιδί…

Η φωτισμένη Ιπποκράτους με φωνάζει για να με οδηγήσει σπίτι μου και εγώ πρέπει να ευχαριστήσω για τη φιλοξενία, να πάρω ξανά αγκαλιά τα πέντε βιβλία μου και ως ένας άλλος μάγος με τα δώρα να χαθώ στην παγωμένη Αθήνα.

Χρόνια πολλά φίλοι μου, καλές γιορτές και να μην ξεχνάτε να αγαπάτε, να διαβάζετε,  να φροντίζετε τον εαυτό σας και να πιστεύετε στα παραμύθια. Που ξέρεις, ίσως κάποιο μαγικό βράδυ να βγουν αληθινά…

Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη για την παραχώρηση των βιβλίων, τους Έλληνες συγγραφείς Εύα Κασιάρου και Βασίλη Κουτσιάρη, και φυσικά τη φίλη μου Γεωργία Λαλιώτη και τον υπέροχο χώρο της Ίζημα (Ιπποκράτους 6, Αθήνα, τηλέφωνο 210 3636578), για την πάντα θερμή φιλοξενία και την αγκαλιά που μου προσφέρουν!