40 χρόνια πριν...

Η εποχή των Χριστουγεννιάτικων διακοπών είναι τότε που βρισκόμαστε πάλι με καλούς φίλους και μας δίνεται η ευκαιρία να αναπολήσουμε πρόσφατες αλλά και παλιές μας αναμνήσεις. Έτσι ακριβώς λοιπόν έγινε με την παιδική μου φίλη με την οποία συναντηθήκαμε σε ένα θορυβώδες, αλλά γεμάτο χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα καφέ της Αθήνας, την 1η του μηνός.

Μιλούσαμε ασταμάτητα κάτω από το περιεργαστικό βλέμμα των συζύγων μας που μας παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον. Αναφερθήκαμε σε πολλά από τα κατορθώματά μας που χρονολογούνται ακριβώς 40 χρόνια πριν, στο Μαρόκο. Συγκεκριμένα θυμηθήκαμε όταν οι γονείς μας είχαν στείλει μαζί με τα αδέρφια μας σε μια σχολή χορού. Είχαμε διδαχτεί όλους τους χορούς που ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή, όπως: μάντισον, βαλς, ταγκό, ροκ & ρολ, τσάρλεστον, τσα-τσα-τσα (ακόμη και το τσα-τσα-τσα "καρέ" συνοδευόμενοι από το "γνωστό" (!) τραγούδι «τρώγε τομάτες αγάπη μου ...»), μαζί με όλες τις φιγούρες και τις πιθανές παραλλαγές!

Ήμασταν μόνο εμείς οι τέσσερις, για ένα καλοκαίρι, στην τάξη του "Sbai", ο οποίος δεν παρέλειπε να μας υπενθυμίζει πόσο "χαι κλας" ήταν το μάθημά του! Η αρχική μέριμνα των γονιών μας να μάθουμε τα βασικά βήματα, τον ρυθμό και σε κάθε περίπτωση να εξοικιωθούμε με τον χορό, είχε μετατραπεί σε καθημερινά πάρτι με τρελά γέλια διότι με την πρώτη ευκαιρία διακωμοδούσαμε τα πάντα.

Με την πάροδο του χρόνου, δεν μπορούμε να πούμε ότι όλοι αυτοί οι χοροί μας χρησίμευσαν ιδιαίτερα, όμως ήταν οι οδηγοί μας και πολλές φορές μας έκαναν να ξεχωρίσουμε. Σε κάθε περίπτωση, η "χαι κλας-τάξη" του Sbai μας χάρισε αξέχαστες αναμνήσεις εκείνης της εποχής!

Μετάφραση από τα γαλλικά: Μαρία Μιχαλινού