Αγάπη κι Αλληλεγγυή!

Σπούδασα διεθνών κι ευρωπαϊκών σπουδών και με τη σχολή είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Κωνσταντινούπολη, ένα ταξίδι το οποίο φοβόμουν πολύ στην αρχή. Είχα πολύ αρνητικά συναισθήματα για τον τούρκικο λαό.  Η αίσθηση που είχα αποκομίσει όλα τα χρόνια στη σχολή έδειχνε ότι υπάρχει μεγάλη κόντρα μεταξύ των δυο λαών, κι ότι είμαστε κάπως σαν τον σκύλο με τη γάτα! Έτσι λοιπόν, η πρώτη εικόνα μόλις περάσαμε τα σύνορα με το πούλμαν μου φάνηκε τρομακτική. Αντικρίσαμε την Ελληνική και την Τουρκική σημαία μέσα απο ένα τοπίο ομίχλης και αυτό μου δημιούργησε μια ανατριχιαστική αίσθηση. Οι φιγούρες των στρατιωτών που στέκονταν στα σύνορα μέσα από την ομίχλη με έκανε να νιώσω φρίκη. Μας μίλησαν πολύ απότομα και μας πέρασαν από πολύ αυστηρό έλεγχο. Όλα αυτό μου έβγαλε μια ενέργεια πολύ περίεργη την οποία δεν μπορούσα να εξηγήσω. Φτάσαμε στην πόλη, αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο και βγήκαμε να κάνουμε τη βόλτα μας. Οι άνθρωποι ήταν τόσο φιλικοί απέναντί μας που η διάθεσή μου άρχισε να αλλάζει. Όταν άκουγαν ότι είμαστε Έλληνες μόνο που δεν μας φιλούσαν τα χέρια! Αρχικά, νόμιζα ότι μας κοροϊδεύαν αλλά αυτό ήταν άκρως αληθινό. Μιλούσαν όλοι ελληνικά, οι κινήσεις μας ίδιες ακόμα και η γλώσσα του σώματος παρόμοια με τη δική μας. Πήγαμε στο παζάρι κι ένιωθα σαν να μην είχα φύγει από τη χώρα μου. Όλα φαίνονταν τόσο οικεία. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε την Αγία Σοφιά. Εκεί έγινε κάτι που ακόμα το σκέφτομαι και ανατριχιάζω. Μπήκα μέσα χαλαρά να χαζέψω το εσωτερικό της εκκλησίας κι ενώ δεν είμαι ιδιαίτερα άνθρωπος της θρησκείας, ξαφνικά έβαλα τα κλάμματα...Έκλαιγα με αναφιλητά και δεν ήμουν η μόνη. Το ίδιο συνέβη και σε συμφοιτητές μου. Κοιτούσα γύρω μου και μου έρχονταν διάφορες εικόνες και δεν μπορούσα να σταματήσω τα κλάμματα. Κάτι ανεξήγητο, γιατί όπως είπα, συνήθως δεν νιώθω καμία συγκίνηση, όσο αφορά την εκκλησία. Ακόμα και τώρα που το διηγούμαι νιώθω πολύ περίεργα. Ήταν ένα καταπληκτικό ταξίδι που μου άλλαξε τελείως τα συναισθήματά μου σχετικά με τον Τούρκικο λαό και ένιωσα πως πραγματικά δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε!