Από το σχολείο στην εκκλησία!

Λήδα: Ο Γιάννης έμενε στην ίδια πολυκατοικία με την καλύτερή μου φίλη, την οποία γνωρίζω από το 1993. 'Ημουν 11 χρονών όταν τον είδα πρώτη φορά και ήταν Χριστούγεννα. Χτυπήσαμε την πόρτα του σπιτιού του για να πούμε τα κάλαντα! Η μαμά του μας κάλεσε μέσα στο σπίτι για να μας κεράσει κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Θυμάμαι τον Γιάννη, ως πιο μεγάλο (με περνάει 5 χρόνια) να βάζει την γκαμπαρντίνα του και να φεύγει με αγέρωχο ύφος.  

Γιάννης: Αφού το θυμάσαι ακόμα, άρα σου είχα κάνει εντύπωση!

Λήδα: Ε, ναι όσο να΄ναι (γέλια). Μετά από 2 χρόνια, στα 13 χρόνια μου, πάλι έτυχε να βρεθούμε σπίτι του, όταν με την κολλητή μου πήγαμε να μας αντιγράψει ένα DVD, καθώς ήταν από εκείνους που κατείχαν καλύτερα την τεχνολογία και είχε και τα κατάλληλα μηχανήματα. Παρών ήταν και ο αδερφός του Γιάννη και τότε ήταν που η κολλητή μου με σκούντησε παιχνιδιάρικα να της πω ποιος από τους δύο μου άρεσε περισσότερο.

Γιάννης: Θυμάμαι ότι φορούσε ένα μαύρο εφαρμοστό φορεματάκι με ένα μικρό σκίσιμο που μου είχε αρέσει πολύ..

Λήδα: Με είχες παρατηρήσει καλά! (γέλια) Ξαναβρεθήκαμε τα Χριστούγεννα του 2004 στο σπίτι της κολλητής μου, όπου ήμασταν καλεσμένοι η οικογέννειά μου κι αυτή του Γιάννη. Ήταν μια ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα. Ακολούθησαν άλλες δυο συναντήσεις και στις 12 Φεβρουαρίου του 2005, στα γεννέθλιά μου, ήρθε να πάρει την κολλητή μου να τη συνοδέψει σπίτι με πρόφαση να με δει!

Γιάννη: Στη συνέχεια ζήτησα το τηλέφωνό της από την κολλητή της...

Λήδα: Σωστά, όμως για κάποιο λόγο εκείνη δίσταζε. Έτσι πήρα εγώ την πρωτοβουλία και του έστειλα μήνυμα! Στις 27 Φεβρουαρίου, μου έστειλε το εξής: "Λιγδίτσα μπορείς να βγεις το βράδυ ή πρέπει να διαβάσεις;".Ήξερε ότι στο σχολείο με πειράζαν φωνάζοντάς με "Λίγδα" και συνέχισε το αστείο. Μετά από πολλά παρακάλια στους γονείς μου, μιας και είχαμε συμφωνήσει να βγαίνω μόνο μία φορά την εβδομάδα ενώ έδινα πανελλήνιες και είχα ήδη βγει εκείνη τη βδομάδα, με άφησαν! Πήγαμε μια βόλτα στο Λυκαβηττό, όπου με εντυπωσίασε με τις τοπογραφικές του γνώσεις.

Γιάννης: Ναι, θυμάμαι να τις μιλάω για το κάθε φως που φαινόταν και για την ιστορία του κάθε κτηρίου ή ιστορικού μνημείου, για πράγματα που βλέπουμε μα τα αγνοούμε στην καθημερινότητά μας.

Λήδα: Ήταν και η πρώτη φορά που έβγαινα με κάποιον που είχε αυτοκίνητο και είχα εντυπωσιαστεί διπλά! Όταν με άφησε στο σπίτι πήγα να τον ευχαριστήσω δίνοντάς του ένα φιλί στο μάγουλο..

Γιάννης: ...κι εγώ γύρισα λίγο παραπάνω απ' ότι έπρεπε!

Λήδα: Κι αυτό ήταν! Έτσι ξεκίνησε η σχέση μας!

Γιάννης: Θυμάμαι που είχε και αμφιβολία; "Δηλαδή τώρα έχουμε σχέση;". (γέλια)

Λήδα: Μέχρι να τελειώσω το σχολείο ερχόταν κάθε μέρα έξω από το σπίτι για να με δει μόνο για 10 λεπτάκια, γιατί είχα διάβασμα. Ε, και μετά από 14 χρόνια, το 2019, αποφασίσαμε να παντρευτούμε! Η πρόταση γάμου έγινε στην Ισλανδία κάτω από το Σέλας!