Carpe Diem: Δεν ζεις αν δεν τολμήσεις να ρισκάρεις!

Όταν ένα εμπόδιο μας παρουσιάζεται έχουμε την επιλογή είτε να το δούμε ως πρόβλημα και αντιξοότητα και να νιώσουμε αυτολύπηση είτε να το θεωρήσουμε ως μια πρόκληση και να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία. Το έχεις νιώσει αυτό; Πως το αντιμετώπισες;

Πέρυσι, τον Δεκέμβρη του 2015, έκλεισε η εταιρία όπου δούλευα και τον Ιανουάριο του 2016 αποφάσισα να ξεκινήσω την χρονιά δυναμικά και με καινούργια πράγματα.
Στο Μπαλί τότε βρισκόταν ήδη 6 μήνες ένας γνωστός, ο Πέτρος, ο οποίος μου πρότεινε να πάω να τον βρω και για 15 μέρες να διασκεδάσω και να με ξεναγήσει. Κάθε μέρα σκεφτόμουν "να πάω, να μην πάω, δεν τον ξέρω καλά τον τύπο, στο Μπαλί έχω ξαναπάει κλπ...". Προσπαθούσα να βρω δικαιολογίες ακόμα και με τα εισιτήρια που ήταν ακριβά, μέχρι που μια μέρα από τα 800 ευρώ το ίδιο εισιτήριο είχε πέσει στα 450! Το θεώρησα σημάδι και το έκλεισα!
Ειδοποιήσα τον Πέτρο, ο οποίος θα μου έκλεινε και το δωμάτιο και τέλη Ιανουαρίου, λοιπόν, έφυγα για το Μπαλί.
Μετά από 24 ώρες πτήση - charter, έφτασα! Ο Πέτρος με περίμενε με ένα δίκυκλο τύπου "παπί" και πάνω σε αυτό επιβιβαστήκαμε με τη βαλίτσα ανάμεσά μας! Προς μεγάλη μου έκπληξη μου ανακοίνωσε ότι δεν μου έχει κλείσει δωμάτιο! "Θα πάμε να δούμε να διαλέξεις εσύ τι θέλεις" μου είπε... Εγώ, μετά από ατελείωτες ώρες πτήση, με 38 βαθμούς Κελσίου και 90 υγρασία, κρατήθηκα να μη ξεφωνίσω. Για 4 ολόκληρες ώρες επισκεφτήκαμε αμέτρητα δωμάτια και δεν μου άρεσε τίποτα. Το ένα ήταν πιο ακριβό από το άλλο ή το ένα πιο ακατάλληλο από το άλλο. Γιατί εκεί τα μπαλινέζικα ξενοδοχεία είναι επί το πλείστον ανοιχτά και αέρινα, η τουαλέτα για παράδειγμα είναι έξω, μαζί με τα έντομα, και τα φίδια! Τελικά βρήκα ένα "κλειστό" ξενοδοχείο και εγκαταστάθηκα.
Τον Πέτρο τον είδα μετά βίας άλλες δυο φορές! Την δεύτερη μέρα όταν πια κατάλαβα ότι ήταν εξαφανισμένος και ήμουν τελείως μόνη μου ξεκίνησα να ψάχνω που μπορώ να πάω. Ευτυχώς, είχα φέρει και το τάμπλετ και άρχισα την έρευνα η οποία αποδείχθηκε αποτελεσματική!
Πήρα τη βαλίτσα μου κι αποφάσισα να επισκεφτώ τα Gili islands, 3 νησάκια που βρίσκονται εκεί γύρω. Χωρίς πολλή σκέψη, μπήκα στο ταχύπλοο, 6 ώρα το πρωί, με προορισμό το άγνωστο! Υπήρχε κάποιος που μας ρωτούσε σε ποιο νησάκι από τα 3 θέλαμε να κάνουμε στάση. Το ένα λεγόταν Gili Meno ή αλλιώς "Love island", το νησάκι για τους ρομαντικούς και τα ζευγαράκια, όχι για εμένα! Το άλλο λεγόταν Gili Air, ένα νησάκι για ηρεμία και χαλάρωση, ούτε αυτό μου ταίριαζε. Διάλεξα το τρίτο, το Gili Trawangan ή αλλιώς το "party island". Κατέβηκα λοιπόν εκεί, με ένα σωρό 25άρηδες γεμάτους tattoo και τρέλα, έτοιμη μια απίστευτη περιπέτεια!
Τις 4 πρώτες μέρες τις πέρασα καταπληκτικά γνωρίζοντας πάρα πολύ κόσμο. Έχω κάνει πολλά ταξίδια αλλά ποτέ δεν έχω βρεθεί τελείως μόνη μου. Ήταν ωραία όμως και έκανα απίστευτες βόλτες, όπως στην αγορά για να φάω τα καταπληκτικά ψάρια που έφερναν οι ντόπιοι. Επίσης ήθελα να πάω για καταδύσεις, αλλά λόγω κάποιου προβλήματος υγείας μου, δεν μου επιτράπηκε. Ένα βράδυ που κατέβηκα στην αγορά να φάω, γνώρισα ένα ζευγάρι Γερμανών. Ο άντρας ζούσε πάρα πολλά χρόνια στο Μπαλί και αφού μοιράστηκα μαζί του τον προβληματισμό μου για το τι άλλο να κάνω, διότι προφανώς δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στο Μπαλί, μου είπε: "Είναι δυνατόν να ήρθες στο Μπαλί και να μην πας στο Lombok". Του εξέφρασα λοιπόν την ανησυχία μου για αυτό το μέρος, για το οποίο με είχαν αποτρέψει να το επισκεφτώ ως επικίνδυνο. Εκείνος, αντιθέτως, με καθησύχασε. "Θα πας να βρεις τον φίλο μου, ο οποίος έχει ένα ξενοδοχείο. Θα σου κλείσει έναν οδηγό και θα γυρίσεις όλο το Lombok".
Αν και φοβόμουν, τελικά πήρα την απόφαση να πάω. Επιβιβάστηκα ένα πρωί σε ένα καραβάκι, παρέα με τους "Λομποκέζους" και πέρασα απέναντι. Εκεί όντως βρήκα τον οδηγό και μαζί του γύρισα όλο το νησί για πέντε μέρες. Αυτή ήταν από τις ομορφότερες εμπειρίες μου!
Γνώρισα κι εκεί διάφορο κόσμο, όπως έναν Ισπανό, του οποίου επίσης είχε κλείσει η εταιρία του κι ανταλλάξαμε τις ιστορίες μας. Μου είχε πει το εξής: "Ζούσα πάντα με το άγχος για το τι θα κάνω την επόμενη μέρα και δεν ζούσα ποτέ στο τώρα. Όταν όμως έμεινα χωρίς δουλειά, πήρα ό,τι λεφτά είχα κι αποφάσισα να γυρίσω τον κόσμο". Αυτός ο άνθρωπος, του οποίου την πορεία παρακολουθώ, έχει γυρίσει όλη την Ασία μόνος του μέσα σε 6 μήνες, παρέα με το back pack του. Πραγματικά τον έχω ίνδαλμα και σκέφτομαι τώρα ότι ευτυχώς που ο Πέτρος με είχε αφήσει μόνη μου, ώστε να ξεφύγω από τα όρια και να νικήσω τον φόβο μου.
Δεν ζεις, αν δεν τολμήσεις να ρισκάρεις!