Mens sana in corpore sano

Μου αρέσει πάρα πολύ το τρέξιμο. Τη βρίσκω να τρέχω στο βουνό. Τα πρωινά συνήθως ξυπνάω γύρω στις 5.30. Στις 6.10 είμαι έξω και τρέχω στην ρεματιά Χαλανδρίου. Τρέχω παρέα με τα κοτσιφάκια που είναι τα μόνα που ακούγονται. Υπάρχει μεγάλη ησυχία στην Λεωφόρο Πεντέλης και μυρωδιές από όλα τα φυτά! Τα σαββατοκύριακα που έχω περισσότερο χρόνο πηγαίνω για τρέξιμο στην Πάρνηθα όπου ουκ ολίγες φορές έχω δει ελάφια. Συναντάω επίσης και λαγουδάκια. Τρέχω μέσα στα έλατα, το συναίσθημα είναι τρομερό γιατί νιώθεις το βουνό με όλες σου τις αισθήσεις. Το μυρίζεις, νιώθεις ακόμα και την υγρασία στο δέρμα σου. Το σημαντικό είναι ότι όποια κούραση κι αν αισθανθείς την ώρα που τρέχεις, στο τέλος την ξεχνάς κι αυτό που σου μένει είναι οι εικόνες από το βουνό! Το βράδυ που πέφτω για ύπνο, πολλές φορές είναι λες και έχω βιντεοσκοπήσει την διαδρομή που έχω τρέξει, ειδικά μετά από αγώνες που είναι κι αρκετή ώρα, και η τελευταία σκέψη που έχω πριν με πάρει ο ύπνος, είναι τα στιγμιότυπα από την διαδρομή αυτή.