Συνταξιούχος ΚΑΙ φοιτήτρια!

Πώς αποφάσισες να επιστρέψεις στη φοιτητική ζωή;

Είμαι συνταξιούχος εδώ και μία δεκαετία. Ανέκαθεν ζωγράφιζα και μία μέρα αποφάσισα ότι πρέπει να πάω πιο πέρα απ' όσο έχω πάει μέχρι σήμερα.

Έχω παρακολουθήσει μαθήματα σε αρκετά κέντρα στην Αθήνα -για μία πενταετία περίπου-, τόσο σε φροντιστήρια ειδικευμένα στην εισαγωγή για την Σχολή Καλών Τεχνών, όσο και σε άλλα ελεύθερα εργαστήρια. Έδωσα λοιπόν φέτος για την σχολή Καλών Τεχνών και πέτυχα στην Φλώρινα!

Είμαι πανευτυχής επειδή κάνω κάτι που ήθελα πολύ -κάτι εικαστικό που με πάει παραπέρα- και ακόμη περισσότερο γιατί νιώθω ασφαλής που ότι έχω αυτοπεποίθηση για αυτό που κάνω.

Πώς είναι να είσαι φοιτήτρια τώρα;

Είναι πάρα πολύ ωραία!!! Πραγματικά πάρα πολύ ωραία! Ιδιαίτερα, διότι είμαι καθημερινά σε επαφή με τόσο νέους ανθρώπους. Σε αυτό το πρώτο εξάμηνο είμαι η μεγαλύτερη - μεγαλύτερη κι από τους ίδιους τους καθηγητές! (γέλια!). Με ευχαριστεί αυτό πάρα πολύ, χωρίς να αισθάνομαι άσχημα που βρίσκομαι ανάμεσα σε τόσους νέους, καθώς «παίρνω» πολλά απ' αυτούς. Για παράδειγμα, από τον τρόπο που σκέφτονται. Έχουν περισσότερη φαντασία! Χάρη όμως σε αυτά τα νέα παιδιά, νιώθω ότι μπορώ να προχωρήσω, να κάνω κάτι που δεν είναι συντηρητικό, να εκφραστώ, και αυτό με ενθουσιάζει.

Το ότι άφησες την Αθήνα για να πας στην Φλώρινα πώς το αντιμετωπίζεις;

Είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί! Πρώτον γιατί βρίσκομαι σε μια μικρή επαρχιακή πόλη -κατάγομαι κιόλας από την Μακεδονία- και επίσης γιατί βρίσκομαι με μια συνεχή μετακίνηση μεταξύ Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Φλώρινας και αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι που με αναζωογονεί.

Μου αρέσει πάρα πολύ η Φλώρινα και η ζωή στην επαρχία. Η επικοινωνία με τους ανθρώπους είναι πιο εύκολη. Από την πλευρά μου, ήδη προσπαθώ να συμμετέχω σε όλα τα δρώμενα στην πόλη, όπως και να γνωριστώ με τους κατοίκους.

Βέβαια, φέτος με το κρύο και τα χιόνια κλειστήκαμε αρκετά μέσα -εγώ πιο πολύ, γιατί στην ηλικία μου φοβάμαι τα ατυχήματα- αλλά κατά τα άλλα δεν έχω κανένα πρόβλημα με το κρύο.