ΘεΑθήνες: η εισαγωγή

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Εκεί πέρασα το μεγαλύτερο κομμάτι της πρώιμης νιότης μου (κατά τα ελληνικά κριτήρια, ασφαλώς, σύμφωνα με τα οποία η «πρώιμη» νιότη πιάνει μέχρι τα 30-35 – όσο για το μέχρι που πιάνει η «ύστερη», Κύριος οίδε). Πριν τρία χρόνια περίπου μετακόμισα στη Γερμανία, στην Φρανκφούρτη συγκεκριμένα, για προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους. Επισκέπτομαι την γενέτειρα πόλη μου κάθε 2 μήνες, πάνω κάτω, για 3-4 μέρες, και έρχομαι και δύο εβδομάδες τα Χριστούγεννα κι άλλες τόσες το καλοκαίρι (βεβαίως τότε περιοδεύω στα νησιά, κατά κύριο λόγο) - αν και δεν έχω αποσαφηνίσει μέσα μου αν το κάνω ως τουρίστας ή ως μια ανάποδη εκδοχή του άσωτου υιού (βλέπε: ο υιός που φρονίμεψε αρκετά στην ξενιτιά κι επιστρέφει σπίτι του για να το ρίξει έξω). Τέλος πάντων, έρχομαι, παίρνω τη δόση Αθηναΐλας που χρειάζομαι κι επιστρέφω στο καινούριο μου σπιτικό, στον ευρωπαϊκό Βορρά.

Την Αθήνα την κουβαλάω μέσα μου διαρκώς. Αποτελεί ακόμα και μάλλον θα αποτελεί για πάντα, ακόμα κι αν δεν παλιννοστήσω ποτέ, το σημείο αναφοράς, τον βασικό άξονα γύρω από τον οποίο οργανώνεται η προσωπική μου ιστορία. Ως εκ τούτου μου λείπει. Αλλά δεν μου λείπει έτσι γενικά κι αόριστα. Όχι, πέρα από την οικογένειά μου και τους λίγους, καλούς μου φίλους, κυρίως μου λείπουν συγκεκριμένα πράγματα και καταστάσεις που, δυστυχώς ή ευτυχώς (μάλλον το δεύτερο), δεν περιγράφονται εύκολα με τον λόγο, πόσο μάλλον τον γραπτό. Ας πούμε, μου λείπει ο τρόπος με τον οποίο τρεμοπαίζουν ορισμένες παλιές λάμπες φωτισμού της ΔΕΗ στα σοκάκια του Νέου Κόσμου, κάτι βράδια που η πόλη λες και έχει όλη της την προσοχή στραμμένη πάνω μου, κρατώντας την ανάσα της. Ή ο τρόπος με τον οποίο οι Νύχτες Πρεμιέρας, το σπουδαιότερο ετήσιο φεστιβάλ κινηματογράφου της πόλης, τσουλάνε εμένα, τον πιστό τους «θαμώνα», γλυκά και ομαλά, προς το φθινόπωρο. Ή κάτι περίεργες συγκεντρώσεις με λίγα άτομα (μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού) σε σπίτια-φωλιές του Παγκρατίου ή των Πατησίων, όπου μια μαγική παρόρμηση φυγής κι επιστροφής (στον αληθινό σου προορισμό ή προέλευση) με καταλαμβάνει. Ή ο τρόπος που ξεδιπλώνεται το μεγαλείο της Λεωφόρου Αρδηττού / Βασιλέως Κωνσταντίνου / Κηφισίας (για εμένα πάντοτε ήταν ο ένας και ο αυτός δρόμος) από το Καλλιμάρμαρο έως το Μαρούσι, καθώς τη διασχίζω οδηγώντας το βράδυ κι έχοντας στα αυτιά μου τη «Νυχτερινή Εκπομπή» της Αφροδίτης Μάνου. Ή τα μυστήρια κορίτσια και αγόρια που εμφανίζονται συστηματικά σε κάτι ξέμπαρκα «ανοιχτά» πάρτυ σε άδεια διαμερίσματα (λόγω επικείμενης μετακόμισης) στο Κολωνάκι, στα Ιλίσια, στη Νέα Σμύρνη και αλλού και φλερτάρουν μαζί μου, τόσο ώστε να πειστώ να τους χαρίσω ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου, πριν χαθούν έτσι ανεξήγητα όπως εμφανίστηκαν. Ή… ή… ή… ή… ή… Ο κατάλογος είναι ατελείωτος.

Οι πιο παρατηρητικοί από εσάς θα προσέξατε ίσως ότι παραθέτοντας τα παραπάνω παραδείγματα χρησιμοποίησα ενεστώτα χρόνο. Αυτό δεν έγινε κατά λάθος ή τυχαία. Ίσα ίσα. Αυτού του τύπου τα περιστατικά ή εμπειρίες ή καταστάσεις (πείτε τα όπως θέλετε) έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό ή μια κοινή ποιότητα (πέρα από το ότι μόνο στην Αθήνα θα μπορούσαν να διαδραματίζονται): όποτε τα ανακαλώ στη μνήμη μου, κατά ένα, αρκετά κυριολεκτικό, τρόπο τα ξαναζώ. Αυτό, μαζί με κάποια άλλα δεδομένα, με οδηγεί στο συμπέρασμα πως η φύση τους είναι κατά βάση πέρα κι έξω από το χρόνο, με τη συμβατική του, καθημερινή έννοια.

Αλλά ας μην μπούμε στα πολύ βαθιά από τώρα.

Η στήλη αυτή, της οποίας ο τίτλος είναι ένα, χαζό θα μπορούσε να πει κάποιος, λογοπαίγνιο με τη γνωστή λέξη «θεαθήναι», φιλοδοξεί να ξεναγήσει, σε πρώτο επίπεδο, κι ίσως να ξεκινήσει να μυεί, σε πιο κάτω επίπεδα, τον αναγνώστη της σε διάφορες ιδιαίτερες, ασυνήθιστες και, συχνά, δυσπερίγραπτες αθηναϊκές καταστάσεις, σαν αυτές που μόλις ανέφερα. Με άλλα λόγια, αποσκοπεί στο να φωτίσει και να προβάλει άγνωστες κι ίσως οριακές όψεις ή «θέες» της Αθήνας. Ή καλύτερα, για να θυμηθούμε και τον αυθεντικό, αρχαίο τρόπο προσφώνησης της αγαπημένης μου πόλης (ελπίζω να είναι και του αναγνώστη): των Αθηνών.

Πολλές «θέες» επί πολλές «Αθήνες» ίσον πρακτικά άπειρες «θεΑθήνες».

Η περιήγηση ξεκινά…