#inspirational #bikefriendly

Ξεκίνησα να ξανά καβαλάω ποδήλατο από μια επιπολαιότητα της στιγμής. Σκέφτηκα "γιατί να μην ξεσκουριάσω εκείνο το παλιό ποδήλατο που είχε ο πατέρας μου στην αποθήκη τώρα που είμαι σε φάση αλλαγών;" Το πήγα στο συνοικιακό ποδηλατάδικο (δόκιμος όρος για μας τους ποδηλάτες) και η απάντηση ήταν απογοητευτική "πάρε καλύτερα ένα καινούριο και χάρισε αυτό". Το κόστος για το παλιό σιδερένιο ποδήλατο είναι απαγορευτικό. Και είπα "γιατί όχι ένα καινούριο ποδήλατο;" 
Διάλεξα τον λευκό σίφουνα- έτσι τον ονόμασα - και στην πρώτη μου βόλτα θεώρησα πως μπορώ να πάω από την Ακρόπολη στους Αμπελόκηπους μόνη μου. Εεεε τελικά και εγώ και το ποδήλατο βρεθήκαμε τούμπα στις πρώτες γραμμές του τραμ. Δεν το λες καθόλου καλή αρχή αυτή. 
Και εκεί που πήγα να πω τι βλακεία που έκανα και πήρα ποδήλατο ενώ δεν μπορώ να κάνω 500 μ δέχτηκα την πιο ωραία συμβουλή φίλου "Το μόνο σίγουρο είναι πως θα πέσεις πολλές φορές, το θέμα είναι να ξανασηκωθείς". Σαν άτομο της υπερβολής έπεσα πολλές φορές βέβαια αλλά δεν σταμάτησα ούτε μια στιγμή. 
Και έτσι και έγινε. Ενώ ήμουν στα πρόθυρα να πω "Άι στα κομμάτια" δεν είμαι εγώ για τέτοια, πείσμωσα. 
Έτσι ξεκίνησε ένα ωραίο ταξίδι, παρέα με το ποδήλατο, σε μια πόλη όχι τόσο φιλική στον χρήστη ποδηλάτου. Η αποζημίωσή μου όμως ήταν κάτι που δεν αλλάζω. 
- Γνώρισα κόσμο, βρήκα φίλους, ζήσαμε φοβερές περιπέτειες σαν ενήλικες, κάναμε τρέλες. Το ποδήλατο όταν το καβαλάς σε ξαναγυρνάει σε εκείνο το στάδιο που ανακάλυπτες τον κόσμο.
- Πήρα μαθήματα για την ζωή. Εμπέδωσα έννοιες. Πολλές φορές νομίζεις πως ξέρεις κάτι μέχρι την στιγμή που το ζεις. Κατάλαβα τι σημαίνει η προτεραιότητα, Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ , η προσοχή στον δρόμο, η δύναμη και η βοήθεια. 
- Έφτιαξα την φυσική μου κατάσταση. Εντάξει αν τώρα εσείς που με διαβάζετε περιμένετε οπίσθια σμιλεμένα και κορμιά αγαλμάτινα χρειάζονται πολλά περισσότερα από το να βολτάρεις στην πόλη με το ποδήλατο. Παρά ταύτα το ποδήλατο σου χτίζει την αντοχή, τις αναπνοές, δυναμώνει τα πόδια και τα χέρια σου και επίσης ενεργοποιεί ξεχασμένους μυς. 
- Βοηθάς το περιβάλλον και αντίστοιχα την ζωή στην πόλη. Εσκεμμένα ή όχι ένας ποδηλάτης στην Αθήνα είναι κάτι σαν "διαδηλωτής" δείχνεις ότι υπάρχει και αυτός ο τρόπος μετακίνησης. 
Είδα πολλούς να με κοιτάζουν περίεργα κάθε φορά που έφευγα από ένα καφέ παρέα με το ποδήλατο μου. Δεν ανησυχώ, όμως, γιατί κάθε φορά μου σταματώ στο φανάρι και χαμογελώ σε ένα/ μία οδηγό βλέπω στα μάτια του ότι η αλλαγή δεν θα αργήσει να ρθει και κάποτε δεν θα είναι περίεργο θέαμα να καβαλάς το ποδήλατό σου μέσα στην πόλη.