Mε το γκάτζετ μου στον ώμο…

Πορτοφόλι, κλειδιά, κινητό κι έφυγα.’EEEπ! Γύρνα πίσω. Πας για τρέξιμο. Το…πρωτόκολο του δρομέα λέει άλλα σχετικά με το τι χρειάζεσαι πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ξεκίνησα κι εγώ να τρέχω, όπως οι περισσότεροι ερασιτέχνες δρομείς φαντάζομαι, ανυποψίαστη. Είχα τη διάθεση, την περιέργεια και το μοναδικό –καταρχήν- προαπαιτούμενο: ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Και πήρα δρόμο. Και πήρα και πολλά ακόμη… Χιλιόμετρο το χιλιόμετρο, αγώνα τον αγώνα, περισσότερο υποψιασμένη πια, αντικατέστησα τις βαριές φόρμες με πιο ειδικά δρομικά ρούχα (κολάν,σορτσάκια,τεχνικά φανελάκια,αδιάβροχα μπουφάν κ.λπ). Μια θήκη-περιβραχιόνιο ήταν απαραίτητη για να φυλάω το κινητό, τα κλειδιά μου και κανένα πεντάευρο. Το κινητό συνδέθηκε με ακουστικά επειδή τα long run παλεύονται καλύτερα με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Και με την ενυδάτωση τι κάνουμε; Παίρνουμε νερό μαζί μας στη θήκη που δένει γύρω από τη μέση, φυσικά! Ένα πολυμορφικό φουλάρι (τύπου buff) είναι πολύ χρήσιμο για το κρύο και τη βροχή κι ένα καπέλο για τα λιακαδοτρεξίματα. «Κατέβασα» στο κινητό μου και μια εφαρμογή τρεξίματος για να μετράω το χρόνο, την απόσταση και την ταχύτητα των προπονήσεών μου που μετά από λίγους μήνες την αντικατέστησα με το πρώτο μου δρομικό ρολόι-gps που κάνει όλα τα παραπάνω και μερικά ακόμη, αφού συνδέεται και με ζώνη μέτρησης καρδιακών παλμών!
Όπως διαπιστώνετε λοιπόν, το να βγω για τρέξιμο δεν είναι πια τόσο ..ανέμελο όσο ξεκίνησε. Αλήθεια, τα χρειάζομαι όλα αυτά; Ή μήπως με παρέσυρε το ..ρέμα;
Θέλω να πιστεύω πως η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση. Είναι γεγονός πως η τεχνολογία και η αγορά είναι ανεξάντλητες στις παροχές τους προς τους δρομείς. Σίγουρα θέλεις το χόμπι σου να γίνεται με όσο πιο άνετο τρόπο γίνεται: ας πούμε το να τρέχεις με μια βαριά ιδρωμένη βαμβακερή μπλούζα όχι μόνο είναι άβολο αλλά έχεις και πολλές πιθανότητες να κρεβατωθείς την επόμενη μέρα. Και μάλλον υπάρχει λόγος που κουβαλάς το κινητό μαζί σου (εντάξει, μπορεί κάτι να σου συμβεί στο δρόμο, όπως π.χ να θέλεις να βγάλεις μια ωραία φωτογραφία..). Τη θήκη με το νερό πάντως την κατάργησα. Όσο καλά κι αν την έσφιξα, κουνιόταν ρυθμικά με κάθε μου βήμα και με ενοχλούσε. Τελικά βρήκα τη λύση και αφήνω ένα μπουκαλάκι νερό κάπου στη μέση της διαδρομής και το βρίσκω στο γυρισμό. Σχετικά με τo ρολόι-gps, ομολογώ πως με έχει βοηθήσει πολύ ειδικά στα τρεξίματα με κάποιο στόχο: αγώνες, διαλειμματικές κ.λπ γιατί άμεσα βλέπω πώς τα πάω οπότε και οργανώνω καλύτερα τη συνέχεια. Όμως και η εφαρμογούλα στο κινητό την έκανε τη δουλειά. Πιο απλά αλλά μια χαρά. Άσε που δε νιώθεις μόνος αφού μες την ησυχία, μια φωνή (από την εφαρμογή ε! δεν ακούω φωνές ακόμη) σε ενημερώνει για τα δρομικά σου κατορθώματα. Παρεμπιπτόντως, προτείνω να έχουμε επιλογές για το σπηκάζ. Eγώ, ας πούμε, θα ήθελα τρελά τον Βruce Springsteen να μου μετράει τα χιλιόμετρα!
Για τα μαγνητάκια που συγκρατούν στις μπλούζες τα νούμερα των αγώνων αντί για παραμάνες,ξέρετε; Φανταστική ιδέα! Όπως και πολλέεεεες ακόμη…
Τελικά μάλλον είναι πολλή λεπτή η ισορροπία μεταξύ πραγματικής ανάγκης και δημιουργημένης. Και ο καθένας μας ξέρει μόνος του να τη βρει και να αποφασίσει πόσο «μετρημένη», δαπανηρή, ή φλούο τη θέλει. Πάντως μου αρέσει που και που να κάνω και μερικά back to basics τρεξίματα. Κυρίως τα καλοκαίρια. Ιδανικά στην άμμο, χωρίς παπούτσια, ρολόγια και εξαρτήματα και με την πιο απλή περιβολή. Έτσι. Για να θυμάμαι να τρέχω. Απλά να τρέχω.

**To κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα-Σαββατοκύριακο» στο ένθετο «Τρέχω» 6-7/12/2014