Περπατώντας στο Μεταξουργείο

Σίγουρα πρόκειται για μια από τις πιο παρεξηγημένες γειτονιές της Αθήνας. Για όσους την έχουν γνωρίσει και περπατήσει, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Γι’ αυτό και ένα καυτό απόγευμα του Ιουλίου αποφασίσαμε να σεργιανίσουμε στα στενά του Μεταξουργείου. Λίγο ανορθόδοξα βέβαια, η αρχή δεν έγινε από το σταθμό στο μετρό, αλλά από την πλατεία Αυδή.

Πήρε το όνομά της από τον Λέοντα Αυδή που ήταν κομμουνιστής πολιτικός, βουλευτής του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων. Η πλατεία τα τελευταία χρόνια, αποτελεί την καρδιά μιας προσπάθειας να δοθεί στο Μεταξουργείο ένας αέρας ανανέωσης. Πέραν της πρόσφατης ανάπλασης της πλατείας, η άφιξη του «Μπλε Παπαγάλου» έφερε άλλον αέρα στην πλατεία. Ίσως πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα καφέ-μπαρ της πόλης, που ξεχωρίζει τόσο για το καλοσχεδιασμένο περιβάλλον, όσο και για τις όμορφες μουσικές και τα ποτά του. Xαρακτηριστικό είναι το ερειπωμένο ξενοδοχείο Γαλήνη με το οποίο γειτνιάζει και για έναν περίεργο λόγο δείχνει σαν επιμελημένο σκηνικό.

Στη γωνία Μυλλέρου και Λεωνίδου, στεγάζεται η νέα δημοτική πινακοθήκη της Αθήνας. Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα νεοκλασικά της Αθήνας, έργο του Δανού αρχιτέκτονα Christian Hansen. Λειτούργησε ως εργοστάσιο μεταξιού έως το 1875 και η παρουσία του εκεί  έδωσε και το όνομα στην ευρύτερη περιοχή. To 2007 ξεκίνησαν εργασίες αποκατάστασής του από το Δήμο Αθηναίων και από το 2010 λειτουργεί ως η νέα Δημοτική Πινακοθήκη. Σήμερα, φιλοξενεί εκτός των άλλων και έργα του Μπουζιάνη, Μόραλη, Εγγονόπουλου, Κόντογλου και πολλών άλλων.

Βγαίνοντας απέναντι, δε γίνεται να μην πέσει το μάτι ενός περαστικού σε ένα συγκρότημα κατοικιών, σύγχρονου βιομηχανικού στυλ που μάλιστα έχει βραβευτεί σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Ποιος δε θα ήθελε να μένει εδώ;

Κατηφορίζοντας  μετά τη Θερμοπυλών, υπάρχει μια  μικρή διασταύρωση με δύο μικρούς κρυμμένους πεζόδρομους, Σφακτηρίας και Σαλαμίνος. Τα τελευταία χρόνια εκεί ξεφύτρωσαν μικρά καφέ που ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες συνιστούν  ιδανική επιλογή για όσους ψάχνουν ένα σημείο ηρεμίας μέσα στην πόλη.

Στρίβοντας προς την οδό Λεωνίδου, συνταντάμε την περιοχή του Δημοσίου Σήματος, όπου κάτοικοι, σύλλογοι και τοπικοί φορείς, έχουν διαμορφώσει σε ένα μικρό αυτοσχέδιο πάρκο την περιοχή όπου πρόκειται να ξεκινήσουν ανασκαφές με στόχο να αποκαλυφθούν μερικά από τα σπουδαιότερα ευρήματα της κλασικής αρχαιότητας, όπως ο τάφος του Περικλή αλλά και ο τόπος που εκφωνήθηκε ο διάσημος επιτάφιος λόγος του. Προς το παρόν, οι περαστικοί μπορούν να ξαποστάσουν στο μικρό πάρκο ή να τσιμπήσουν στο διάσημο πια Έλβις ακριβώς απέναντι.

Το Μεταξουργείο αποτελεί μια ακόμη περιοχή της πόλης όπου οι street artists έχουν αφήσει εξαιρετικά δείγματα δουλειάς. Προτού, λοιπόν, πάρουμε το αμάξι και περάσουμε από τη βόρεια πλευρά πάνω από το σταθμό του μετρό, φωτογραφίσαμε μερικά από αυτά.

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, κάναμε μια γρήγορη βόλτα στην άνω μεριά, στην περιοχή όπου τα τελευταία χρόνια κάθε Οκτώβρη λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ Μικρό Παρίσι, στους δρόμους που έχουν ονόματα σπουδαίων Γάλλων.

Ένα είναι το σίγουρο, το Μεταξουργείο θα αποτελέσει σύντομα το πιο avant garde σημείο της πόλης. Ελπίζουμε να μη χάσει το χαρακτήρα του και η ανάπτυξη να έρθει με μέτρο και σεβασμό στις γειτονιές του.