Ρέμα Πικροδάφνης: η ζούγκλα στα Νότια

Όσο σας γράφω αυτές τις γραμμές, διακυβεύεται το αν θα μπορούμε να βγαίνουμε ελεύθερα από τα σπίτια μας τις επόμενες εβδομάδες.

Ήδη το να πάμε σε καφέ, μπαρ, εστιατόρια και τα λοιπά είναι πλέον αδύνατο.

Οπότε, στο όνομα της δημόσιας υγείας, και με ελπίδα ότι οι μοναχικές εξορμήσεις δεν θα είναι σύντομα παράνομες, αυτή τη φορά θα μοιραστώ μαζί σας κάτι διαφορετικό.

Ανακάλυψα το ρέμα της Πικροδάφνης το 2012, πρέπει να ήταν κοντά Πάσχα. Παρέα με το MP3 player μου και το audiobook της Δύναμης του Τώρα του Eckhart Tolle. Χωρίς να το ξέρω, δεν θα μπορούσα να είχα διαλέξει καλύτερη συντροφιά.

Αυτή η μικρή ροή νερού που ξεκινάει από τον Υμηττό, περνάει την Ηλιούπολη, φτάνει στον Άγιο Δημήτριο και καταλήγει στο Παλιό Φάληρο, είχε γίνει θέμα τις προάλλες επειδή είχε ανακαλυφθεί ένας τοίχος από τσιμεντόλιθους σε μια τεχνητή υπόγεια στοά που χρησίμευε σαν κοίτη του. Άγνωστο ποιος και γιατί την έχτισε.

Το τμήμα του ρέματος το οποίο σας συνιστώ να επισκεφτείτε το συντομότερο είναι μεταξύ Παλιού Φαλήρου και Αγ. Δημητρίου. Εκεί βασιλεύει μια ζούγκλα από άναρχη δόμηση και άναρχη βλάστηση. Μικρές γέφυρες συνδέουν σπίτια με την αντιπέρα όχθη, βατράχια κοάζουν αμέριμνα (κάποια μερικές φορές μένουν πατημένα στις πεζογέφυρες -- ίσως από μηχανάκια που μπορεί να τις διασχίζουν παράτυπα). Παράγκες, παρατημένα αυτοκίνητα, καλαμιές, χελώνες, καροτσάκια του σούπερ μάρκετ βυθισμένα στον πάτο του ρέματος, μικρά καταρακτάκια εκεί που το τσιμέντο του πυθμένα έχει σπάσει...

Μια βόλτα στο ρέμα Πικροδάφνης πάντα με ηρεμεί. Το ότι τα τελευταία 8 χρόνια από τότε που το ανακάλυψα δεν έχει αλλάξει παρά ελάχιστα, τη στιγμή που άλλα μέρη της πόλης είναι αγνώριστα, με γεμίζει με μια παράξενη σιγουριά. Αυτές τις μέρες που η σκιά του κορωνοϊού δεσπόζει πάνω από τον κόσμο ολόκληρο, κάποια μέρη μου υπενθυμίζουν ότι ακόμα και μέσα στην πόλη, στην καρδιά του πολιτισμού, με ή χωρίς εισαγωγικά, η φύση μπορεί να επιστρέψει ανεπιθύμητη, η «ανάπτυξη» (με εισαγωγικά) μπορεί να μην έρθει ποτέ, το χάος μπορεί να επικρατεί... and that's okay.