«Αυτόχειρες Παρθένοι» | Susanne Kennedy
Το 1993 ο ελληνικής καταγωγής συγγραφέας, Τζέφρι Ευγενίδης, εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα. Οι Αυτόχειρες παρθένοι αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό και έκαναν γνωστό τον Ευγενίδη σε όλο τον κόσμο, πολύ πριν το Middlesex, για το οποίο κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ και καθιερώθηκε ως ένας από τους επιδραστικότερους συγγραφείς του 21ου αιώνα. Οι Αυτόχειρες παρθένοι είναι οι πέντε έφηβες αδελφές Λίσμπον, που ζουν με τους γονείς τους στο Μίσιγκαν της δεκαετίας του 1970. Κάθε εφηβικό σκίρτημα, κάθε διάθεση ελευθερίας συνθλίβεται από τους καταπιεστικούς γονείς τους. Η ασφυξία που βιώνουν οι αδελφές Λίσμπον θα έχει τραγική κατάληξη.
Ωστόσο, αυτό που έκανε τις Αυτόχειρες παρθένους να ξεχωρίσουν δεν είναι μόνο η πλοκή, αλλά και ο καθηλωτικός τρόπος αφήγησης: οι αναγνώστες μαθαίνουν τα πάντα μέσω των περιγραφών -σε πρώτο πληθυντικό- μιας ανώνυμης ομάδας εφήβων αγοριών, που παρακολουθούσαν γοητευμένα τη ζωή των κοριτσιών. Τα αγόρια, προκειμένου να μπορέσουν να ανασυνθέσουν τα γεγονότα, φέρνουν στην αφήγηση μυρωδιές, ήχους, αντικείμενα και εικόνες, δίνοντας στην ιστορία μία ονειρική διάσταση και βάζοντας και τον αναγνώστη στη θέση του παρατηρητή-γείτονα. Το 1999, η Σοφία Κόπολα έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με τη διασκευή του μυθιστορήματος τον κινηματογράφο – η ομώνυμη ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία.
Μια συντηρητική, θρησκευόμενη οικογένεια στη Βόρεια Αμερική. Πέντε αδελφές και οι καταπιεστικοί γονείς τους. Το σπίτι είναι ένας κλειστός κόσμος, χωρίς διαφυγή. Κάθε εφηβικό σκίρτημα, κάθε χειρονομία απόδρασης συνθλίβεται υπό το άγρυπνο βλέμμα των πουριτανών γονέων. Η ασφυξία που βιώνουν οι αδελφές Λίσμπον θα έχει τραγική κατάληξη. Από το απέναντι σπίτι, μια παρέα αγοριών κατασκοπεύει τα όσα διαδραματίζονται. Το υπνωτισμένο αντρικό βλέμμα μεταμορφώνει το δράμα των έγκλειστων αδελφών σε θέαμα προς κατανάλωση.
Στη δική της προσέγγιση στο έργο του Ευγενίδη, την ιστορία αφηγούνται οι ενήλικες πλέον άντρες γείτονες των πέντε αδερφών Λίσμπον, προσκαλώντας το κοινό να μοιραστεί το ηδονοβλεπτικό τους βλέμμα και να συμμετάσχει στο νοερό τους ταξίδι. Η Kennedy ακολουθεί τη δομή της Θιβιετιανής Βίβλου των Νεκρών και ενσωματώνει κείμενα του αμερικανού ψυχολόγου και γκουρού του LSD, Τίμοθυ Λήρυ. Η παράσταση συγκεντρώνει όλα χαρακτηριστικά του σκηνοθετικού στίγματος της Kennedy, που την έκαναν να ξεχωρίσει στη σύγχρονη θεατρική σκηνή: ασύγχρονη αφήγηση (voice over), εκτενή χρήση μάσκας και multimedia, που δημιουργούν μία ιδιαίτερη αισθητική.
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Susanne Kennedy
Voice over: Çiğdem Teke
Σκηνικά: Lena Newton
Κοστούμια: Teresa Vergho
Ήχος: Richard Janssen
Βίντεο: Rodrik Biersteker
Φωτισμοί: Stephan Mariani
Δραματουργία: Johanna Höhmann
Βοηθός σκηνοθέτη: Anta Helena Recke
Βοηθός σκηνογράφου: Andrea Perez
Βοηθός ενδυματολόγου: Sophia May
Βοηθός ήχου: Rinse de Jong
Σκηνική διεύθυνση: Lutz Müller-Klossek
Παίζουν: Hassan Akkouch, Walter Hess, Christian Löber, Damian Rebgetz, Ingmar Thilo/Kristin Elsen
Παραγωγή: Münchner Kammerspiele σε συμπαραγωγή με τη Volksbühne Berlin
