BAUHAUS IMAGINISTA | Collected Research
To Bauhaus θέλησε να επαναπροσδιορίσει τη σχέση ανάμεσα στην παιδεία, στην τέχνη και στην κοινωνία. Αυτή την προσέγγιση, που τη βρίσκουμε στο Μανιφέστο του Βάλτερ Γκρόπιους εν έτει 1919, τη συμμερίζονταν, εκτός από το Bauhaus, και άλλα κινήματα του 20ού αιώνα, όπως εκείνα στην Ιαπωνία και στη Ρωσία. Η έκθεση bauhaus imaginista επικεντρώνεται στις διεθνείς αυτές συνάφειες.
BAUHAUS IMAGINISTA
Το bauhaus imaginista είναι ένα μεγάλο διεθνές εγχείρημα με αφορμή την 100ή επέτειο της Σχολής. Εστιάζει στην παγκόσμια διάδοση και υποδοχή του Bauhaus και των πολύ διαφορετικών εξελίξεων της ιστορίας του πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης. Το Bauhaus είχε εξαρχής διεθνή προσανατολισμό. Σπουδαστές και καθηγητές έρχονταν από όλη την Ευρώπη και την Ασία για να ενταχθούν στη Σχολή. Το Bauhaus χαρακτηριζόταν από ετερογένεια και κατά καιρούς υιοθέτησε ιδέες του κινήματος Arts and Crafts, του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού και του σπιριτουαλισμού, του σοβιετικού κονστρουκτιβισμού και του Neues Bauen. Το 1933, το Bauhaus ανέστειλε τη λειτουργία του όταν εθνικοσοσιαλιστές διέλυσαν τη Σχολή με τη βία. Τότε πολλά από τα μέλη της αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Γερμανία. Κατά συνέπεια, η ακτινοβολία του Bauhaus έφτασε και σε χώρες και πολιτισμούς εκτός των συνόρων της Ευρώπης. Σε συνεργασία με επιστήμονες από τη Βραζιλία, την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία, το Μαρόκο, τη Νιγηρία, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, το bauhaus imaginista παρουσιάζει αυτή τη διάδοση των ιδεών του Bauhaus σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Το bauhaus imaginista έχει ως αφετηρία τέσσερα αντικείμενα, τα οποία ήταν αντικείμενα-κλειδιά στο Bauhaus. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να αναπτυχθούν θεματικά και εννοιολογικά κεφάλαια που να συνδέονται με τη Σχολή και να παραπέμπουν σε μελέτες παραδειγμάτων από πολύ διαφορετικές περιοχές. Σε αυτά ανήκουν: Το Μανιφέστο του Bauhaus από τον Βάλτερ Γκρόπιους (1919), το Χαλί, ένα σχέδιο του Πάουλ Κλέε (1927), το ein bauhaus film (μια ταινία του bauhaus), κολλάζ του Μαρσέλ Μπρόγιερ (1926), καθώς και το Reflektorisches Lichstpiel (αντανακλάσεις φωτός), μία μηχανή προβολής φωτός του Κουρτ Σβέρτφεγκερ (1922). Τα κεφάλαια της έκθεσης, το καθένα από τα οποία προσανατολίζεται στα αντικείμενα που αναφέρθηκαν, είναι: το Corresponding With, το οποίο εξερευνά τη μεταρρυθμιστική παιδαγωγική, το Learning From, το οποίο αναφέρεται στην πολιτισμική οικειοποίηση, το Moving Away, ένα κεφάλαιο που ασχολείται με την εξέλιξη του βιομηχανικού σχεδίου, και το Still Undead, που εστιάζει σε πειραματικές πρακτικές στα πεδία του φωτός και του ήχου.
Η ΕΚΘΕΣΗ
Η κατασκευή που σχεδίασε ο καλλιτέχνης Luca Frei για την περιοδική έκθεση bauhaus imaginista –εν μέρει γλυπτό, εν μέρει αρχιτεκτονική δομή της έκθεσης– έχει σκοπό να λειτουργήσει ως χώρος ανάγνωσης, όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να ασχοληθούν με τα διάφορα επίπεδα του εγχειρήματος. Μεταξύ αυτών, είναι το ερευνητικό υλικό των επιμελητών, τα κείμενα και το φωτογραφικό υλικό, που σχετίζονται με τα τέσσερα κεφάλαια, καθώς και το υλικό τεκμηρίωσης του διεθνούς προγράμματος bauhaus imaginista του 2018.
Κεντρική θέση στην εγκατάσταση αυτή έχει ένα τερματικό Η/Υ, όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να ξεφυλλίσουν το διαδικτυκό περιοδικό του bauhaus imaginista και να εξατομικεύσουν τις εντυπώσεις τους από αυτό, εκτυπώνοντας κειμενικό ή φωτογραφικό υλικό και συγκεντρώνοντάς το σε φακέλους που διατίθενται. Ένα ξεχωριστό πρόγραμμα ταινιών θα παρουσιάσει νέες αναθέσεις έργων σε σύγχρονους καλλιτέχνες και ερευνητές πάνω σε θέματα και ιστορικές εξελίξεις του Bauhaus. Ανάμεσά τους είναι ο Zvi Efrat, ο οποίος παρουσιάζει τις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου της Ίφε που σχεδίασε ο Arieh Sharon, o Kader Attia, η Otolith Group και η Wendelien van Oldenborgh.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Πέμπτη 21 Μαρτίου, 20:30: Προβολή «Η ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ» (Γερμανία 2018, 48’) της Ina Weisse
Σε αγγλική και γερμανική γλώσσα με ελληνικούς υπότιτλους
Πρόκειται για τη Νέα Εθνική Πινακοθήκη του Βερολίνου, για το οικοδόμημα του αιώνα από τον αρχιτέκτονα Ludwig Mies van der Rohe.
Πενήντα χρόνια μετά τα εγκαίνιά της το 1968, η σκηνοθέτις, κόρη του αρχιτέκτονα Rolf Weisse που εργαζόταν στο γραφείο του Mies van der Rohe στο Σικάγο, ερευνά τη δημιουργία της Νέας Εθνικής Πινακοθήκης στο Βερολίνο και αναζητά την κοσμοθεωρία που έχει βρει μορφή και έκφραση στο θρυλικό οικοδόμημα του Mies van der Rohe – μεταξύ άλλων και με συνεντεύξεις των Rolf Weisse, του εγγονού του Mies van der Rohe και άλλων προσωπικοτήτων καθώς και με στιγμιότυπα που είχε κινηματογραφήσει ο Rolf Weisse στο γραφείο του μεγάλου αρχιτέκτονα στη δεκαετία του 1960.
3 Απριλίου: Ξενάγηση στην έκθεση από την επιμελήτρια της έκθεσης Bauhaus Imaginista Marion Von Osten, προβολή ταινίας και συζήτηση με την καλλιτέχνιδα Wendelien van Oldenborgh. 6 + 13 Απριλίου: Πρακτικό εργαστήριο με θέμα «Το Bauhaus συναντά τα Commons» στο LUDD Makerspace
11 Απριλίου: Διάλεξη του καθ. Δρ Thomas Flierl «Ανάμεσα στα Μέτωπα. Χάννες Μάγιερ, 1935-1954. Περί των διενέξεων στην εξορία και της επιστροφής στην Ευρώπη ‒ δίχως άφιξη»
16 Απριλίου: Παρουσίαση των αποτελεσμάτων του πρακτικού εργαστηρίου «Το Bauhaus συναντά τα Commons» και συζήτηση του καθ. Σταύρου Σταυρίδη και του Max Welch Guerra.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ BAUHAUS IMAGINISTA
Το bauhaus imaginista είναι ένα κοινό πρόγραμμα της Bauhaus Kooperation Berlin Dessau Weimar, του Goethe-Institut και του Haus der Kulturen der Welt, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών και το Ομοσπονδιακό Πολιτιστικό Ίδρυμα της Γερμανίας με αφορμή την 100ή επέτειο του Bauhaus. Το εγχείρημα επιμελήθηκαν η Marion von Osten και ο Grant Watson σε συνεργασία με μια διεθνή ομάδα ερευνητών.
