Bertille Bak | Spotlight
Στο πλαίσιο του προγράμματος με τίτλο SPOTLIGHT το ΕΜΣΤ παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Bertlle Bak (1983, Aras, Γαλλία). Η νέα πρωτοβουλία αυτή στοχεύει να παρουσιάσει καλλιτέχνιδες και καλλιτέχνες της συλλογής σε μεγαλύτερο βάθος, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό του Μουσείου να εμβαθύνει στο έργο τους. Οι εκθέσεις αυτές θα περιλαμβάνουν έργα της συλλογής του ΕΜΣΤ με δανεισμούς επιπλέον έργων όπου χρειάζεται.
Η τέχνη της Bertlle Bak, καθορισμένη σε μεγάλο βαθμό από την καταγωγή και την ανατροφή της σε οικογένεια ανθρακωρύχων στη Βόρεια Γαλλία, αποτελεί μια γόνιμη συγχώνευση προσωπικής ιστορίας και δημιουργικής εξερεύνησης. Στα έργα της στοιχεία της καθημερινότητας μετατρέπονται σε ευφάνταστους μύθους. Η καλλιτεχνική της πρακτική συνδυάζει με έναν παιγνιώδη παραλογισμό το φιλμ και τις εγκαταστάσεις, τη συμμετοχικότητα και τους μηχανισμούς συλλογικότητας διαφορετικών κοινοτήτων. Στην προσέγγισή της συναντώνται η ανθρωπολογία με την κοινωνική γεωγραφία καθώς, συχνά με μια νότα στοργής και χιούμορ, η Bak οικειοποιείται με ευαισθησία τα ήθη και τις παραδόσεις των συλλογικοτήτων που κατά πάσα περίπτωση την απασχολούν. Με την αδιαπραγμάτευτη στράτευσή της στην ενίσχυση των περιθωριοποιημένων φωνών, η Bak μας υπευνθυμίζει τη μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης να θεραπεύει και να μας ενώνει σε μια παγκόσμια κοινότητα. Το έργο της στο σύνολό του είναι απόδειξη της ταπεινότητας και της εντιμότητάς της απέναντι στις κοινότητες που κάθε φορά παρουσιάζει, ενδυναμώνοντας τες και αναδεικνύοντας την ικανότητά τους να αναλαμβάνουν τον έλεγχο της μοίρας τους.
Το Mineur Mineur (2022) είναι μια συγκλονιστική εξερεύνηση της παιδικής ηλικίας μέσα από τη σκληρή πραγματικότητα των βιομηχανιών εξόρυξης ανά τον κόσμο. Αποτελούμενη από πέντε συγχρονισμένα βίντεο, αυτή η καθηλωτική εγκατάσταση αποτυπώνει τις εμπειρίες παιδιών που εργάζονται σε διαφορετικού τύπου ορυχεία στον παγκόσμιο νότο: ασημιού στη Βολιβία, άνθρακα στην Ινδία, χρυσού στην Ταϊλάνδη, κασσίτερου στην Ινδονησία και ζαφειριών στη Μαδαγασκάρη.
Σε κάθε βίντεο, τα παιδιά περιηγούνται σε δαιδαλώδεις σήραγγές και περάσματα, μετατρέποντας τη ζοφερή πραγματικότητα της δουλειάς τους σε ένα ιδιότροπο βασίλειο παιχνιδιού. Η αντιπαράθεση της αθώας χαράς τους με την οικονομική εκμετάλλευση χρησιμεύει ως σχόλιο για την ανθεκτικότητα του ανθρώπου απέναντι στις αντιξοότητες. Συνοδευόμενο από ένα soundtrack που αποτελείται από ηχογραφήσεις, ακορντεόν και παράφωνους ήχους, το Mineur Mineur λειτουργεί τόσο ως πρόκληση για τους θεατές να αναλογιστούν την πολυπλοκότητα της παιδικής ηλικίας και τις δυσάρεστες αλήθειες που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όσο και ως έκκληση για δράση για έναν πιο δίκαιο και ισότιμο κόσμο.
Μαζί παρουσιάζονται το έργο Χωρίς τίτλο (2009), μια εγκατάσταση, από τη συλλογή του ΕΜΣΤ, αποτελούμενη από τις πόρτες κατεδαφισμένων σπιτιών του τόπου καταγωγής της Bak, το Barlin, μια μικρή πόλη στη Βόρεια Γαλλία που κάποτε είχε ανθρακορυχεία, καθώς και το Series 1-23 (2007-2023), μια επιλογή σχεδίων που αποτελούν αποτύπωση των προσόψεων όλων των κατοίκων ανθρακωρύχων στο Nord-Pas-de-Calais, πριν από την ανακαίνιση ή την ολική κατεδάφισή τους, τη στιγμή που, σε μια προσπάθεια να αντιστραφεί ή μεταβιομηχανική παρακμή της πόλης, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να αναπλάσει την περιοχή εκτοπίζοντας τους κατοίκους από τα σπίτια τους.
Έργα της Bertille Bak παρουσιάζονται επίσης στην έκθεση έργων από τη συλλογή του Μουσείου στον 3ο όροφο, με τίτλο ΓΥΝΑΙΚΕΣ, μαζί.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Bertille Bak γεννήθηκε στην Αράς της Γαλλίας το 1983, ενώ ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Ατομικές εκθέσεις (επιλογή): Abus de soufflé, Jeu de Paume, Παρίσι (2024), Marcel Duchamp Prize, Centre Pompidou, Παρίσι (2023), Power Coron, Le Louvre-Lens, Lens, Mineur Mineur, Ίδρυμα Merz, Τορίνο (2022), Bertlle Bak-Poussières, Artconnexion, Λιλ (2019), Usine à divertissement, FRAC Normandie, Καέν (2017), Circuits, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού (2012). Ομαδικές εκθέσεις (επιλογή): The Irreplaceable Human, Louisiana Museum of Modern Art, Κοπεγχάγη (2023), Barbe à Papa, CAPC Bordeaux , Μπορντώ, Kochi Bienial, Κότσι, Folklore, Centre Pompidou Metz, Μετζ (2002), Mario Metz Prize finalists, 3η έκδοση, Foundation Metz, Τορίνο (2019), Συλλογή ANTIDORON-ΕΜΣΤ, Documenta 14, Fridericianum, Κάσελ, Hacking Habitat, Niet Normaal Foundation, Ουτρέχτη (2017), 5η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, Double feature, Schrin Kunshalle Φρανκφούρτη (2015). Το έργο της είναι, μεταξύ άλλων, μέρος των συλλογών του Musée d' art moderne de la ville de Paris, Παρίσι, Musée d' art contemporain du Val-de-Marne, Nouveau Musée National de Monaco, François Pinault; Artis; Centre Georges Pompidou, Παρίσι, Fondation Louis Vuitton pour la création.
Επιμέλεια: Άννα Μυκονιάτη
