Ciné-Club: Όχι στο στόμα του Alain Resnais
Ο κύκλος προβολών Ciné-Club του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος επιστρέφει ανανεωμένος και δίνει κάθε τρίμηνο Λευκή κάρτα σε μια καταξιωμένη ελληνική προσωπικότητα του πολιτιστικού χώρου, για να επιλέγει τρεις ταινίες.
Για τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2024, η Λευκή κάρτα δίνεται στον ταλαντούχο Έλληνα σκηνοθέτη Άγγελο Φραντζή.
Οι κινηματογραφικές αυτές βραδιές με ελεύθερη είσοδο, δίνουν την ευκαιρία στους σινεφίλ να ανακαλύψουν ή να ξαναδούν κάποια από τα διαμάντια του γαλλικού και γαλλόφωνου κινηματογράφου, με ελληνικούς υπότιτλους.
Οι 3 προβολές της Λευκής κάρτας στον Άγγελο Φραντζή:
Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024, 20:00: Τα κορίτσια του Ροσφόρ (Les Demoiselles de Rochefort), του Jacques Demy (1967)
Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024, 20:00: Άννα (Anna) του Pierre Koralnik (1967)
Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024, 20:00: Όχι στο στόμα (Pas sur la bouche) του Alain Resnais (2003)
3η προβολή | Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024, 20:00.
Πριν από την προβολή θα γίνει παρουσίαση από τον Άγγελο Φραντζη
Όχι στο στόμα (Pas sur la bouche) του Alain Resnais
(115'-2023-Γαλλία)
με τους: Sabine Azema, Isabella Nanty, Audrey Tautou
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ζιλμπέρτ παντρεύτηκε για πρώτη φορά ένα Αμερικανό, τον Έρικ Τόμσον. Ο γάμος της απέτυχε. Ωστόσω, καθώς η ένωση δεν είχε νομιμοποιηθεί από τον Γάλλο πρόξενο, δεν αναγνωρίστηκε στη Γαλλία. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, η Ζιλμπέρτ παντρεύτηκε τον Ζορζ Βαλαντρέ, έναν πλούσιο μεταλλουργό. Ο Ζορζ, που πιστεύει στην ευτυχία του γάμου από τη στιγμή που είναι ο πρώτος σύζυγος της γυναίκας του, κρατείται προσεκτικά στο σκοτάδι σχετικά με το δεσμό με τον Έρικ Τόμσον. Μόνο η αδελφή της Ζιλμπέρτ, η Αρλέτ Πομαγιάκ, που είναι ακόμη ανύπαντρη, γνωρίζει το μυστικό.
Τι θα συνέβαινε όμως αν, από καθαρή σύμπτωση, ο Ζωρζ Βαλαντρέ ερχόταν σε επαγγελματική επαφή με αυτόν τον Έρικ Τόμσον και τον συμπαθούσε;
«Από πού έρχεται αυτή η αρχετυπική επιθυμία μας να δούμε μια ιστορία με τραγούδια αντί για λόγια; Πώς γίνεται αυτή η μετάβαση από τον κανονικό κόσμο στον φανταστικό κόσμο του μιούζικαλ; Και πώς ο γαλλικός κινηματογράφος έχει υπηρετήσει αυτό το είδος που θεωρείται αγγλοσαξωνικό; Σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει αυτό το μικρό αφιέρωμα στο γαλλικό μιούζικαλ μέσα από τρία εντελώς διαφορετικά δείγματα γραφής του.
Η τρίτη ταινία είναι ένα μιούζικαλ-οπερέτα. Ο Αλέν Ρενέ συνεχίζοντας τις περιπέτειες του με τη σχέση κινηματογράφου και τραγουδιού που έχει ξεκινήσει με το «Η ζωή είναι ένα ρομάντζο» και «Η ζωή είναι ένα τραγούδι», αποφασίζει το 2003 να κινηματογραφήσει μια οπερέτα του 1925. Με όλη την υπέροχη οικογένεια των ηθοποιών του (Σαμπίν Αζεμά, Πιερ Αρντιτί, Λαμπέρ Γουίλσον, Οντρέ Τουτού) να ερμηνεέει και να τραγουδά με χάρη και ελαφρότητα, το «Όχι στο στόμα» αφρίζει σαν ένα ποτήρι σαμπάνιας στα χέρια της πρωταγωνίστριας του. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με τη σχέση μιας Γαλλίδας και ενός Αμερικάνου όπου τα πράγματα όμως δεν πήγαν καθόλου καλά. Παίζοντας με τα όρια του θεάτρου, όπως τόσο καλά ξέρει να κάνει ο Ρενέ, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες δεν εκμεταλλεύεται του φυσικούς χώρους της πόλης αλλά αντίθετα στήνει τα πάντα στο στούντιο δίνοντας έμφαση στην ιδέα της κατασκευής τόσο αφηγηματικής, όσο και φορμαλιστικής. Μια πανέμορφη ταινία που πάνω στην αστραφτερή επιφάνειά της συνδιαλέγεται τραγουδιστά η βαθύτητα με την ελαφρότητα.». Άγγελος Φραντζής.
Ο Άγγελος Φραντζής γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην INSAS στις Βρυξέλλες. Έχει γυρίσει αρκετές μικρού μήκους και 6 μεγάλου μήκους ταινίες (Polaroid, Το όνειρο του σκύλου, Μέσα στο δάσος, Σύμπτωμα, Ακίνητο ποτάμι, Ευτυχία). Οι ταινίες του έχουν βραβευθεί και προβληθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ενώ έχει λάβει το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας στα βραβεία της Ακαδημίας κινηματογράφου για τις ταινίες Ακίνητο ποτάμι και Ευτυχία αντίστοιχα. Ασχολήθηκε για αρκετά χρόνια με την κινηματογραφική κριτική. Θεωρητικά κείμενα του έχουν δημοσιευθεί σε αρκετά έντυπα και βιβλία. Τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί και με έργα μεικτών τεχνικών που έχουν παρουσιαστεί στην Μπιενάλε αρχιτεκτονικής της Βενετίας, στο Φεστιβάλ Αθηνών και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
