Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου
«Ακόμη θυμάμαι το ρίγος που είχα νιώσει σαν μικρό παιδάκι, όταν άκουσα τους αστροναύτες από το φεγγάρι να περιγράφουν το πώς τους φαίνεται εκεί πάνω. "It is lonely up here!" Και σκέφθηκα πως ποτέ δεν έχω ξανακούσει την μοναξιά τόσο όμορφη και γαλήνια» δηλώνει μεταξύ άλλων η Πέννυ Παναγιωτοπούλου. Και συμπληρώνει: “Έκανα αυτή την ταινία γιατί ένιωθα πραγματικό πόνο, για όλα αυτά που χάνουμε μεγαλώνοντας. Πόνο που θέλησα να γλυκάνω μέσα από μια ιστορία.”
Η ταινία αποτέλεσε μια από τις αποκαλύψεις του 43ου Φεστιβάλ Θεσσαλονικής και κέρδισε - μεταξύ άλλων - το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και το 2ο βραβείο μυθοπλασίας στα κρατικά βραβεία ποιότητας του 43ου Φεστιβάλ Θεσσαλονικής, ενώ έχει αποσπάσει τα καλύτερα λόγια στο εξωτερικό.
Ο Ηλίας, ένα δεκάχρονο αγόρι που ζει στην Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του '60, χάνει ξαφνικά τον πατέρα του. Η υπόλοιπη οικογένεια προσπαθεί να συνηθίσει την καινούργια πραγματικότητα. Καθένας με το δικό του τρόπο. Ο μικρός Ηλίας, όμως, ούτε μπορεί ούτε θέλει να τη δεχτεί και προσπαθεί να κρατήσει τον πατέρα του ζωντανό με δικούς του μάλλον ανορθόδοξους τρόπους. Και πάνω απ' όλα, είναι απόλυτα σίγουρος ότι ο πατέρας του θα γυρίσει, όπως του υποσχέθηκε, για να παρακολουθήσουν μαζί στην τηλεόραση την προσσελήνωση ενός διαστημόπλοιου στο φεγγάρι. Αλλά ο πατέρας του δεν μπορεί να κρατήσει την τελευταία υπόσχεσή του. Η προσσελήνωση γίνεται. Ο άνθρωπος για πρώτη φορά αποχωρίζεται τη Γη. Και ο Ηλίας για πρώτη φορά αποχωρίζεται τον πατέρα του.
